Bij radio Klara

Gisteren rond tien uur in de voormiddag werden we vanuit het Overlegplatform, dit is de buurtwerking met onze instelling, verwacht in de Radio Klara studio om onze klassieke muziekkeuze voor te stellen.

De dagen ervoor vreesde ik dat zo'n bezoek aan een radio-studio nefast kon zijn voor de magie van het medium. Ik herinner me nog dat ik als klein kind gefascineerd naar het groene oog van de radiospeler keek. Ik snoof de ietwat stoffige geur op van het doek waarachter de luidspreker zich bevond en tegelijkertijd vroeg ik me af hoe groot die studio wel moest zijn om er zo'n orkest in onder te kunnen brengen. Ik leerde al snel dat ieder stukje muziek niet life werd gebracht en dat platenspelers een belangrijk onderdeel waren van een radiostudio maar toch bleef iets van dat magisch moment van het kind op de vloer voor de radio in mij hangen. Door het bezoek aan de studio gisteren is de magie voor wat radio doet niet verdwenen, integendeel. Het intieme van radio-maken is heel reëel. Slechts één presentatrice en één technicus zijn samen in de weer. Marc, de technicus van dienst werkt al meer dan 30 jaar voor de VRT. Hij heeft al heel wat evoluties meegemaakt. Evita, de presentatrice, springt in voor haar collega die op kerstverlof is. Beiden genieten ervan om een praatje te maken tussendoor, al is het maar om hun gasten, wij dus, op hun gemak te stellen. Ze luisteren zelf ook naar de gespeelde muziek en genieten ervan.

Het presentatiegedeelte lijkt een gastvrije leefplaats, kerstboom inbegrepen. Het rustige gebaar met de hand waarmee de presentatrice aan de andere kant van het raam de technicus aangeeft dat hij de plaat mag starten zorgt ervoor dat hij een aantal toetsen op zijn indrukwekkende computer indrukt waarop de muziek weerklinkt. Aan de bindteksten zelf is heel wat voorbereidend werk voorafgegaan. Dit is geen instant-radio, maar een goed voorbereid werkstuk.

Het voorstellen van onze buurtwerking aan de hand van zelf gekozen klassieke muziek gaf ons opnieuw de gelegenheid een aantal mensen: buurtbewoners, patiënten en personeelsleden van de instelling samen te brengen rond een project. Het mooie aan dit project was dat er nu mensen aan bod kwamen die het niet zo erg hebben voor volksfeesten en voor huifkartochten zoals we dit deze zomer hebben georganiseerd. We bereikten dus mensen die voordien tot een grote maar stille groep van sympathisanten behoren. De uitzending gaf ons ook de mogelijkheid om verenigingen waar we mee samenwerken eens in de bloemetjes te zetten en dan denk ik ondermeer aan het Cultuurcentrum Stroming, Klassiek op maat van de Krekenlandconcerten, de Rode Pomp...
Een aantal gekozen componisten, zoals Schumann en Wolf, gaven aan dat opname in psychiatrie niets te zien heeft met onkunde, onwil, incompetentie of lage intelligentie maar dat zelfs sterk getalenteerde en geliefde mensen het soms psychisch moeilijk kunnen hebben. Kortom dit was voor ons een geslaagd project.

Bezoek aan Kunstgalerij De Weverij

In de Dellaertsdreef kan U vanaf eind november naar beelden van Bruno De Smet en werk van Marc Mestdag kijken. Deze laatste, de eigenaar van de Galerij De Wever, stond ons deze voormiddag te woord. Hij heeft er een atelier en hij woont er ook.

Marc Mestdagh is de schoonzoon van de vroegere eigenaar van de weverij, Mr.Larmuseau. De naam van de weverij is echter vooral bekend als weverij De Paepe. Tijdens ons het bezoek laat Marc ons foto's zien waarin we de weverij zien zoals ze vroeger was, met enorme weefgetouwen. Er werden handdoeken en washandjes geproduceerd. De twee ruimtes zijn nu helemaal leeg gemaakt en de werken aan de muren trekken de blik. Papier en karton worden via collagetechniek met elkaar verbonden. Vele werken zijn beschreven met de woorden "nature morte", het Franse woord voor stilleven. De roestbruine kleur symboliseert de natuur die aan het sterven is, maar het geeft ook de indruk uit metaal te zijn samengesteld. Nogal wat werken dateren uit 1997. Het jaar nadien volgde er tot vorig jaar een periode zonder creatie. De periode waarin het vaderschap veel van zijn tijd opeiste.
Marc is een autodidact. Het is duidelijk dat zijn werk een hele evolutie kende. Van Mondriaan-achtige schilderijen tot werken die meer een geheel vormen. Er zijn vele motieven of gedeeltes van werken die op een andere manier weer terugkomen of verknipt terugkomen in andere werken.

In april is er een tentoonstelling tijdens de week van de amateurkunsten. Deze tentoonstelling zal lopen in samenwerking met Cultuurcentrum Stroming dat zich op amper een 50-tal meter van de galerij bevindt.

Meer info over de galerij kan U hier bekijken.

Overlegplatform Psychiatrisch centrum Sleidinge op Radio Klara

Als U woensdag 26 december tussen 10.00u en 11.00u afstemt op Radio Klara (Fm 90,4) dan hoort U daar muziek gekozen door patiënten, personeelsleden, buurtbewoners en sympathisanten van de instelling. De naam van het programma waarin we werden uitgenodigd heet Brede Opklaringen

Er zijn alvast drie rubrieken in dit programma. In de rubriek "de ontdekking" koos Ivan, een patiënt van onze instelling, voor een deel uit een vioolkwartet van Tanayev. In de rubriek "in het verlengde van de instelling" kozen we voor een deel uit een Bartoksonate gespeeld door Yuzuko Horigome. Wij, enkele Kioskreporters zagen haar vorige maand aan het werk in het Cultuurcentrum Stroming. Deze keuze geeft ons de gelegenheid iets te vertellen over de samenwerking tussen onze instelling en het cultuurcentrum. En tot slot wordt iemand van onze instelling verrast met een telefoontje vanuit de Klarastudio.

Op dit moment weten we nog niet zeker welke andere door ons gekozen muziekstukken zullen worden gespeeld, maar we willen alvast de vele mensen danken die ons hun favoriete nummers of suggesties hebben gestuurd.

Psychiatrisch centrum krijgt steun voor hulp aan jeugdzorg

Op vraag van Vlaams minister van Welzijn Steven Vanackere (CD&V) kent de Vlaamse regering ruim 280.000 euro toe aan Psychiatrisch Centrum Sleidinge (PCS). Met die centen kan die instelling voor geestelijke gezondheidszorg een jaar haar project voortzetten waarmee ze onder de noemer outreaching steun verleent aan de bijzondere jeugdzorg.PCS heeft een grote ervaring in de opvang, behandeling en begeleiding van jongeren die met ernstige psychische of psychiatrische problemen kampen, gedragsproblemen vertonen of drugs gebruiken.Daarvoor werd een jaar geleden in die instelling een speciale eenheid gerealiseerd. Daar kunnen jongeren van 14 tot 20jaar die in een crisissituatie zitten, worden opgevangen. Vaak is hun opvoedingssituatie problematisch of pleegden ze een misdrijf. Met een beperkte, maar intensieve behandeling worden de jongeren klaargestoomd om opnieuw te kunnen functioneren in de maatschappij.PCS biedt op die manier ondersteuning aan de gemeenschapsinstellingen en private voorzieningen voor bijzondere jeugdzorg in de regio Gent-Eeklo. (ivh)

"Als het over geld gaat, zijn we allemaal joden"

Een verslag over de theatervoorstelling "Naar Andorra" van Theater Stap door onze reporter HVD.

"Als het over geld gaat, zijn we allemaal joden"

Met deze en nog andere markante uitspraken werd de toon gezet voor een eigenzinnige productie, waarin 17 acteurs met overwegend het syndroom van Down (eigenlijk ligt het woord Mongooltje mij veel liever in de mond, maar naar het schijnt mag deze benaming niet meer...) a.h.w. de ziel uit hun lijf spelen.
Onder de titel "Naar Andorra" bracht Theater Stap, een gezelschap, bestaande uit zowel mindervalide als valide acteurs in het Cultuurcentrum Stroming een theaterstuk over discriminatie, integratie en gelijkwaardigheid in de samenleving. Bedoeling was om het aanwezige publiek te laten meekijken in het hart van mensen die omwille van hun 'anders' zijn worden verstoten of gemarginaliseerd.

In Andorra, een vredig ministaatje ergens in Europa, leeft iedereen een ogenschijnlijk rustig bestaan. Wanneer de jood André er zich wil integreren (jawel: integreren!) maken enkele inwoners hem met allerlei leugens en pesterijen meteen duidelijk dat hij er niet welkom is. De geweldplegingen tegen André nemen nog toe als blijkt dat de oorlogszuchtige en jodenhatende 'zwarten' uit één of ander buurland het landje dreigen binnen te vallen. Uiteindelijk gebeurt dit ook, en het verhaal bereikt een climax wanneer alle inwoners één voor één hun dierbaarste bezittingen moeten afgeven aan de bezetter, waarna zowel decorstukken als spelers letterlijk op één hoop worden gegooid!
De regisseur is er met deze productie wonderwel in geslaagd om met een cast van verstandelijk gehandicapte artiesten een beklijvend theaterstuk op poten te zetten, dat een staande ovatie verdient. Want, het moet gezegd, spelen met mindervaliden is en blijft een uitdaging die slechts weinigen aandierven en, meer nog, tot een goed einde brengen. En met dit stuk hebben alle deelnemers zichzelf duidelijk overtroffen!
De steeds terugkerende klaagliederen, het aanleggen van een treinspoor, de vlammende tekstflarden op videobeeld, nu eens weer op maagdelijk witte dan weer op bloedrode achtergrond geprojecteerd, dit alles toon dat "Naar Andorra" veel meer is dan zomaar een vertelselke uit vroeger tijden, maar een keiharde, benagstigende aanklacht tegen al het onrecht dat mensen met een afwijkend gedragspatroon vandaag de dag nog steeds wordt aangedaan. "Naar Andorra" is dan ook een schrijnend pamflet tegen elke vorm van uitsluiting en discriminatie in onze maatschappij. Het is alleen maar jammer te noemen dat niet iedereen de juiste weg vindt naar deze ontnuchterende voorstelling.

Jef Neve-trio in het CC Stroming te Sleidinge

Gisterenavond was het volop genieten van het kruim van de Belgische jazz. Het trio Jef Neve was te gast in het cultuurcentrum.

Piet Verbiest (bass), Teun Verbruggen (drummer) en Jef Neve (piano) spelen sedert vijf jaar samen en ze genieten er blijkbaar nog heel erg van. Zaterdagavond brachten ze een set in twee delen die uiteindelijk drie uur duurde.

De opener "Für Lise" werd door Neve geschreven voor de dochter van zijn squash-partner. Ander bekend werk uit de laatste cd was het zeer uitbundige "Second love" en "Nobody is illegal" waarin de muzikanten de kans kregen hun technisch kunnen te tonen. Een groot deel van het concert bestond ook uit nieuw werk. "Soul picture" het laatste nummer voor het bisnummer begint met een vrij lange bloedmooie piano-intro. Het belooft als de andere nummers op de in mei 2008 te verwachtten nieuwe cd even goed zijn.

Te Gek!?

Artiesten als Guy Swinnen en Jan De Wilde willen met een concerttournee een positief beeld tonen van de psychiatrie (bericht uit De Standaard van vandaag)

De nieuwe tournee gaat van start op 12 januari in De Egger te Scherpenheuvel. Deelnemers aan de tournee zijn Guy Swinnen, Jan De Wilde, Tom Helsen, Wannes Capelle en Essense.
Marc Hellinckx, de drijvende kracht achter het project werkt in psychiatrisch ziekenhuis Sint-Annendael in Diest. Op de plaats van de concerten zal telkens een infostand twee dagen lang informatie over geestelijke gezondheid bieden.

Wil U weten wanneer het concert in Uw buurt is kijk dan hier.

Plannen voor het volgend jaar

Misschien al een aantal data om in Uw nieuwe agenda te schrijven...

Op 25 januari organiseren we op de studiedag in Duffel "de patiënt als burger" een workshop rond onze buurtwerking.

We voorzien een gezellig samenzijn begin februari voor de deelnemers en medewerkers aan het Slenne Feest van vorig jaar. Ook nieuwe medewerkers voor de editie van 2008 zijn welkom.

En in maart slaan we de handen nog eens in elkaar voor een propere buurt. Patiënten, personeelsleden en buurtbewoners werken hiervoor samen.

Voor al deze activiteiten voorzien we later meer info.

Kunstgalerij: nieuwe afspraak

Het bezoek aan de kunstgalerij De Wever is verplaatst naar vrijdag 21 december om 10.00u.

Morgenavond is er Overlegplatform

Morgen om 20.00u komen buurtbewoners en personeelsleden van het psychiatrisch centrum samen om te overleggen, maar ook om info te krijgen over de werking van twee afdelingen van de instelling.

Gewoontegetrouw overlopen we eerst de binnengekomen meldingen uit de buurt. Deze worden uitgebreid besproken en we proberen telkens een analyse te maken van de cijfers. Zijn er meer meldingen dan anders? Zijn het steeds dezelfde melders?....

De afdelingen Varekai (pas opgerichte jongerenafdeling) en Dubbeldiagnose (psychose en druggebruik) vertellen over het dagelijks gebeuren op de afdeling. De nadruk bij de uiteenzetting ligt op het praktisch werk en minder op de theorie.

Nog even ook een stand van zaken over het uurtje uitzending op Radio Klara op 26 december.

Er is vanuit de gemeente een uitnodiging om deel te nemen aan de anti-zwerfvuilactie in maart 2008.

Op 25 januari verzorgt het overlegplatform een workshop op de studiedag "de patiënt als burger" in Duffel.

U bent van harte welkom morgenavond in het psychiatrisch centrum om mee te denken, mee te organiseren, of gewoon te komen luisteren.

Geel op Canvas

Het eeuwenoude systeem van gezinsverpleging in Geel blijft op wereldvlak bijzonder boeiend.
Deze avond zendt Canvas om 21.40u het eerste deel uit van een vierdelige documentaire.

De documentaire werd vorig jaar in één deel uitgezonden en dit jaar dus als een reeks van vier delen.
Geel is een film van Arnout Hauben over thuisverpleging in Geel.

De reportagemakers volgden gedurende één jaar - van Kerstmis tot Kerstmis - het leven van vier psychiatrische patiënten en hun gastgezinnen in de Antwerpse gemeente Geel.
Dat leverde een erg mooie, pakkende documentaire (80') op over een wereld waarin de grens tussen het normale en het abnormale vervaagt.

De film rukt de kijker even weg uit onze hypersnelle moderne maatschappij, waar traagheid en het ongewone taboe zijn.

Klara woont al 31 jaar bij haar 'broer' Jos. Zijn ouders namen haar in huis, maar na hun dood bleef Klara bij Jos wonen.
Samen hebben ze een evenwicht gevonden om vreedzaam samen te leven als broer en zus: Klara is de baas binnen, Jos buiten op het veld.
Maar net voor Kerstdag wordt hun harmonieuze leven verstoord: Klara wordt in het hospitaal opgenomen voor een operatie.

Robke en Eddie wonen in bij Jos en Jeanne. Robke is een Kroaat van een jaar of veertig. Zijn vader ontvluchtte het Joegoslavië van Tito en kwam met zijn vijfjarige zoon naar België.
Toen hij psychische problemen kreeg, liet zijn familie hem achter, en na veel omzwervingen kwam hij bij zijn nieuwe gezin in Geel terecht. Eddie overleefde een zwaar motorongeval. Sindsdien is hij muzikaal geworden en leeft hij met een lachafwijking. Robke en Eddie helpen hun pleegouders met het kweken van wedstrijdduiven. Op Kerstdag krijgen ze, zoals elk jaar, verse tabak en mogen ze voor één keer binnen roken...

Manda is vijfentachtig en een kwieke vrouw. Ze woont op haar boerderij met Leon. Manda nam in 1955 de zeventienjarige Leon in huis. Iedereen kent hem als een moeilijke en grillige patiënt. Ook dit jaar bereiden Leon en Manda samen het kerstfeest voor...

Geel is een kroniek van een verloren tijd, een verloren tijdsbesef in een verloren samenlevingsvorm. De film toont de personages in sobere, frontale tableaus, uit het leven gegrepen. Ze beslissen zelf wanneer ze in of uit het kader stappen. Hun verhalen eindigen waar ze begonnen: met Kerstmis. Zoals elk jaar blijft niets onveranderd en eist het leven soms zijn tol. Grote drama's in een kleine wereld. Het leven draait en keert op het ritme van de seizoenen.

Geel werd tijdens het 18e Seagate Foyle Film Festival in Noord-Ierland verkozen tot beste documentaire.

Geel is een documentaire van Woestijnvis voor Canvas
(tekst overgenomen van de Canvaswebsite)

Nieuwe Kunstgalerij op Sleidinge

Via de site van het Nieuwsblad vernamen we dat er in de Dellaertsdreef gisteren een kunstgalerij werd geopend.

De plaats was oorspronkelijk een textielfabriek. De galerij heeft een oppervlakte van 350 vierkante meter en heeft ruim 100 meter expositiemuren.
Op vrijdag 7 december gaan enkele Kioskreporters langs bij Kunstgalerij De Wever voor een gesprek met galerijhouder Marc Mestdagh.

Pascal De Bock

Afgelopen vrijdag was de verantwoordelijke voor ontspanning van beschut wonen Domos bij ons te gast voor een interview van Kiosk.


Wie beschut woont in een huis van vzw Domos heeft de kans om deel te nemen aan activiteiten die georganiseerd worden door Pascal De Bock. Dit gebeurt onder de naam van Activiteitencentrum Toreken. Hij werkt sedert april dit jaar voor deze vereniging. In het verleden werkte hij ondermeer met allochtone jongeren. Pascal staat zeer open voor samenwerking, niet alleen in zijn onmiddellijke omgeving: het Toreken zal immers ook gebruikt worden door andere organisaties uit de buurt, maar ook met mensen uit de gezondheidssector. Zo kunnen er op dit moment patiënten vanuit onze kliniek meedoen aan de activiteiten. Pascal houdt ervan om samenwerkingen spontaan te laten opbloeien en pas dan na te gaan of die meer moeten gestructureerd worden. Mochten er te veel deelnemers komen uit andere organisaties dan moeten en nieuwe afspraken gemaakt worden. Zijn doelgroep blijft immers de bewoners van de huizen van Domos. Het gaat om 18 huizen en een zestigtal bewoners. Als we het programma bekijken dan zien we dat dit zeer gevariëerd is: Paard rijden, wafelenbak, badminton, film, zwemmen, hockey, tentoonstelling... De activiteiten gaan zowel door tijdens de week als tijdens het weekend. Niet alle activiteiten trekken veel volk, maar dat is geen noodzaak voor Pascal. Het gaat eerder over de kwaliteit dan de kwantiteit.

Interessant voor Uw agenda is de eindejaarsfuif op 12 december in het buurtcentrum Rabot (JozefII-straat, Gent), met Dj en Kioskmedewerker Robert (en Pierke). Al de geplande activiteiten kan U terug vinden in het krantje van vzw Domos. Er zijn al min of meer afspraken dat hun reporters kunnen langskomen voor een stage op de redactie vanKiosk.

Wislawa Szymborska

In 1996 won deze Poolse dichteres de Nobelprijs voor literatuur. In De Standaard Der Letteren staat er vandaag een interview met haar. Ze heeft het daar zijdelings over psychiatrie.

Ik denk niet dat het één van haar meest rake opmerkingen is als Szymborska antwoordt op de vraag of het maken van collages voor haar een vorm van creativiteit is:

"Niet overdrijven, hoor. Het is gewoon uitrusten. In een psychiatrische inrichting zullen ze patiënten nooit vragen om bij wijze van therapie eens een gedicht te schrijven, ze laten altijd iets met de handen doen. Dat is rustgevend (...)"

Het is een vreemde en foute veronderstelling dat iedere therapie in psychiatrie er op gericht zou zijn om rust te brengen.

De nieuwe bundel gedichten van Szymborska heet "Dubbele punt".

Lang leve de dood!

Dood. Heb geen angst. Talm niet

voor mijn deur. Kom binnen.
Lees mijn boeken. In negen van de tien
kom je voor. Je bent geen onbekende

Hou mij niet voor de gek met kwalen
waarvan niemand de namen durft te noemen.
Leg mij niet in een bed tussen kwijlende
kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.
Klop mij geen geld uit de zak
voor nutteloze uren in chique klinieken.

Veeg je voeten en wees welkom

Eddy Van Vliet

Op 14 november was er in Cultuurcentrum Stroming te Sleidinge poëzietheater rond de dood. Onze reporter Ingrid was ter plaatse.

Een novembervoorstelling rondom de dood en afscheid gebundeld in de "dunne komrij", gebracht door Villanella.

De aanleiding voor de dunne komrij kwam voort uit de "goesting" van kunstencentrum Villanella om een theaterprogramma te maken dat de taal en de poëzie uit de 19de eeuw op een levendige en directe manier op de planken zet.

"Lang leve de dood" is een theater- en poëzieprogramma met een mooie samenhang van stemmen en melodie met een "kleine" kerngroep van vertolkers, die elk op hun manier met tekst en taal overweg kunnen: muzikaal, spelend, stamelend, authentiek, dramatisch, meeslepend...

Gerrit Komrij, marcel Vanthilt en Ruth Joos, drie namen die dan ook letterlijk klinken als een klok, brachten de kwart gevulde zaal van CC Stroming in vervoering. De muziek door Lode Dieltiens (cello) bracht evenwicht in het lang niet altijd sombere "lang leve de dood"! Het bracht een meerwaarde aan de lyrische teksten.

Sterven zonder muziek lijkt me onevenwichtig en koud. De muziek en de stemmen waren ying en yang, geen zon zonder maan, geen koud zonder warm, alles was in harmonie.

Afscheid nemen is van alle tijden, zo waren er ondermeer Oudnederlandse teksten zoals "aan mijn sterfbed" van Jeremias de Decker of het meer gekende "Egidius, waer bestu bleven?" van een anonieme schrijver. Guido Gezelle mocht uiteraard niet ontbreken: "Ik misse U". De hedendaagse poëzie kwam meer aan bod: "broer en sonnet XIV" van Hugo Claus en "dood" van Eddy Van Vliet. "Dodenpark" van Komrij zelf mocht uiteraard niet ontbreken.

Dat afscheid nemen ook niet steeds droef hoeft te zijn ontdekten we in de poëzie van bv bart Chabot met "troost" en met "voor ari" van de berucht Jules Deelder.

Naast de klassieke cello hoorden we ook "Kinderballade" van Boudewijn De Groot op tekst van Komrij himself.

Een avond over dood, afscheid en troost werd beklijvend afgesloten met "Lamento" van Remco Campert. Dit gedicht, waarin Komrij het laatste woord had, werd in echte canon-stijl geproclameerd door de vier acteurs: bravo, een ode aan onze overledenen, bravon bravo!

Na afloop werd het heel stilletjes in mij en ik dacht nogmaals aan zij die ons te vroeg hebben verlaten. In het bijzonder dacht ik aan onze collega-vriend Vincent, die ons onlangs heeft achtergelaten.
Afscheid is van alle tijden: Vincent, waer bestu bleven? Ik misse U!

Ingrid S.

Beginnende studenten verpleegkunde hebben vaak negatief beeld Geestelijke Gezondheidszorg

Hoe het in België is weten we niet precies maar Nederlands onderzoek liet uitschijnen dat studenten HBO-Verpleegkunde bij aanvang van hun studie vaak negatieve, stereotiepe beelden hebben over de GGZ en over patiënten. Hierdoor kiezen maar weinigen van hen voor de psychiatrische sector.

Dat blijkt uit onderzoek onder eerstejaars HBO-V studenten, beschreven in het novembernummer van het Maandblad Geestelijke Volksgezondheid (MGv).

Uit het onderzoek blijkt dat studenten Verpleegkunde flink wat vooroordelen hebben over de psychiatrie en haar cliënten. Zelfs studenten die in hun privéleven ervaring hebben met psychiatrische cliënten zijn daardoor niet toleranter of positiever ten opzicht van de groep.

Studenten associëren psychiatrische cliënten met agressie en onberekenbaar gedrag. Tegelijk blijkt dat ze nauwelijks kennis hebben van psychiatrische ziektebeelden. Zo gaan ze er vanuit dat mensen die zijn opgenomen in een GGZ-instelling niet in staat zijn om een normaal leven te leiden, leggen ze de verantwoordelijkheid voor de stoornis bij de cliënt zelf (vooral waar het gaat om verslaving en depressie) en vinden ze dat cliënten niet genoeg hun best doen om uit de problemen te raken. Het gevoel van ongeduld en onmacht dat dit bij hen oproept, maakt dat ze liever in een ‘gewoon’ ziekenhuis gaan werken dan in de GGZ.

Weinig verpleegkundigen–in-opleiding kiezen voor de GGZ. Het aantal cliënten neemt echter toe, zodat de behoefte aan geschoold personeel steeds groter wordt. De onderzoekers pleiten voor het verbeteren van de beeldvorming over de GGZ en voor het beter voorlichten en begeleiden van studenten.

(Bron: Trimbos-instituut)

Patiëntenvertrouwenspersoon in Nederlandse Psychiatrische instellingen

Bij ons in België worden ze ombudspersoon genoemd en in Nederland is het patiëntenvertrouwenspersoon. Ze zijn een van de psychiatrie onafhankelijke plaats waar patiënten terecht kunnen met klachten of opmerkingen.

In Nederland bestaan de PVP's 25 jaar. Ze zijn volgens alle partijen: patiënten, behandelaars, advocaten, ministerie en inspectie nog steeds erg nodig.
"Waarom?
‘Een belangrijke reden is dat er in de geestelijke gezondheidszorg steeds meer gebruik wordt gemaakt van dwangmiddelen. De samenleving is minder tolerant geworden ten aanzien van afwijkend gedrag. Tussen 2000-2006 steeg het aantal dwangopnames met 45 procent. Je kunt dus zeggen dat de pvp meer nodig is dan ooit. Als de mogelijkheid om in te grijpen in de bewegingsvrijheid van mensen toeneemt, wordt de noodzaak van individuele ondersteuning groter. Voor cliënten die met dwang te maken krijgen, is het essentieel dat ze ondersteund worden door iemand die onafhankelijk is van het instituut dat de dwang oplegt.’"
Het volledige interview kan U lezen door op de titel van dit bericht te klikken.

(met dank aan de infosite van popovggz)

Verdienstelijk Sleidingenaar

Albert Forré. We kennen hem als de vriendelijke steeds op nieuws uit zijnde correspondent voor De Eeclonaar. Wat we niet wisten is dat hij op zo'n ongeveer 70 koersen per jaar ook seingever is.

Hij woont niet ver van de watertoren met zijn vrouw Lisette. Ze zijn ondertussen 50 jaar getrouwd. 41 jaar geleden begon zijn journalistiek werk voor Sleidinge bij De Gazet Van Antwerpen. Hij is afkomstig van het Snuifmeuleken in Eeklo, maar is geboren in Frankrijk. Als hij zes weken oud is komen zijn ouders die seizoenarbeiders zijn naar Eeklo. De familie heeft het financiêel niet makkelijk.
Op zijn 25ste huwt hij en van dan af zal hij in Sleidinge wonen. Eerst op 't Eeksken en daarna in de Polenstraat. Hij is ondervoorzitter van de CM en hij zit in de beheerraad van Onderlinge Hulp. Al vlug begon hij naast zijn werk voor de Gazet Van Antwerpen ook bij de dagbladen Het Volk en De Landwacht (voorloper van het Nieuwsblad) Op korte tijd werkt hij in vier gemeenten: Sleidinge, Lovendegem, Zomergem en Evergem en dit voor drie verschillende kranten. Halfweg de jaren 90 neemt Albert afscheid van de kranten. Hij blijft niet bij de pakken zitten en werkt nu nog voor De Eeclonaar, Vrij Maldegem en Taptoe.
Albert houdt ervan om tussen de mensen te zijn zoveel is duidelijk.

Gehandicapten

Bericht uit het Nieuwsblad

EVERGEM - Om kinderen van 8 tot 12 jaar op een positieve manier in contact te brengen en te leren omgaan met personen met een handicap, vindt van zaterdag 17 tot zondag 25 november een thematentoonstelling plaats in de hoofdbibliotheek, Spoorwegstraat 12. Zaterdag 17 november geeft een afgevaardigde van de Katholieke Vereniging voor Gehandicapten (KVG) toelichting over die vereniging en kan het (thema)boek Malus van Marc De Bel tegen 2,5 euro worden gekocht. (ivh)

Scientology en psychiatrie

Gisteren kon je in de Standaard een bericht lezen waarin stond dat scientology een dvd verspreidt onder dokters en apothekers in Vlaanderen en Nederland. Psychiatrie wordt daarin de "industrie van de dood" genoemd. Beetje vreemde boodschap van een vereniging waartegen in ons land een rechtszaak loopt voor fraude en afpersing.

" De brochure bestempelt de psychiatrie als 'pseudo-wetenschappelijk' en waarschuwt dokters en apothekers dat ze schadevergoedingen riskeren als ze medicijnen voorschrijven die wijzigingen teweegbrengen in de gemoedstoestand of in de geestelijke functies (psychotropen).

In Nederland werden zowat 7.000 exemplaren van de dvd verdeeld bij professionelen in de gezondheidszorg.

De Limburgse huisarts Michel Bottu is geschokt door de dvd. 'Dit is een degoutant samenraapsel van leugens en onzin', zegt hij in De Huisarts. 'Psychiaters zouden toegeven dat ze niet weten wat een geestesziekte is, dat ze niemand kunnen genezen en het alleen maar voor het geld doen.'

De Gentse psychiater Myriam Van Moffaert is niet echt verbaasd over de aanval. 'De psychiatrie staat al langer bloot aan allerlei kritiek. Dat mag. Alleen komt ze nu wel uit erg dubieuze hoek. Bang hoeven we er niet van te zijn. Ik mag hopen dat de huisartsen hun oordeel om iemand naar de psychiatrie door te verwijzen, op rationele gronden baseren en niet op dergelijke hetze.'

De afkeer van Scientology tegen de psychiatrie is verklaarbaar vanuit hun visie dat het individu een onsterfelijke geest is die een lichaam heeft en een verstand om met het lichaam in de materiële wereld te verkeren.

In ons land loopt sinds 4 september een rechtszaak tegen de Belgische Scientology-kerk en de Church of Scientology International voor fraude en afpersing. (ty) "

Op Radio Klara

Zoals eerder geschreven gaan we op woensdag 26 december (tweede kerstdag) naar de Radio Klara studio waar we ons zelf samengestelde muziekprogramma zullen voorstellen.

Volgende week donderdag, dat is op 15 november, komen we opnieuw samen om dit programma voor te bereiden. U bent welkom in de kapel (St.-Jozef, Weststraat 135, Sleidinge) om 14.30u.

Burgemeester De Wispelaere was op bezoek

Hij liet via zijn secretaresse weten dat hij iets later ging zijn en vijf minuten na het afgesproken uur komt hij vergaderzaal 5 van onze instelling binnen gestapt. Eén van de aanwezigen biedt hem een koekje aan dat verpakt zit in oranje-blauwe kleuren. Hij reageert glimlachend: "Tja, die kleuren blijken precies ook niet echt samen te lukken."


Het wordt een gemoedelijk gesprek waarin hij ons vertelt over zijn afkomst uit een éénvoudige familie landbouwers. Hij zelf oefent samen met zijn vrouw Katrien nog altijd het beroep uit en is niet te beroerd om rond 5.00u 's morgens op te staan als een koe wordt afgehaald. Meer zelfs, het rijden op de tractor is voor hem een uitstekend ontspannend tegengewicht voor de soms vrij drukke agenda. Er zijn niet alleen de vele vergaderingen, maar ook twee tot drie recepties per week waarop hij gevraagd wordt een woordje te doen. Het is niet altijd éénvoudig om een familiaal en politiek leven met elkaar te combineren.
Al zijn diplomatie moest hij aanwenden toen hij in het vorige gemeentebestuur schepen werd vanuit de oppositie.
Als burgemeester vindt hij het vooral belangrijk om een goede coach te zijn van het team dat hij leidt. Hij vindt het belangrijk dat de verschillende leden van zijn team op de voorgrond kunnen treden. De politiek maakt mensen niet gelukkig door hen vele cadeau's te geven. Hij vindt het veel meer belangrijk dat er een basisgevoel van veiligheid wordt verzekerd en dat er nog wat groen overblijft in de gemeente.
Burgemeester De Wispelaere voelt zich heel erg thuis in deze gemeente en heeft geen hogere politieke ambities dan het burgemeesterschap.


(meer uit dit interview, ondermeer over sexcheques en sociale woningen, leest U binnenkort in de papieren uitgave van Kiosk)

Interview Burgemeester De Wispelaere

Een kleine correctie: het interview met Burgemeester De Wispelaere gaat door op woensdag 7 november om 11.00u in vergaderzaal 5 (en niet in vergaderzaal 1 zoals eerst werd gemeld).

Naar Andorra

Op 4 december om 20.00u kan U in het Cultuurcentrum Stroming te Sleidinge kijken naar de voorstelling "Naar Andorra", gebracht door theater Stap.

Theater Stap vertrekt vanuit een gelijkwaardigheid die vooropstelt dat mentaal gehandicapten met acteertalent dit tot ontwikkeling moeten kunnen brengen. Al meer dan 20 jaar maakt Theater Stap voorstellingen die gebracht worden in het reguliere theatercircuit. Theater Stap is door de inbreng van gastregisseurs uitgegroeid tot een theaterwerkplaats waar minder valide acteurs en valide theatermakers elkaar ontmoeten.

In het stuk "Naar Andorra" maken 17 Stap-acteurs samen met artistiek leider Marc Bryssinck een voorstelling die de mythe van de eigen identiteit doorprikt. Ze nemen je mee op een rollercoaster van vooroordelen, stigma's en collectieve zinsverbijstering. Max Frisch schreef de tekst in 1961 waarin hij antisemitisme en massapsychologie op de korrel neemt.

Ziek. Tussen lichaam en geest

Vanaf 10 november 2007 tot 27 april 2008 loopt in het museum Dr. Guislain in Gent een project met concerten, lezingen, theater... rond de thematiek van lichaam en geest.

"De tentoonstelling ‘Ziek. Tussen lichaam en geest’ benadrukt de diverse houdingen ten aanzien van bepaalde ziektebeelden en de lichaam – geest problematiek. Hierbij staat centraal dat de diagnosevorming cultureel bepaald is. Soms wordt de geest aanzien als oorzaak van een ziekte, soms lijkt het lichaam de oorzaak. Oorzaken van ziektes ontdekken en het vinden van geneeswijzen, blijkt een lange zoektocht, waar toch menigeen heeft gedacht de waarheid in pacht te hebben." (van de website van het museum)

Interview

Op woensdag 7 november komt de burgemeester van Evergem, Eric De Wispelaere, langs voor een Kioskinterview. Iedereen is welkom om 11.00u in vergaderzaal 1, Weststraat 135, Evergem

Festival Van Vlaanderen in Cultuurcentrum Evergem

Enkel toen de aankondiger van dienst Evergem benoemde als een bij-stad van Gent ontstond er geroezemoes in de zaal van het Cultuurcentrum. Hij verbeterde zich snel en doopte Evergem om tot stad.

Het hele concert bleef het publiek zeer geconcentreerd luisteren naar de prachtprestatie van violiste Yuzuko Horigome. Zij was in 1980 winnares van de Koningin Elisabethwedstrijd. Ze speelde gisterenavond werk van J.S. Bach, Eugène Ysaÿe en Bela Bartok. Niet direct de meest éénvoudige muziek voor ongeoefende oren, maar ook deze waren sterk onder de indruk van de klanken die uit de viool werden getoverd.

Jammer dat de zaal slechts halfvol was. De afwezigen hadden ongelijk.

Filmfestival Gent: werelddag geestelijke gezondheid

Vorig jaar wonnen we de eerste prijs op de wedstrijd Lilly Reintegration Award. Als laureaat van vorig jaar werden we uitgenodigd met een stand in Kinepolis op vrijdag 12 oktober. Nog vele andere interessante projecten zullen er aanwezig zijn. Allen hebben de bedoeling de integratie van psychiatrische patiënten te bevorderen. U kan langskomen vanaf 15.00u en stemmen voor het project dat U het meest genegen is.

het overlegplatform op Radio Klara

Er zijn reeds vier verzoeken binnen voor "Brede Opklaringen", het radio-programma op Klara. We hebben deze nummers al doorgestuurd. Er bestaat een kans dat onze uitzending op de klassieke zender van de VRT ergens midden december zal plaatshebben.

Brede Opklaringen

Jammer dat ik de glimlach van Uw gelaat haal, maar bovenstaande is geen weersverspelling. Het is de naam van het ochtendprogramma bij Radio Klara.

Het Overlegplatform Psychiatrisch Centrum Sleidinge is van plan mee te doen met de rubriek om zelf een radioprogramma samen te stellen. We verzoeken personeelsleden, patiënten en buurtbewoners van de instelling ons de naam door te geven van hun favoriete klassieke muziek. We zullen dan de lijst opsturen naar de mensen van Klara en die muziek wordt op een woensdagochtend uitgezonden.

Engelbert, onze muziektherapeut, zal speciaal een sessie klassieke muziek presenteren als voorbereiding op de samenstelling van onze lijst

Benefiet en plannen...

Op 1 oktober is er een stand van Kiosk op de jaarmarkt van Sleidinge. We zullen er soep verkopen ten voordele van Onderlinge Hulp Sleidinge. Kom gerust eens langs voor een babbel.

Deze weblog gaat drie weken op vakantie. We zijn er weer vanaf 1 oktober.

Er zijn alvast heel wat plannen en afspraken voor het nieuwe seizoen. Zo zullen onze reporters aanwezig zijn bij heel wat voorstellingen in Cultuurcentrum Stroming en voorzien we op 7 november een interview met de burgemeester van Evergem Mr. De Wispelaere.

De huifkar- fietstochtsneukeltoer sfeerbeelden (3)

De huifkar- fietstochsneukeltoer sfeerbeelden (2)

de huifkar- fietstochtsneukeltoer sfeerbeelden

Huifkar- en fietstocht

Het ontbijt in de cafétaria van het Psychiatrisch Centrum

Huifkar- en fietstochtsneukeltoer van het Overlegplatform

De voorbereiding

Spaghetti maken en broodjes smeren...

wereldkampioenschap

Wist U dat een mus naar gelang zijn lichaamsgewicht meer voedsel nodig heeft dan een papegaai? We vernamen het vandaag van Jan Van looy, secretaris van de Koninklijke Belgische Ornithologische Federatie.



Onze Kioskmedewerkers kregen vooral veel informatie over de volgende wereldvogeltentoonstelling die in België voorzien is van 23 januari tot 27 januari 2008. In meer dan 300 catgeorieën worden medailles uitgereikt. Jan Van Looy zelf is in zijn categorie, het kweken van zebravinken herhaaldelijk wereldkampioen. Een goede observatie en veel ervaring zijn voor hem de belangrijkste eigenschappen voor een goede kweker. De deelnemers aan de Mondial komen vooral uit België, Nederland, Duitsland en Italië.

Een groot probleem blijkt evenwel of er op het moment van het evenement al of niet vogelgriep zal zijn. Als het evenement niet zou kunnen doorgaan dan betekent dat een serieuze financiële aderlating voor de vereniging. Het blijft dus bang afwachten tot de eerste dag van de Mondial.

Huifkar- fietstochtsneukeltoer: het verslag

Gisterenmorgen om kwart voor zeven waren Rosette, Nadine en Maria, drie buurtbewoners, samen met patiënten en personeelsleden van de instelling broodjes aan het smeren. Buiten leek het herfst geworden: een sterke wind en regenbuien. Niet echt ideaal weer voor een fiets- en huifkartocht zo leek het.

Enkele uren verder zat de cafétaria van de instelling vol. Het ontbijt was eerder sober, met het vooruitzicht op de vele haltes onderweg waarop een drankje, fruit of koeken werden aangeboden. Bij het verschijnen van de huifkar die een paardentram bleek te zijn klaarde alles op en het zou pas weer beginnen regenen na afloop van de hele tocht.

De mevrouw die 's morgens voor ons aan de Bevende Hazelaar een kaars had doen branden voor de Heilige Maagd (het was trouwens haar naamdag) en ook voor goed weer; haar zullen we ook in onze gebeden bedanken.

Campina was de eerste halte en de mensen van het buurtcomité bezorgden ons een yoghourtdrank. Aan de Wittemoer toonden een aantal rasechte Sleidingenaars ons het geboortehuis van Wilfried Martens. Aan De Bevende Hazelaar zelf had Rachel en vrienden post gevat met voor elk een stuk fruit. Op de huifkar werd de sfeer steeds beter. Op het einde van de dag praatte iedereen daar met iedereen. En toen in de namiddag de bestuurder van de paardentram ook nog eens Augustijn begon uit te delen werd er gezongen over hoe mooi Slenne wel is. We kregen de uitleg over componist Verplaetse er gratis bij.

De wegen van fietsers en huifkar liepen even uit elkaar omdat de weg in de Lembeekse Bossen te drassig was. De fietsers werden ontvangen in de Boshoeve en de mensen op de huifkar kregen hun sandwiches in het Dravershof. En met de aangename temperaturen leek het daar zelfs even echt zomer te worden.

Opvallend hoeveel mensen er paarden, pony's en ook ezels houden in deze streek.

In de namiddag hielden we nog halt bij Rachel van Onderlinge Hulp, één van de medewerkers aan het uitstippelen van de hele tocht. In Wippeltex had Sabine weer haar zwarte bril opgezet, alleen haar sigaar ("ik vind dat er in mijn winkel mag gerookt worden") ontbrak. De voorlaatste halte, De Spar in Sleidinge, werd verzorgd door het immer druk bezig zijnde buurtcomité. En we eindigden met een spaghetti in het psychiatrisch centrum.

De paarden waren aan het eind van hun krachten. De fietsers vonden dat de tocht gerust wat langer had mogen duren. Deze morgen hoorde ik van een aantal mensen dat ze deze nacht extra goed hadden geslapen, zonder slaapmedicatie.

(foto's van het evenement kan U in de volgende dagen hier terugvinden)

We zijn er klaar voor...

