Gisterenmorgen om kwart voor zeven waren Rosette, Nadine en Maria, drie buurtbewoners, samen met patiënten en personeelsleden van de instelling broodjes aan het smeren. Buiten leek het herfst geworden: een sterke wind en regenbuien. Niet echt ideaal weer voor een fiets- en huifkartocht zo leek het.
Enkele uren verder zat de cafétaria van de instelling vol. Het ontbijt was eerder sober, met het vooruitzicht op de vele haltes onderweg waarop een drankje, fruit of koeken werden aangeboden. Bij het verschijnen van de huifkar die een paardentram bleek te zijn klaarde alles op en het zou pas weer beginnen regenen na afloop van de hele tocht.
De mevrouw die 's morgens voor ons aan de Bevende Hazelaar een kaars had doen branden voor de Heilige Maagd (het was trouwens haar naamdag) en ook voor goed weer; haar zullen we ook in onze gebeden bedanken.
Campina was de eerste halte en de mensen van het buurtcomité bezorgden ons een yoghourtdrank. Aan de Wittemoer toonden een aantal rasechte Sleidingenaars ons het geboortehuis van Wilfried Martens. Aan De Bevende Hazelaar zelf had Rachel en vrienden post gevat met voor elk een stuk fruit. Op de huifkar werd de sfeer steeds beter. Op het einde van de dag praatte iedereen daar met iedereen. En toen in de namiddag de bestuurder van de paardentram ook nog eens Augustijn begon uit te delen werd er gezongen over hoe mooi Slenne wel is. We kregen de uitleg over componist Verplaetse er gratis bij.
De wegen van fietsers en huifkar liepen even uit elkaar omdat de weg in de Lembeekse Bossen te drassig was. De fietsers werden ontvangen in de Boshoeve en de mensen op de huifkar kregen hun sandwiches in het Dravershof. En met de aangename temperaturen leek het daar zelfs even echt zomer te worden.
Opvallend hoeveel mensen er paarden, pony's en ook ezels houden in deze streek.
In de namiddag hielden we nog halt bij Rachel van Onderlinge Hulp, één van de medewerkers aan het uitstippelen van de hele tocht. In Wippeltex had Sabine weer haar zwarte bril opgezet, alleen haar sigaar ("ik vind dat er in mijn winkel mag gerookt worden") ontbrak. De voorlaatste halte, De Spar in Sleidinge, werd verzorgd door het immer druk bezig zijnde buurtcomité. En we eindigden met een spaghetti in het psychiatrisch centrum.
De paarden waren aan het eind van hun krachten. De fietsers vonden dat de tocht gerust wat langer had mogen duren. Deze morgen hoorde ik van een aantal mensen dat ze deze nacht extra goed hadden geslapen, zonder slaapmedicatie.
(foto's van het evenement kan U in de volgende dagen hier terugvinden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten