Het eeuwenoude systeem van gezinsverpleging in Geel blijft op wereldvlak bijzonder boeiend.
Deze avond zendt Canvas om 21.40u het eerste deel uit van een vierdelige documentaire.
De documentaire werd vorig jaar in één deel uitgezonden en dit jaar dus als een reeks van vier delen.
Geel is een film van Arnout Hauben over thuisverpleging in Geel.
De reportagemakers volgden gedurende één jaar - van Kerstmis tot Kerstmis - het leven van vier psychiatrische patiënten en hun gastgezinnen in de Antwerpse gemeente Geel.
Dat leverde een erg mooie, pakkende documentaire (80') op over een wereld waarin de grens tussen het normale en het abnormale vervaagt.
De film rukt de kijker even weg uit onze hypersnelle moderne maatschappij, waar traagheid en het ongewone taboe zijn.
Klara woont al 31 jaar bij haar 'broer' Jos. Zijn ouders namen haar in huis, maar na hun dood bleef Klara bij Jos wonen.
Samen hebben ze een evenwicht gevonden om vreedzaam samen te leven als broer en zus: Klara is de baas binnen, Jos buiten op het veld.
Maar net voor Kerstdag wordt hun harmonieuze leven verstoord: Klara wordt in het hospitaal opgenomen voor een operatie.
Robke en Eddie wonen in bij Jos en Jeanne. Robke is een Kroaat van een jaar of veertig. Zijn vader ontvluchtte het Joegoslavië van Tito en kwam met zijn vijfjarige zoon naar België.
Toen hij psychische problemen kreeg, liet zijn familie hem achter, en na veel omzwervingen kwam hij bij zijn nieuwe gezin in Geel terecht. Eddie overleefde een zwaar motorongeval. Sindsdien is hij muzikaal geworden en leeft hij met een lachafwijking. Robke en Eddie helpen hun pleegouders met het kweken van wedstrijdduiven. Op Kerstdag krijgen ze, zoals elk jaar, verse tabak en mogen ze voor één keer binnen roken...
Manda is vijfentachtig en een kwieke vrouw. Ze woont op haar boerderij met Leon. Manda nam in 1955 de zeventienjarige Leon in huis. Iedereen kent hem als een moeilijke en grillige patiënt. Ook dit jaar bereiden Leon en Manda samen het kerstfeest voor...
Geel is een kroniek van een verloren tijd, een verloren tijdsbesef in een verloren samenlevingsvorm. De film toont de personages in sobere, frontale tableaus, uit het leven gegrepen. Ze beslissen zelf wanneer ze in of uit het kader stappen. Hun verhalen eindigen waar ze begonnen: met Kerstmis. Zoals elk jaar blijft niets onveranderd en eist het leven soms zijn tol. Grote drama's in een kleine wereld. Het leven draait en keert op het ritme van de seizoenen.
Geel werd tijdens het 18e Seagate Foyle Film Festival in Noord-Ierland verkozen tot beste documentaire.
Geel is een documentaire van Woestijnvis voor Canvas
(tekst overgenomen van de Canvaswebsite)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten