vrijdag, maart 30, 2007

Dierenuitvaart

Onze twee sterreporters Tony en Etiënne zijn net terug van een bezoek aan een uitvaartcentrum voor dieren, het enige trouwens in België



Het is nog lang geen 1 november, meestal een datum waarop in de pers aandacht besteed wordt aan begraafplaatsen en funeraria. Wij van Kiosk konden het niet laten om langs te gaan op een plaats waar dierenliefde zover gaat dat mensen ook hun geliefde huisdier een echte begrafenis willen geven. Het gaat hierbij wel telkens om een crematie.

Of het nu gaat om een vogel, een vis, konijn, kat, hond of een paard: het dierenuitvaartcentrum zorgt voor een waardig afscheid.

Sommige mensen willen hun dier in de tuin begraven maar dit is niet wettelijk. Vandaar dat het uitvaartcentrum een wettelijke plaats wil geven. De as van je dier kan je ofwel meenemen in een ring of ketting die je overal kan meenemen.

woensdag, maart 28, 2007

Geen aprilgrap !

De mensen van erfgoedcel hebben mij bevestigd dat de bijeenkomst voor volgende zondag in verband met expo '58 ( zie hieronder bij 22 maart) geen aprilgrap is.
Alles start dus in het Cultuurcentrum Stroming in Sleidinge op 1 april om 14.00u. De film over expo '58 zal ongeveer een uur duren en daarna kan U in groep praten over Uw herinneringen. Het belooft een gezellige namiddag met koffie en gebak te worden. De mensen van erfgoedcel zullen zoveel mogelijk de verhalen noteren. U kan ook foto's meebrengen...

Zaalvoetbal op gras

Op dinsdag 1 mei gaat voor de derde keer het zaalvoetbaltornooi op gras doorop het veld van F.C. St. Joris Sleidinge. Er zullen opnieuw 16 ploegen op het terrein staan die het tegen elkaar zullen opnemen, weliswaar niet gelijktijdig...

Kiosk zal ook deze keer weer een ploeg afvaardigen. Er nemen mensen deel zowel van binnen als buiten de instelling, om ook hier aandacht te hebben voor integratie. Sleidingenaars, patiënten en personeelsleden in één ploeg. Hopelijk wordt met de weerstraditie van de laatste jaren gebroken zodat het veld er eens niet als een modderpoel bijligt. De inzet en de doorzetting zijn steeds groot want het is niet zo simpel om het tegen een aantal goed getrainde ploegen op te nemen. Zoals steeds is Robert weer de coach en mentor van onze Kioskploeg. Wiil U nog meedoen met de Kiosk-ploeg geef ons dan een seintje. Ook als supporter bent U van harte welkom.

Wil u zich inschrijven als een aparte ploeg dan kan U best contact opnemen met ludwig.vanhecke@skynet.be

maandag, maart 26, 2007

De Mens

Onze reporters Rony en Peter stonden tussen het publiek toen De Mens in het Cultureel Centrum van Sleidinge optrad op vrijdag 16 maart.

Op ons ingangskaartje staat: "In bed met de Mens". De zaal zit vol met meestal jonge mensen, zo vanaf 18 jaar denk ik, niet het piepjonge publiek, en ook wat minder jonge mensen.
De groep bestaat uit een 'lead-gitarist', een 'basgitarist' en een 'drummer'. De leider van de groep, Frank Van Der Linden, speelt prachtig op zijn electrische gitaar. Het zijn een soort luisterliedjes denk ik. Soms speelt hij tegen de basgitarist op. Je moet goed naar de tekst luisteren. Hij heeft een goede stem. En zoals die spots op zijn kale schedel gericht zijn "verlicht" hij het podium zoals hij zelf zegt. Veel humor heeft die man. Verder zijn ze alle drie gekleed in zwarte broek en zwart hemd.
De teksten zijn soms nogal uitdagend: "Overspel wordt een gewoonte..." Ook "Ik kan een vriend niet zien huilen" van Jacques Brel blijft me bij. Die kerels doen zich af en toe nogal macho voor.
Een mooi moment is het ogenblik net na de pauze. Frank komt alleen het podium op en zingt Iréne. De regel die bijblijft: "Iréne, nooit heeft er iemand mooier 'neen' tegen mij gezegd" Ik van mijn kant vind het heel dapper dat Iréne een keer neen zegt, na al wat er voorafging. Die Iréne stijgt in mijn achting!
Wat mij verder opvalt is dat die drie muzikanten zich samen zeer goed amuseren en wij, het publiek, mogen daarvan genieten.
Ze zijn aan het toeren in het Vlaamse land en het was hun 22ste optreden, met nog één te gaan.
In het begin vroeg Frank uit welke dorpen de toehoorders kwamen en of er soms ook mensen uit Gent aanwezig waren. Wij steken heel voorzichtig onze handen op, mijn compagnon en ik waarop Frank zegt: "Was er in Gent niets te doen misschien?"
Verder heb ik vernomen dat Frank in een vroeger leven journalist was bij het tijdschrift Humo. De anekdote gaat dat Frank een slecht optreden van een groep meemaakte en dat hij tegen die mannen ook zei dat het ronduit slecht was. Hun antwoord was: "Als gij het beter kunt, doe het dan zelf!" Antwoord van Frank: "Jawel, ik zal dat doen!" en daarop startte hij het groepje De Mens...

donderdag, maart 22, 2007

Getuigen van Expo '58 gezocht

Dertien Vlaamse erfgoedcellen werken aan het samenbrengen van herinneringen aan de in 1958 in Brussel gehouden wereldtentoonstelling 58. Volgend jaar wordt de vijftigste verjaardag van dat evenement gevierd onder de noemer Back to the Future.
Erfgoedcel Meetjesland spoort getuigen op die hun herinneringen aan Expo 58 willen laten vastleggen. Ze worden op zondag 1 april geïnviteerd naar theaterzaal Stroming, Weststraat 31, Sleidinge.
Daar wordt om 14.30 uur een filmpje met beelden van Expo 58 gedraaid. Daarna worden de herinneringen opgehaald en vastgelegd. Vooraf inschrijven kan op erfgoedcel@comeet.be of op telefoon09-373.75.96.

commentaar van Kiosk: Misschien is het ongezonde achterdocht, maar iets organiseren op 1 april is ofwel niet echt verstandig ofwel...

woensdag, maart 21, 2007

Poëzie en psychiatrie: Rutger Kopland

De taal van het verlangen

In het kader van de Boekenweek zendt de NPS in Het Uur van de Wolf ‘De taal van het verlangen’ uit over dichter Rutger Kopland. Met unieke beelden van optredens met Kopland als cabaretier, filmer en dichter, maar ook als psychiater in gesprek met patiënten.

De makers filmden de dichter vanaf 2004 en maakten opnames in Groningen, Drenthe, Frankrijk en Wenen. Zelfs na zijn auto-ongeluk in december 2005. De documentaire gaat nader in op Koplands poëtisch werk en zijn loopbaan als hoogleraar psychiatrie in Groningen. ‘In mijn gedichten is er vaak sprake van observeren, kijken en luisteren. Als psychiater moest ik ook vaak kijken en luisteren. Dat hele arsenaal van gereedschappen dat ik in mijn vak gebruikte, vind je ook terug in mijn poëzie’, aldus Kopland. De tragische opname van Kopland op de psychiatrische afdeling waar hij zelf ooit hoofd was, komt ook ter sprake. ‘Vroeger had ik zelf de sleutel en kon zo naar buiten lopen. Nu zat ik achter een gesloten deur.’ Slechts weinigen kennen zijn humor en lichtvoetigheid, zijn cabaret groep of zijn eigen 8 mm films. ‘Ik houd van films. Ik had graag films willen maken. Ik ben een kijker, een uitkijker, een observator.

Veertig jaar geleden publiceerde dichter Rutger Kopland zijn eerste bundel Onder het vee.Daarna verschenen diverse dichtbundels en essays. Inmiddels geldt Kopland als één van de belangrijkste Nederlandse dichters. Hij kreeg o.a. de Jan Campertprijs (‘70) en de PC Hooftprijs (‘88). Rutger Kopland is het pseudoniem van de op 4 augustus 1934 te Goor geboren Rutger Hendrik van den Hoofdakker. Hij is dichter, psychiater, essayist en emeritus hoogleraar biologische psychiatrie. Kopland woonde van 1941-1946 te Bussum, van 1946-1951 te Assen waar hij het gymnasium volgde. Hij studeerde geneeskunde te Groningen (1951-1959).

Regie: Piet Hein van der Hoek
Research en productie: Lejo Siepe / Stichting Beeldlijn

De documentaire is mede mogelijk gemaakt door het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepproducties, RTV Noord en Stichting Beringer Hazewinkel.

De documentaire werd zondagavond uitgezonden en wordt nu vrijdag 23 maart om 16.00u herhaald op NPS (Nederland 2)

dinsdag, maart 20, 2007

Bezoek aan dagactiviteitencentrum De Moester

Hieronder kan U in voorpublicatie uit de binnenkort te verschijnen papieren Kiosk al een verslag lezen uit de rubriek: DE EIGENZINNIGE NIEUWSSELECTIE VAN TONY. Onze reporter bracht een bezoek aan het activiteitencentrum De Moester in St.-Denijs Westrem. Hij bevond er zich ondermeer in het illustere gezelschap van Detlev Petry, psychiater in Maastricht, en één van de bezielers van activiteitencentra zoals deze.


Er valt een druilerige regen op het moment dat ondergetekende op het terrein van “De moester” aankomt en niettegenstaande dit krijg ik een hartelijke ontvangst van wat later Mr. Sioen, de hoofdverantwoordelijke van “De moester”, blijkt te zijn.

Binnen maakt ondergetekende kennis met de heer Pieter B. Hij zal me wegwijs maken in alle aspecten van het dagactiviteitencentrum. Blij verrast merk ik dat Pieter geen onbekende meer voor mij was. Ik had hem reeds vroeger ontmoet als dagverantwoordelijke in het aanloopcentrum Poco Loco en op de tentoonstelling die we in 2005 in PC Sleidinge hadden georganiseerd.

De uitleg die je hieronder over de Moester kan lezen komt dus uit de mond van Pieter en is ruimer dan wat we in de infofolder terugvinden.

Het dagcentrum “De Moester” werkt volgens de principes van de psychiater Detlev Petry en op de “rehabilitatiegedachte” van Dr. Douglas Bennet. Vooral de ideeën van Petry komen in volgende principes terug:
Tabula rasa
Men vertrekt praktisch van een ongeschreven blad. Bij de “intake” (kennismaking), moet de toekomstige medewerker weinig over zijn verleden vertellen , alleen het allernoodzakelijkste. Dit komt er op neer , dat hij/zij zelf mag invullen wat hij wil en dit op zijn intakeformulier. Er worden geen dossiers opgesteld.

Participatie
De deelname aan de werking van het dagactiviteitencentrum geschiedt vanuit een zekere vorm van chaos en Pieter verduidelijkt dit met: Er is geen structureringsopdracht. Vanuit deze manier ontstaat vanzelf een warme sfeer , waardoor men meestal begint te participeren aan één of meer mogelijkheden die het “Centrum” biedt. Ook ontstaat daardoor een deelname in groepsverband. De medewerkers, zo worden degenen die hier verblijven genoemd, nemen zelf initiatief in de bestaande mogelijkheden van het dagcentrum. Wat wil men hiermee bereiken en vooral wat beoogt de heer Petry hier mee te bereiken? De uiteindelijke doelstelling is dat de zaak wordt overgenomen door de medewerkers, m.a.w. dat de medewerkers zelf voor het reilen en zeilen van het dagcentrum zouden instaan. Dat de medewerkers uiteindelijk zelf de/of de verantwoordelijkheid (beginnen) op te nemen.

Rehistorisering.
Niettegenstaande de medewerkers weinig gegevens over zichzelf moeten vermelden , bestaat de mogelijkheid dat de begeleiding ervoor zorgt, of althans het probeer, de restactiviteiten van de medewerker te activeren, waaronder men mag verstaan “terug gaan naar het verleden, om de positieve punten terug te vinden en deze te realiseren in het heden”. In de folder wordt dit als volgt omschreven:

“Het als begeleiding gelijkwaardig ondersteunend aanwezig zijn om de cliënt (= de medewerker) te trachten te stimuleren, om de dagdagelijkse dingen met de daaruit voortvloeiende burgerrol, terug op te nemen”.

Empowerment:
De begeleiders en de medewerkers doen de dagdagelijkse dingen samen. Men richt zich veelal op de activiteit zelf en minder op het wel of niet behalen van de agogische doelen.

Fly-over:
Is het bord waarop men de taken noteert. Dit bord is het centrale punt van waaruit alle activiteit vertrekt.

Happy Hour (recent):
Niettegenstaande De Moester een drugs en alcoholvrije zone is, is er toch uitzondering en dit de vrijdag van 15 tot 17.00 uur, waar er een alcoholisch drankaanbod is. Weze hier opgemerkt, dat personen die eerder een alcohol-verslaving kenden, hier best rekening mee houden.

Activering en arbeidszorg:
Er is ook activering van dagbesteding op werk – en vrijetijdsgebied. Dit heeft als inhoud het helpen zoeken naar een geschikte dagbesteding buiten de muren van “De Moester”. Dit kan naast vrijwilligerswerk met daarbij contacten van ATB , VDAB … ook een geschikte opleiding zijn. Daarnaast is men sinds enige tijd gestart met een arbeid zorgatelier, namelijk een houtatelier waar er kinderspeelgoed en ander voorwerpen worden gemaakt, dit ook op bestelling.

Organisatie:
De moederorganisatie is “Hand in Hand” (organisatie van beschut wonen) , maar toch is het zo dat “De Moester” een vrij initiatief is en waarbij dit enkel gesponsord wordt door de werking van de Raad van Bestuur. Het is deze laatste, die instaat voor het verkrijgen van de werkingskosten van “De Moester” en het zijn grote sommen die nodig zijn, om de maandelijkse werking van dit Centrum te verzekeren.

Besluit:
Een proficiat gewenst, niet alleen voor de heer Detlev Petry, maar vooral aan diegenen die zowel de basis hebben gelegd van dit initiatief als aan diegenen die het uitwerken en verder zetten. Hoe ongelooflijk het ook is, ook voor ondergetekende, Initiatieven als deze zorgen ervoor dat men toch gaat moeten aannemen dat diegenen die positief denken over de psychiatrie, gelijk hebben. Ook de uitspraak dat men in psychiatrie het onmogelijke, mogelijk kan maken en dat in de psychiatrie alles mogelijk is kan, niettegenstaande het oorspronkelijk ongeloof van anderen en ook van ondergetekende, juist zijn.

Tot slot van dit alles nog even vermelden dat ondergetekende de dag doorbracht in de Moester in het bijzijn van de heer psychiater Petry Detlev tezamen met zijn genodigden uit Maastricht, Aken en Limburg.

bezoek en verslag door Tony Rosseel

Politiecontrole

Tijdens een grootscheepse controleactie in de politiezone Assenede-Evergem zondagnacht tussen 0uur en 4.30uur, werden 25 voertuigen gecontroleerd. Eén bestuurder verkeerde bij een alcoholtest in de alarmfase, twee bestuurders waren positief. Zes pv's werden opgesteld, maar er werden geen rijbewijzen ingetrokken. (osw) (bron Het Nieuwsblad)

Bij een grootscheepse actie controleerde de politie Meetjesland Centrum zaterdagnacht 143 voertuigen. Er werden 26 overtredingen vastgesteld, waaronder een voor rijden onder invloed van drugs. Een persoon werd tegengehouden voor het rijden zonder geldig rijbewijs. Vier rijbewijzen werden ingetrokken voor de combinatie van overdreven snelheid met het rijden onder invloed van alcohol. (osw)"
(Bron Het Nieuwsblad)

Opmerking Kiosk: Blijkbaar gaat het om twee verschillende acties die beide "grootscheeps" worden genoemd, terwijl het in het eerste verslagje gaat om een controle van amper 25 voertuigen...
In het tweede bericht valt toch het grote aantal overtredingen op: 26 op 143

maandag, maart 19, 2007

Electroshock

Dat de electroshock nooit helemaal verdwenen is uit de psychiatrie en aan een nieuwe opmars bezig is blijkt ook uit een Nederlands onderzoek dat peilde naar de positieve gevolgen van deze behandeling.

"Elektroshocks kunnen goed worden ingezet tegen zelfmoordneigingen bij jongeren. Dat blijkt uit een onderzoek van de Nederlandse psychiater Harold van Megen van het ziekenhuis Meerkanten in Ermelo
.

De voorbije vijf jaar kregen twaalf depressieve jongeren onder de achttien jaar in Meerkanten een shockbehandeling, of Elektro Convulsie Therapie. Het ging om tieners op wie geen enkel medicijn vat had. Van Megen zei zaterdagavond in het televisieprogramma "Nova" dat bij al deze jongeren de zelfmoordneiging zo goed als verdwenen is. "Ik vind elektroshock een middel dat in elk geval voor deze jongeren levensreddend is geweest." Een behandeling bestond uit twaalf tot zestien elektroshocks. Bij enkele jeugdige patiënten was na verloop van tijd wel een herhalingsbehandeling nodig. " (lees meer hier) (bron De Standaard)

vrijdag, maart 16, 2007

samen op stap in de Weststraat...

Een groep patiënten is op de stap in de Weststraat met een begeleider vooraan. Een geruststellend beeld voor heel wat mensen. De patiënten zijn duidelijk herkenbaar en onder begeleiding. Mocht er iets foutgaan dan is er altijd iemand bij die weet hoe de situatie weer in goede banen kan geleid worden. Vele tientallen jaren geleden droegen de patiënten ook een uniform waardoor het groepsgevoel en de herkenbaarheid nog meer beklemtoond werd. Het was ook voor de begeleider misschien wel belangrijk dat hij zichzelf kon onderscheiden.

Het is een beeld dat verdwenen is... dacht ik...

Toen ik gisteren met een drietal patiënten op stap wou gaan voor een interview was er iemand die liever niet meeging omdat hij niet graag in groep met andere patiënten op stap ging. Ik begreep het eerst niet goed en ik drong nog wat aan, maar halverwege keerde hij naar de instelling terug. Ik had er niet bij stil gestaan dat het beeld van een groep patiënten, ook al zijn het er maar drie, die op stap gaan met een begeleider iets van dat oude beeld in hem had wakker gemaakt.
Toen ik vandaag in de vergadering nog wat verder luisterde naar de manier waarop hij de situatie inschatte en ik zelfs hulp nodig had van een collega om te verstaan wat hij bedoelde snapte ik dat het in groep weggaan bij hem het beeld gaf van willoosheid, afhankelijkheid en minderwaardigheid. Ik begreep het eerst niet omdat hij er zelf makkelijk voor uit komt wat zijn problematiek is of liever wat zijn problematiek geweest is. Het op stap gaan in groep met een begeleider gaf de schijn alsof hij niet alleen zou op stap mogen gaan. Het leek alsof hij gelucht werd om dan weer veilig terug naar de instelling te keren.

Ik ben me er van bewust dat op stap gaan met een groep altijd de vraag oproept wat bindt die mensen aan elkaar. Soms zie je het, en dan denk ik aan de Japanse toeristen in Gent, waarbij het niet zozeer de gestalte is en de huidskleur die hen "verraadt" maar vooral de aanwezigheid van vele fototoestellen en videocamera's. Deze toestellen geven dan ook onmiddellijk aan dat ze van ver komen en dat ze souvenirs willen overhouden aan dit bezoek.

Ik ben me er nu ook van bewust dat een groepje traag wandelende mensen in de Weststraat van Sleidinge het beeld oproept van psychiatrische patiënten die enkel onder begeleiding op stap mogen.

Ik zou dus willen zeggen, beste buurtbewoners, als U een groep mensen voorbij ziet komen waarvan U vermoedt dat het patiënten zijn met een begeleider denk dan niet te snel dat het gaat om patiënten die een begeleider nodig hebben voor Uw en hun veiligheid. De begeleider functioneert vaak als degene die hen heeft uitgenodigd om samen op stap te gaan. Hij hoopt dat ze na deze groepswandeling er wat meer uit eigen beweging voor kiezen om hun horizon te verruimen.

Bij nader inzien denk ik dat het misschien ook een oplossing zou kunnen zijn om elke patiënt in de groep een fototoestel mee te geven :-)

donderdag, maart 15, 2007

postpunt Sleidinge

Vanaf morgen is het postkantoor van Sleidinge voorgoed verleden tijd. U kan de meeste postverrichtingen laten gebeuren in het nieuwe postpunt dat zich bevindt in de Spar (Weststraat). Er staat een brievenbus, een computer die rechtstreeks in verbinding staat met de post in Brussel, een digitale weegschaal, een toog waarop alle soorten postzegels liggen uitgestald en heel wat folders met info over het postpunt.

Carlos Martens en zijn vrouw Hilde lijken dit al jaren te doen en daar is de tweedaagse opleiding verantwoordelijk voor. Achter hen prijkt de kepie van een Duitse postbeambte, een grapje van een klant. "Hij past trouwens niet" zegt Hilde lachend. "Het hoofd van Carlos is te groot".

Carlos: Op 4 januari dit jaar kregen we het aanbod van de post om hier een postpunt te openen. We hebben na een korte bedenktijd toegezegd. Mensen kunnen hier alle postverrichtingen laten gebeuren
Hilde: Er is wel een verschil met een gewoon postkantoor. Geld afhalen en overschrijvingen doen kan hier niet. Overschrijvingen tot 300 euro waar onderaan een voorgedrukte melding op staat dat kan dan wel nog. Een abonnement van een tijdschrift of een rekening met voorgedrukte overschrijving kan dus wel.

Kiosk: En postcheques?
Carlos: Nee, dat niet meer... je moet daarvoor naar de post van Evergem. Iets anders: stel dat je een aangetekende zending krijgt en je bent net niet thuis op het moment dat de postbode zich aanmeldt dan moet je de zending achteraf afhalen naar het postkantoor van Evergem. Je kan wel bellen naar het postkantoor van Evergem om de zending naar het postpunt van Sleidinge te brengen en dan kan je het hier afhalen. Dat is één van de diensten. Aangetekende zendingen kan je van hieruit versturen tot maximum 2 kg.

Carlos toont ons het materiaal dat ze ter beschikking kregen, ondermeer een digitale weegschaal om het juiste bedrag voor de zegels te kunnen bepalen. Morgen en maandag komen ze nog eens langs vanuit de post om nog meer info te geven.

Carlos: Het is belangrijk dat we ons werk goed doen. Want we werken eigenlijk voor een overheid en mensen zullen terecht snel reclameren als er teveel fouten mochten gebeuren. We zien het wel zitten om dit werk te doen. Er is iedere dag een lichting van de brievenbus en de uren van de lichting staan op de bus zelf.

Kiosk: Hoe reageren de klanten?
Carlos: We zijn maandag begonnen, maar het zal allicht vanaf volgende week drukker worden omdat dan het postkantoor gesloten is. Van ons winkelcliënteel is 95 procent positief. Nu ja, er zijn altijd wel negatieve opmerkingen. Eén daarvan was dat er geen privacy meer was... Ons cliënteel is vooral blij omdat ze nu op meer tijdstippen dan vroeger posthandelingen kunnen doen. We zijn meer open dan de post vroeger. Je kan nu ook op zaterdag postverrichtingen laten gebeuren. Enkel op zondag kan het niet. Van ' s morgens 8 uur tot 12uur en van 13.30u tot 18.30u kan je bij ons langskomen en op zaterdag tot 18.00u.
Wat misschien ook belangrijk is dat adreswijziging om brieven voorlopig ergens anders te laten toekomen hier niet kan gebeuren. Daarvoor ga je best naar een postkantoor.

Een stukje geschiedenis...

Wist U dat het Sint-Jozefinstituut ( een onderdeel van het latere Psychiatrisch Centrum Sleidinge) tijdens de tweede wereldoorlog een toevluchtsoord was voor onderduikers? Dit blijkt uit onderstaand document:

"Uit alle hoeken van het land kwamen opgejaagde jongelingen en mannen hier aanbellen om onderdak. Walen en Vlamingen, tot Joden toe, vonden te Sleidinge een veilige schuilplaats tegen de opsporingen van den bezetter. Naast de stille zieken zag men hier tal van jonge mannen, die slechts met moeite hun blozende gezondheid en hun jeugdige geestdrift konden verbergen. Daar waren er van alle slag en stand. Zij die werden opgeeischt om in den vreemde voor den vijand te gaan zwoegen, roekelooze leden van de verzetsbewegingen die hun zaak bij de Duitschers hadden verkorven en nog bijtijds aan hun handen waren ontsnapt. Verder verbleven er spionnen, actieve leden van het Belgische leger, voor wie de toestand steeds gevaarlijker werd, en arme versukkelde Joden. Broeders, dr. en voortvluchtigen deelden allen hetzelfde gevaar." (uit het Guldenboek vriendelijk aangeboden aan den Eerw. Broeder Overste alsmede aan de Heer Dr. Suy op 1 februari 1945, Kloosterarchief Broeders Hiëronymieten Sint-Niklaas, afdeling Gent, nr.73)

De toenmalige overste Augustinus (Henri Teirlynck), is een geboren en getogen Sleidingenaar. Voor bewezen diensten kent het besluit van de Regent van 15 november 1947 hem de burgermedaille 1ste klasse 1940-1945 toe.

(deze informatie komt uit "De Geschiedenis van Sleidinge", deel 2, p.863)

woensdag, maart 14, 2007

Slenne Feest 2007: de voorbereiding

De voorbereiding voor een nieuw buurtfeest is volop aan de gang. Medewerkers zijn in de ergotherapie bezig met het maken van borden waarop het feest wordt aangekondigd. Steevast melden mensen ons dat we te weinig reclame maken voor onze activiteiten. Men denkt vaak nog dat het buurtfeest een privé-feest is. Vandaar dat we meer aandacht zullen besteden aan de aankondigingen.

Greet Lybaert (koken voor kinderen) heeft ook voor dit jaar reeds toegezegd en ook de politie zal aanwezig zijn zodat Sleidingenaars gratis hun fietsen kunnen laten graveren.

dinsdag, maart 13, 2007

Ik hoor kreten

Ik hoor kreten, ik hoor kreten
ja, het is oorlog
Als je dicht bij me bent, als je me vergezelt
doet niets er nog toe, schat, doet niets er nog toe
Als de hemel naar beneden komt
Als de wolken naar beneden vallen
verwacht ik een telefoontje van jou
ik wil dat je me vergezelt
ik wil dat de hemel opengaat
op de weg naar het universum

Ik wil jou zien uitbarsten in vrolijkheid
Ik tover een glimlach op je gezicht
Ik wil jouw gelaat bedekken
met mijn kussen op je gezicht
Ik wil me verbergen onder jouw omhelzingen

Een vrouw is als de wind en de zee: men weet nooit !

Gedicht geschreven door Michaël

maandag, maart 12, 2007

200 jaar broeders van liefde

In 1807 sticht Kanunnik Petrus Jozef Triest in Gent de Broeders van Liefde. Zij nemen de zorg op voor behoeftigde bejaarden in het Hospice De Byloke. Later zullen zij samen in het Duivelsteen de boeien breken van de geesteszieken. Ook in het onderwijs en de zorg voor mensen met een handicap nemen de Broeders van meet af aan een voortrekkersrol op.

Na 200 jaar is de deskundigheid en inspiratie gebleven, niet enkel in België maar wereldwijd in 25 landen.

De tentoonstelling "200 jaar Broeders van Liefde" toont de geschiedenis van de congregatie en de organisatie aan de hand van 19de eeuwse schilderijen, handgeschreven brieven, voorwerpen, unieke oude fotoreeksen en vele andere tijdsdocumenten die getuigen van twee eeuwen religieuze actie in de zorg voor mensen.

De tentoonstelling toont niet enkel de geschiedenis, maar illustreert via een aantal bijzondere verzamelingen de verschillende domeinen waarop de Broeders van Liefde actief zijn. Art brut uit de Roemeense psychiatrie, etnografische stukken uit Afrika en exotische souvenirs uit Azië accentueren de internationale werking. Een interactieve opstelling belicht alle projecten waar de congregatie wereldwijd bij betrokken is.

"200 jaar Broeders van Liefde" toont een bijzondere en rijke geschiedenis van de Congregatie Broeders van Liefde via een unieke tentoonstelling. In 2007 viert de congregatie Broeders van Liefde haar tweede eeuwfeest. Gestart in Gent door de inzet van kanunnik Triest is de orde uitgegroeid tot een wereldwijde organisatie, die in 27 landen allerhande initiatieven neemt voor mensen die steun en zorg behoeven. De tentoonstelling toont de geschiedenis maar zeker ook de internationale actualiteit van de werken van de congregatie.

Meer info:
Museum Dr. Guislain
Jozef Guislainstraat 43, 9000 Gent
09 / 216 35 95

vrijdag, maart 09, 2007

Uilenspiegel weekend te Blankenberge

De patiëntenorganisatie Uilenspiegel organiseert ieder jaar een weekend voor haar leden.


Dit jaar is dat van vrijdag 15 juni tot en met zondag 17 juni 2007in Blankenberge. Het programma van het weekend is rijk en gevarieerd gevuld. Onderstaande tekst komt van de uitnodiging van Uilenspiegel zelf:

Natuurlijk zijn jullie vrij om te kiezen aan welke activiteiten jullie deelnemen;
alles kan, niets moet, behoudens de uurregeling van Bloso voor ontbijt, middagen
avondmaal. Het volledige programma word je toegestuurd bij inschrijving.
Slaapkamers zijn er voor tot vier personen; gelieve ons te laten weten als je
graag met een bepaalde persoon op een kamer verblijft.
Je kan deelnemen aan het volledig weekend, enkel op zaterdag, of van zaterdag
tot en met zondag. Het volledig weekend begint op vrijdag om 18u (waar we je
verwachten in het Bloso – centrum) en eindigt op zondag rond 15u.
Waar? .Bloso-centrum - Koning Boudewijnlaan 15 b – 8370 Blankenberge
.tel: 050/42 64 42
Prijzen : Volledig weekend - volpension
leden m. attest minstens 66% invaliditeit € 32,00

Tijschrift Psyche

Het maart-april-mei nummer van Psyche, het tijdschrift van de Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheid is verschenen.

Daarin artikels over electroconvulsietherapie en het Hoe Anders is Anders-project maar ook een tekst over "het Psychiatrisch Ziekenhuis Sleidinge en de buren". De tekst wordt als volgt aangekondigd

"In een tijd waarin de burger met een apothekersweegschaal afweegt wat hij wenst te verdragen, is het niet vanzelfsprekend dat een psychiatrisch ziekenhuis als een gepaste buur wordt ervaren. Daar moet aan gewerkt worden, en dat gebeurt in Sleidinge. Samen met de buurtbewoners zoekt men manieren om lasten aan lusten te verbinden."

donderdag, maart 08, 2007

Basket

Op maandag 12 maart wordt in de sportzaal van Mater Dei een basketbalmatch georganiseerd waaraan zowel patiënten als personeelsleden zullen deelnemen.

Nogal wat patiënten nemen de uitdaging om tegen personeelsleden te spelen zeer ernstig en ze bereiden zich fysiek voor op de grote clash. Ik zag gisteren nog iemand trappen lopen om de conditie op peil te brengen. Een ander is druk aan het kilometers malen met de fiets. Wie niet kan meedoen zal komen supporteren. De personeelsleden hebben ondertussen al het voorstel gedaan om met gemengde ploegen te spelen en niet louter patiënten tegen personeel. Het voorstel werd gedaan onder het mom van integratie maar de werkelijke reden is dat ze zonder gezichtsverlies uit de strijd willen komen.

Het belooft alvast een aangename wedstrijd te worden. Ambiance gegarandeerd. Misschien wil U ook wel eens langskomen? U bent van harte welkom. Sportzaal Mater Dei om 14.00u.

Poco Loco in Gent

Het aanloophuis in Gent heeft weer een druk gevulde agenda...

Op dinsdag 13 maart is er bowling in de Meibloemstraat en ook een gitaarworkshop. De dag erna is er het "schrijfclubke" en op vrijdag 16 maart is er kookworkshop met Paulo. “Octopus rice in the Portugese Fisherman’s way”

Meer info vindt u http://www.aanloophuispocoloco.be/

woensdag, maart 07, 2007

Overlegplatform

Deze avond om 20.00u is er een samenkomst van het overlegplatform. Buurtbewoners en personeelsleden van de psychiatrische instelling bespreken punten om de verstandhouding te optimaliseren.

Deze avond staat hetvolgende op het programma:


Eerst en vooral worden de binnengekomen meldingen overlopen en besproken. Er zijn twee bijeenkomsten geweest om een buurtactiviteit voor te bereiden. Het zal een huifkartocht worden op 15 augustus. Enkele buurtbewoners zullen vanavond meer details bekend maken. Er is een kort verslag over het bezoek van logistiek assistenten in opleiding vanuit het Buso Binnenhof uit Gent op 13 februari.

We melden dat de voorbereidingen aan het "Slenne Feest! 2007" van start zullen gaan en dat er op vrijdag 9 maart een eerste voorbereidende vergadering is. Het feest zelf zal doorgaan op zondag 8 juli.

Er is een gesprek geweest met Lode Cappon vanuit het bedrijf Lilly. Ze zouden de start voor de nieuwe wedstrijd vanuit onze instelling willen organiseren omdat wij vorig jaar de laureaat waren. In mei zal de nieuwe wedstrijd starten en er zal een opening zijn in onze instelling met waarschijnlijk een receptie in Sanderus. Dit als symbolische plaats omdat daar de allereerste bijeenkomst met de buurt doorging.

Er wordt ook gedacht aan een studienamiddag met als onderwerp vooroordelen in het algemeen.

We hebben het over het terrein naast de instelling in de Weegse. Burgemeester De Wispelaere laat zich excuseren maar hij verzekerde ons dat er één of twee schepenen aanwezig zullen zijn om info te geven.

We voorzien vanavond ook een bezoek aan een crea-atelier op Mater Dei.

Er is ook de uitnodiging van Geert Martens om de volgende vergadering van het overlegplatform te laten doorgaan in een lokaal van de politie. We zouden daar dan een rondleiding kunnen krijgen.

dinsdag, maart 06, 2007

Vierdezaterdagwandeling van maart trekt naar Kluisbergen

Elke vierde zaterdag van de maand organiseren de Sportdienst en de gangmakers van Evergem Sport! vzw een wandeling. Op zaterdag 24 maart wordt er gewandeld in Kluisbergen en de deelgemeenten Zulzeke en Kwaremont. Sinds de jubileumeditie van deze maandelijkse wandeling (in februari had de 175e editie plaats) is de belangstelling sterk toegenomen. Daarom worden er ook nu weer twee bussen ingelegd om de deelnemers naar de vertrekplaats te brengen.

Parcours
Op zaterdag 24 maart zoekt de vierdezaterdagwandeling Zulzeke en Kwaremont op, twee deelgemeenten van Kluisbergen. Het wordt een 13,6 kilometer lange zware wandeling langs een sterk heuvelig, slijkerig parcours. Na de wandeling zal men moeten toegeven dat Kluisbergen het tweede deel van zijn naam niet gestolen heeft.De wandeling start op de N60, de baan Gent-Ronse, even voorbij Nukerke, deelgemeente van Maarkedal. Daar loopt het Leo Pironpad met onderweg prachtige uitzichten die vaak volgen na een heel steile drassige klim. Via buurtweg 42, over een weide met koeien, gaat het verder langs de Hotondmolen op het hoogste punt van Oost-Vlaanderen: 151 meter. Het volgende bos, het Beiaardbos, is een bijzonder natuurgebied omwille van een zeer bijzonder bronbeekje dat er ontspringt met heel kalkrijk water. De holle wegel erlangs is heel drassig en vormt de zwaarste hindernis van de dag. Eens deze hindernis genomen, ligt de weg naar Kwaremont, een deelgemeente van Kluisbergen, echter open. Na 9 kilometer wordt er even halt gehouden.
Het tweede deel van de wandeling is nog 4,5 kilometer lang en iets minder lastig dan het eerste deel. Het landschap met de Paterberg blijft echter even mooi. Een geplaveide kerkwegel leidt de deelnemers naar de kerk van Zulzeke, het eindpunt van de wandeling.

Inschrijven kost 8 euro en kan bij de Sportdienst of bij de gangmakers van Evergem Sport! vzw. Zoals steeds vertrekt de bus in Sleidinge-Dorp om 12.30 uur, aan de Sporthal Evergem-Centrum om 12.40 uur, op de parking in Wippelgem Dorp om 12.50 uur en aan de school in de Lindenlaan in Ertvelde om 13 uur.Wie mee gaat neemt best een paar reserveschoenen mee om de bus niet vuil te maken.Op de sportpagina's www.evergem.be/sport vind je ook het volledige wandelaanbod van de Sportdienst.

Fotografiecircuit in Cultuurcentrum Evergem

Het fotografiecircuit biedt jaarlijks aan 11 geselecteerde fotografen de kans om hun werk te confronteren met een ruim publiek in 17 cultuurcentra in Vlaanderen. Nog tot september 2007 staat er bijna doorlopend een fotograaf in de kijker in de cafetaria van Cultuurcentrum Evergem. Telkens ongeveer een maand lang kan men er een selectie bekijken van foto’s van diverse Vlaamse fotografen.


In de loop van dit seizoen staan er nog vijf fotografen op het programma:

Marc Vermeirsch
Titel tentoonstelling: Veel is voorbij, veel moet nog komen
Van maandag 12 tot en met donderdag 29 maart.
Situering: elk land heeft zo zijn gebieden die dreigen vergeten te worden. Zo ook Krupnik aan de voet van het Pirin gebergte in Bulgarije. Het werd 100 jaar geleden op 4 april 1904 op de wereldkaart gezet door er even van te verdwijnen. De naam staat in de geschiedenisboeken vermeld als de ‘Kresna-Krupnik aardschok’ en is de zwaarste die Zuid Oost Europa ooit trof.

vrijdag, maart 02, 2007

Kiosk: redactievergadering

Iedere vrijdag om 10.15u komen de reporters en medewerkers van Kiosk samen. Hieronder leest U het verslag van de bijeenkomst van vandaag.

Er was geen interview vandaag en dat geeft ons de tijd om de plannen nog eens op een rijtje te zetten. Er was vorige week een mail waarin Marc Reynebeau heeft toegezegd voor een interview. Hij heeft het op het ogenblik druk maar hij is bereid om binnen een aantal weken wat tijd te maken voor ons. De "bijna slimste mens ter wereld" op bezoek bij Kiosk: we kijken er naar uit.
Een terugkerend item in de vergaderingen is de dierenwereld. Tony en Etiënne plannen een interview met een bedrijf dat zich toelegt op het organiseren van een begrafenis voor dieren. Het gaat hierbij wel om een crematie met een voorafgaande dienst. Erwin brengt een artikel mee uit de Zondagskrant waarin wordt aangegeven dat asielcentra steeds meer honden en katten moeten ombrengen. We herinneren ons dat we een uitnodiging kregen van Gaia om eens langs te gaan in Brussel. Daar moeten we toch eens werk van maken.
Robert en Peter zijn druk bezig met het bewerken van de binnengekomen artikels en interviews. Alles wordt nagezien en verbeterd en ingewerkt in de lay-out. De nieuwe papieren Kiosk komt eraan.
En dan voorzien we ook nog het bezoek aan enkele drukkers. We vragen een bestek bij hen. Met het prijzengeld dat we vorige jaar bij de Lillywedstrijd wonnen zal Kiosk gedrukt worden.

donderdag, maart 01, 2007

Geen paniek a.u.b.

Robert en Pierke zijn misschien wel het meest bekende duo op Sleidinge. Robert is rolstoelgebruiker en Pierke is zijn geleidehond. Ze zijn onafscheidelijk. Tot op een dag...

“Zijn we vertrokken” zei ik tegen mijn vriend en uitbater van het café Boldershof. We hadden juist de wagen volgeladen met het gerief van mijn discobar om een souper op te luisteren die de voetbalspelers van St. Joris Sleidinge hadden ingericht. Nadat ik Pierke, mijn geleidehond, in de auto geroepen had, reden wij naar het Esloschuurtje bij Beule waar het feest zou plaatsvinden. Nadat ik alles had afgeladen en geïnstalleerd had ik nog eventjes de tijd om Pierke zijn behoefte te laten doen. Het was reeds zes uur geworden. Zoals altijd keek ik eerst, als ik op vreemd gebied ben, waar mijn hond kon rondlopen zonder dat hij de kans zou krijgen om ver weg te lopen van mij.
Verleden jaar was ik er al geweest voor een feest en ik wist dat Pierke rond zou kunnen lopen omdat het terrein afgesloten was met ijzerdraad. Aan de andere kant echter van die draad liepen er dit jaar opgehokte kippen rond. “ Maar geen nood,” dacht ik “mijn viervoeter kan daar niet bij of erover.” Ik posteerde mij bij de ingang van het pleintje en liet mijn hond los. Ongeveer vijf minuten later zag ik dat er een kip op het pleintje rondliep en wat dacht je? Jawel, als een pijl uit een boog schoot Pierke achter het gevogelte aan. De kip schrok zodanig dat hij direct onder de draad een vluchtweg zocht maar, o wee, ik had niet gezien dat de draad onderaan was losgekomen waardoor Pierke gemakkelijk de kip volgen. Hoe ik ook riep en tierde, Pierke had geen gehoor naar mijn bevelen, want die kip moest hij krijgen. Het lukte hem niet waardoor hij steeds verder wegliep. En plots was er geen hond meer te bespeuren.
Ondertussen waren er al verschillende gasten toegekomen en die vroegen uiteraard waar Pierke wel naar toe was. Ik kon alleen maar antwoorden dat Pierke weggelopen was. Een kleine domper want iedereen uit Sleidinge kende mij en Pierke, de brave, lieve, mooie hond. Ik bleef de hele avond af en toe naar buiten gaan om te kijken of Pierke toch niet teruggekomen was. Rond 21.00u begon ik mij toch serieus zorgen te maken.


Maar wat ik toen niet had verwacht gebeurde. Mensen begonnen naar vrienden te bellen om toch eens rond te kijken of ze mijn hond niet zagen. Iemand stelde voor de plaatselijke radiozenders te verwittigen en één vriendin van mij, Mellisa, belde zelfs de politie op. Na een beschrijving te hebben gegeven beloofde die om de patrouillewagens te verwittigen rond te kijken. Plots waren erg veel mensen verwittigd dat Pierke weg was… en nu maar afwachten. Mensen kwamen mij vele malen vragen of ik nog niets wist. We kregen vele smsjes en berichten terug maar die waren telkens negatief. Ik kon mij ook niet zo goed meer concentreren op het gebeuren rond mij, vele malen ging ik naar de deur om te zien op Pierke er niet stond… maar nee. Ten lange laatste was het feest voorbij en trokken wij naar huis. Ik keek ondertussen overal rond. Ik hoopte even dat hij me aan de voordeur zou staan opwachten. Je hoorde dat zoveel, maar thuis gekomen was mijn ontgoocheling groot. Dit zou mijn eerste nacht zonder Pierke zijn sedert ik hem had gekregen van Hachiko verleden jaar in februari. Het was ondertussen vier uur in de ochtend en ik dacht er niet aan te gaan slapen. Het zou mij waarschijnlijk toch niet lukken niettegenstaande mijn vermoeidheid. Daar ging mijn gsm, het was Thierry de keeperstrainer van St Joris Sleidinge. “Robert kom vlug want Pierke loopt hier rond in het dorp.” Vliegensvlug deed ik mijn vest aan en met mijn fiets croste ik letterlijk naar de markt. Maar… nee dat was Pierke niet. Het was wel een hond van hetzelfde ras, maar nee hij was het niet. Ontmoedigd reed ik dan maar richting huiswaarts. Het was reeds vijf uur geworden en ik viel in de zetel in slaap. Rond 7,30 uur ring, ring, ring daar ging weer mijn gsm, alsof die mij wilde vertellen dat het dringend was. “Hallo” zei ik nog niet helemaal wakker en niet beseffend wat er was gebeurd. “Het is hier met Jean van het dierenasiel” meldde mij de stem, “heeft Pierke een blauw, zwart lintje aan de halsband?” direct besefte ik dat Pierke in het asiel opgesloten zat. “hm, ja, ja” “Dan mag je uw hond komen halen in het dierenasiel.” Pierke was de dag voordien rond 20.00u door de mensen van het dierenasiel opgehaald. Men had hen verwittigd dat er een hond in de tuin liep. Het weerzien was enorm. Pierke jankte en draaide alsmaar rondjes van blijdschap. Ik was met tranen bewogen bij zoveel blijdschap om iemand terug te zien. Zo zie je maar hoe een dier zo aan zijn baasje gehecht kan zijn en dat is niet gespeeld.



Aardvark

Ze komen uit Sleidinge en ze maken muziek. Hun nieuwste versie van "Laat ons een bloem" (oorspronkelijk van Louis Neefs) staat nu op de site van Eén. Klik even hier.