ze belt me op ...

Ze belt me op. Ze is moeder van een jonge vrouw die bijna de helft van haar leven in de psychiatrie heeft doorgebracht. Haar dochter is wat men noemt een draaideurpatiënte. Ze kent veel moeilijkheden in haar leven maar is niet geneigd hulp te vragen. Er volgden een aantal gedwongen opnames. Moeder is er van overtuigd dat de psychiatrie zelf niet meer de geschikte plaats is voor haar dochter. Ze woont nu zelfstandig en dat loopt niet echt goed. Een psychiatrisch verzorgingstehuis is ook niet de beste plaats voor haar dochter omdat deze dan weer geconfronteerd wordt met psychiatrie. We hebben het over cohousing. We hebben het over Zeeuwse Gronden. We hebben het over nieuwe projecten die op stapel zouden kunnen staan. Het is een zoektocht, een zeer ingewikkelde puzzel... Het geeft aan dat wij, hulpverleners, samen met anderen, cliënten en familieleden van cliënten zeer hard moeten blijven verder zoeken naar alternatieven. Het zijn deze nieuwe projecten die mogelijk kunnen maken wat tot hiertoe nog niet mogelijk is voor een aantal van onze cliënten: woonst, werk, contacten zoals elk van ons die heeft. Het zoeken naar en ontwikkelen van deze nieuwe projecten zorgt voor hoop en vooruitzichten op een betere toekomst voor hen en dat is waarover het gaat of zou moeten gaan.