zaterdag, juni 18, 2011

Mozaïek in het Pierkespark in Gent



Het Pierkespark is een vrij recent park in Gent. Het ligt in de Brugse Poort. Een deel van Gent dat ontstond door de industrialisering, vooral textiel, in de 19de eeuw. In dit park kan je naar optredens gaan kijken bij Vuile Mong en de Vieze Gasten (herinner je je nog "'t school dat is een apekot"?) en kan je er winkelen in de Kringwinkel, een koffie drinken bij buurthuis Trafiek of eens iets gaan eten in het Marokkaans restaurant Safi Safi. Kortom een zeer gezellige plaats.

Je kan er ook aan de slag als vrijwilliger. Scheherazade Bourahli is ontwerpster van een uitgebreid mozaïek dat doorheen het hele park loopt en de verschillende gebouwen met elkaar verbindt. Ze liet zich in haar ontwerp inspireren door de golven van de Middellandse Zee. We, personeelsleden en patiënten van onze instelling, gingen gisteren een handje toesteken, of een steentje bijdragen. (oeps, vrij flauw grapje). Ook als het regent kan je doorwerken. In een sneltempo wordt een tent aangedragen waaronder het aangenaam droog is. We smeren voegcement tussen de steentjes en maken die steentjes daarna weer proper. Het is een zeer arbeidsintensief werk. Scheherazade kan zeker nog vrijwilligers gebruiken in de komende zomermaanden.
Wil je wat tijd doorbrengen op één van de meest aangename parken in Gent en je daarbij ten dienste stellen van een mooi project dan kan ik iedereen aanraden om hier aan mee te werken.

X/Een oefening in verdwijnen


X / Een oefening in verdwijnen is een samenwerking tussen theatermakers Peter Aers, Tijs Ceulemans en Leentje Vandenbussche.
Ze interviewen mensen met verschillende achtergronden en verschillende opleidingen over het onderwerp de dood. Ze zijn op zoek naar persoonlijke getuigenissen, maar laten zich ook bijstaan door wetenschappers. Hun bedoeling is een toneelstuk te maken uit al de informatie die ze opdoen en ook een driedimensionaal beeld. Peter zegt dat er misschien wel drie toneelstukken zullen uit voort komen. Hij is van plan ook nog naar India te reizen om de cultuur rond de dood daar mee te maken. De kunstenaars volgen ook iemand die in palliatieve is opgenomen.


Gisteren kwamen Peter en Tijs langs voor een gesprek met enkele patiënten van onze instelling. "Hebben jullie al doden gezien?", "Hebben jullie al mensen zien sterven?", "wat zijn jullie opvattingen rond de dood?", "Hoe stel je je eigen dood voor?". Zeker geen makkelijke vragen om bij stil te staan. Iemand vindt de dood zeer rechtvaardig omdat het zonder onderscheids des persoons is: arm of rijk, blank of zwart, iedereen gaat dood. Iemand anders vindt dat niemand het verdient om dood te gaan. Tussendoor verschuift er in de ernst ook iets naar relativering en wordt de dood echt deel van het leven als iemand zegt: "Mocht ik nog een maand te leven hebben dan zou ik bij iedereen proberen aan geld te geraken om er nog eens goed van te profiteren. Ik zou in Frankrijk rondreizen en naar de mooiste hotels te gaan." Het idee aan je sterfelijkheid kan ervoor zorgen dat je intenser leeft. Dood en leven vormen een geheel. Psychiatrische patiënten zijn daarin niet zoveel anders dan niet-psychiatrische patiënten.
We zullen door Peter en Tijs op de hoogte worden gehouden van hun vorderingen in hun zoektocht en zijn nieuwsgierig naar het resultaat van dit project.
Wil je meer info over dit bijzondere project dan kan je hier terecht.