Volgende week woensdag is er de eerste huifkar-fietstochtsneukeltoer vanuit het Overlegplatform Psychiatrisch Centrum Sleidinge. Alle plaatsen zijn uitverkocht. Het enige wat we nog moeten doen is bidden voor mooi weer.
We zien elkaar woensdag...

Elke vogel zingt zoals hij gebekt is...

Engelbert organiseert al een aantal jaren het zang(v)uurtje, één van de afdelingsoverstijgende activiteiten (Sisyphus) in de instelling. Engelbert doet zelf de begeleiding, samen met Chris en Wim. Elke donderdag tussen 11.00 en 12.00u kan je meezingen in de kapel van St.-Jozef.

Kiosk: Leuk dat je wat tijd voor ons kon voorzien. Kan je ons wat meer vertellen over het zang(v)uurtje?
Engelbert: Ik was een beetje verbaasd dat jullie mij een aantal vragen gingen stellen over het zanguurtje omdat ik dacht dat het algemeen bekend was in de instelling. Een jaar of 5 geleden zijn we met het zanguurtje gestart. We planden om gewoon eens samen te zingen en we zaten met een aantal mensen rond de tafel om te kijken hoe we het zouden aanpakken. Er werd eerst gedacht aan een koor maar we kozen ervoor omdat niet te doen. Het was niet onze bedoeling om op te treden. We wilden iets organiseren dat zeer vrijblijvend was. We organiseerden gewoon een zanguurtje en dat was met wisselend succes. Soms zijn het tien mensen, dan weer twintig. We kregen wel een vaste kern van mensen die regelmatig kwamen. Elke donderdag ging het door. We zochten naar een andere naam omdat "zanguurtje" redelijk droog was als benaming. Uiteindelijk werd het "zang(v)uurtje", omdat het verwijst naar "vuur", maar ook naar de warmte van het samen zingen. Mensen komen langs die graag zingen. We starten het zingen van een lied samen en vaak eindigen we ook samen, maar het gebeurt ook dat we ongelijk eindigen, maar dat is geen enkel probleem. Ieder zingt op de eigen toon. Soms geven we aan wanneer mensen na een pauze weer moeten inzetten, maar soms doen we dat ook niet en dat is wel leuk, het improviseren is prettig. Soms wordt degene die het luidst zingt gevolgd zodat iedereen weer gelijk zit. Graag zingen is voldoende. Muzikale voorkennis is absoluut niet nodig. Je kan ook gewoon komen luisteren. We hopen na de zomerstop te kunnen starten met een nieuwe map met liedjes.

Kiosk: Iedereen die nu langskomt kan dus gebruik maken van een map waarin de tekst van het gezongen liedje staat?
Engelbert: Jawel. We zingen de meest uiteenlopende dingen. (Engelbert toont ons de map waarin zowel Engelstalige, Franstalige als Nederlandstalige liedjes staan) De aanwezigen kunnen dan een lied uitkiezen. De vaste muzikale ondersteuners zijn Chris (afdeling OC). Zij zorgt voor het enthousiasme en ook Wim (1B) doet de begeleiding op keyboard en gitaar. Ik zelf zit achter de drum. We proberen nu ook af en toe acapella. Zonder enige vorm van begeleiding. We komen samen in de kapel van St.-Jozef en bij mooi zomerweer zitten we in de tuin en gebeurt de begeleiding op akoestische gitaar. Mensen mogen ook komen dansen. Iedereen mag ook nieuwe nummers komen aanbrengen (glimlachend) als we ze zelf ook kunnen spelen.

Kiosk: Welke instrumenten speel jij?
Engelbert: Drums en percussie. Ritmeinstrumenten. Verder ook een klein beetje basgitaar.

(Het volledige interview kan U lezen in de nog te verschijnen papieren Kiosk)

Engelbert vertelt ons ook dat hij de droom of het plan heeft om eens een zang(v)uurtje te organiseren waarop alle patiënten en alle personeelsleden van de instelling samen aanwezig zullen zijn. Hij denkt nog na over de manier waarop hij dit zou kunnen aanpakken. Op onze steun kan hij alvast rekenen.

Huifkar- en fietstocht

Er zijn nog kaarten te verkrijgen voor de tocht op 15 augustus. U kan gedurende 28 kilometer genieten van de mooie omgeving van een deel van het Meetjesland.

Er zijn zes stops voorzien met versnaperingen. U kan 's morgens om 9.00u ontbijten, over de middag zijn er sandwiches en 's avonds tracteren we U op een spaghetti. Dit allemaal voor de prijs van 6 euro.
Kaarten kan U krijgen aan de receptie van Psychiatrisch Centrum Sleidinge, Weststraat 135.

Slenne Feest 2007 (foto's deel 4)

De Slense covergroep Black Men

Adrioni trad voor de allereerste keer op en het smaakte naar meer...

Slenne Feest 2007 (foto's deel 3)

De vrijwilligers van Onderlinge Hulp Sleidinge waren alweer paraat. De oliebollen gingen goed van de hand.

Habiba zorgde voor Afrikaanse koekjes

De jonge mensen van Jam gaven een goed optreden

Slenne Feest 2007! (foto's deel 2)

De Texas linedancers gaven de aftrap van het feest

De publieke opkomst lag dit jaar hoog.

Slenne Feest 2007! De foto's

De bakker, de beenhouwer, de winkelier, de mensen van het buurtcomité, de buurtbewoner, Rode Kruisvrijwilligers, patiënten van de instelling en hun familie, personeelsleden, de directeur, de zusters van de congregatie, Onderlinge Hulp, de Gezinsbond, de dierenbescherming, linedancers, Jam... ze waren er allemaal. In de loop van deze week kan U elke dag foto's bekijken van het feest.

De mensen van het buurtcomité zetten rond 7.00u de stand op voor de rommelmarkt

Op de stand van Guy en Ann vond je de meest merkwaardige voorwerpen in verband met scheepvaart.

Nog één dag...

De vlaggen hangen er. De brouwer heeft de drank geleverd. We hebben 206 inschrijvingen voor de barbecue. En vandaag staat er in Het Nieuwsblad een artikel met foto.

De medewerkers zijn er klaar voor

Nog één dag en zondag is er voor de vijfde keer "Slenne Feest!" Kom gerust eens langs voor een babbel, een drankje, een optreden, een interview...

Het hele artikel in Het Nieuwsblad kan u hier lezen.

De Weststraat van Sleidinge

Ik hou wel van die naam, "de West-straat". In de papieren Kiosk hebben we zelfs een rubriek met die naam.

Als je naar het journaal kijkt en men heeft het over "de Wet-straat" (één 's' minder dan in Weststraat) dan weet je dat dit het centrum van het politieke gebeuren is. Men heeft het dan niet alleen over de officiële politiek maar over wat zich in de wandelgangen afspeelt. Hier gebeurt het. Hier wordt overlegd en hier worden beslissingen genomen. De naam van deze straat is meer dan een straat: het is een ontmoetingsplaats voor mensen van velerlei ideeën en opvattingen. Ze ontmoeten elkaar en ze praten met elkaar. Ze discussiëren en sluiten compromissen.

De Weststraat in Sleidinge is een lange straat die de psychiatrische instelling met het dorp verbindt. Het is de verbindingsweg tussen instelling en gemeente. Ook al ligt de instelling op een kruispunt waar vier straten samenkomen, enkel de Weststraat wordt druk bewandeld door patiënten. Het is alsof deze straat vooral de ontmoetingsstraat is tussen patiënten en buurtbewoners. De meeste telefoons van buurtbewoners naar het meldpunt komen vanuit deze straat. Hier lijkt de integratie tussen patiënten en buurtbewoners het duidelijkst in al zijn facetten. Niet dat ik iets tegen die drie andere straten heb. De Langendam, de Weegse, de Wurmstraat ook hun namen klinken als een bel, hen te bewandelen geeft rust en kalmte, maar ze voeren je van het centrum weg. Ze gaan op stap zonder een dichtbijgelegen doel. Ze voeren naar het platteland, naar Waarschoot, naar de watertoren. Evenzoveel zijn dit waardevolle bestemmingen, maar toch lijkt de verwachting van wat komen zal in niets op de verwachting van een ontmoeting op het dorp als centrale plaats van een gemeenschap.
Op deze lange weg naar het dorp zie je ze soms lopen: alleen of in groep, patiënten van onze instelling. Ze zijn op weg tussen dorp en instelling, tussen de veilige plaats van het gesticht en de open ruimte van de winkels, de cafés, het postpunt, de markt op vrijdag.
Vandaag ben ik langsgeweest bij een aantal bewoners van deze verbindingsweg met affiches voor het buurtfeest op 8 juli. Sommigen wonen hier al sedert hun geboorte, anderen zijn inwijkelingen. Ik maak kennis met hen en ze vertellen mij hun verhalen.
"Ik ben nog heel dikwijls bij jullie in het gesticht langsgeweest om varkens te slachten" hoorde ik vandaag een ex-slager vertellen. Zijn vrouw had me even gevraagd binnen te komen om een praatje te slaan met haar bedlegerige man. Hij is bijna helemaal verlamd. Hij was ooit voorzitter van de plaatselijke voetbalploeg. "Ik herken U niet" zegt hij, "Robert(Kioskmedewerker)?... ja, Robert natuurlijk wel. Ik ontmoette hem bij het voetbal regelmatig". "Problemen? Nee, met de mensen van de instelling hebben wij nooit last gehad, nee, dat niet, en mijn man is hier geboren" zegt de vrouw lachend. Die ene keer dat onze bloembakken van de vensterbank waren gegooid dachten we dat het patiënten waren en het bleken de buren geweest te zijn. Nee, met patiënten hebben we nooit last gehad" "Die keer dat er een patiënt met zijn hoofd tegen onze gevel geleund stond en nog een blikje bier opendeed" De man kijkt weg van het wielrennen op tv en hij glimlacht. "Die man was erg dronken en toch deed hij nog een blikje bier open. Dat zijn dingen die gebeuren, mensen drinken af en toe wel eens wat teveel. Dat is niet alleen bij patiënten" Man en vrouw glimlachen. "En die man die iedere dag aanbelde en een glas water vroeg, iedere dag. We hebben het hem met plezier gegeven. Nee echt last is dat niet. Ja, we gaan zeker langskomen op 8 juli. We zijn er vroeger zoveel geweest, in het gesticht. Ja, wij noemen dat nog altijd zo hé, het gesticht. Is het de mannenkant of de vrouwenkant waar het feest doorgaat? Ja, we weten wel dat het nu allemaal gemengd is maar voor ons blijft het toch de mannenkant en de vrouwenkant." Ondertuusen is de thuisverpleegster binnengekomen en de vrouw praat verder: "De mensen zijn nu zo snel geïrriteerd hé. Ze winden zich zo snel op, voor een kleinigheid beginnen ze al te reclameren. Vroeger was het toch anders, dan waren de mensen gemoedelijker en men was verdraagzamer. In een buurt gebeurt er altijd wel eens iets. De laatste tijd komen hier ook meer jonge mensen langs hé, met het buurtcafé. Dat is zo hé. Je zou je daar ook druk kunnen in maken, hé, maar wij doen dat niet."
Ik bedank hen voor de vriendelijke ontvangst. "Tot op 8 juli hé. Kunnen we ons nog inschrijven voor de barbecue? Mijn dochter zei het nog vorige week. Ma, zei ze, ga toch nog eens naar het gesticht voor het feest. Je kwam er vroeger zo dikwijls, ga er nog eens naartoe. Ja, we gaan zeker langskomen. Tot op het feest."
Als ik op de terugweg naar de instelling hun huis passeer hangt de affiche voor het raam. Ik groet hen in gedachten. Tot op 8 juli.

"Kom op tegen..."

In een interview met overspil, het tijdschrift van het overlegplatform GGZ Vlaams Brabant heeft Dr. Igodt het ondermeer over het stigma rond geestesstoornis

Prof. Igodt is gewezen diensthoofd van de dienst Psychiatrie UZ KULeuven en hoogleraar psychiatrie. Momenteel is hij nog steeds voorzitter van het overlegplatform VLABO en van Similes.
"het stigma, het taboe wegwerken rond een geestesstoornis is moeilijker dan het wegwerken van het aboe rond kanker. Maar acties zoals "kom op tegen kanker" geven mensen veel informatie en inzicht in de problematiek. Boegbeelden, bekende Vlamingen die vertellen over hun depressie of over een familielid met een psychische aandoening, hebben een impact op de bespreekbaarheid. Informatiecampagnes over depressie en suïcide op scholen en op het werk...
Mensen die kampen met psychische aandoeningen of psychiatrische ziekten horen ook thuis in de maatschappij! Ik zou graag de parallel willen maken met het integratiebeleid voor fysiek gehandicapten. Voor deze mensen zijn er inmiddels heel wat faciliteiten zodat ze kunnen werken, zodat ze naar school kunnen gaan temidden de anderen... Waarom trekken we dit niet open voor mensen met psychische stoornissen?"
(Uit "Overspil", mei 2007, nummer 36, met dank aan Popov voor het bericht)

Snelheidscontroles

Ivan Van Hove (lokale correspondent voor Het Volk - Het Nieuwsblad) laat weten dat er in de week van maandag 18 tot zondag 24 juni zeker snelheidscontroles in de woonkernen Assenede, Belzele, Evergem, Kerkbrugge, Sleidinge en Oosteeklo zullen plaats hebben.

voorbereiding, voorbereiding

8 juli is niet heel erg ver weg meer en de voorbereidingen voor Slenne Feest!lopen volgens schema.

Deze ochtend belde een medewerker naar Riba. Richard van Riba zal ons net als vorig jaar een koelwagen lenen zodat bij straf zomerweer de drankjes fris blijven. Nu nog eens terugbellen naar de brouwer zodat de drank de dag van levering in de koelwagen kan overgebracht worden. Vorig jaar werden bakken en flessen eerst overgebracht naar de sportzaal en enkele dagen later naar de koelwagen. We moesten veel te veel sleuren en trekken. De koelwagen en de brouwer gelijktijdig laten aanwezig zijn, is de boodschap.

Andere medewerkers bellen nog eens aan in de Weststraat met de vraag of bewoners affiches voor het feest achter het raam willen aanbrengen.

Joka

Vanuit de organisatoren van de Joka-kampen was er minder goed nieuws.

Ik kreeg deze week een berichtje dat een aantal deelnemers hadden afgemeld waardoor er op dit moment slechts twee kandidaten overbleven. Hopen dus dat zich nog andere jonge mensen zullen aanbieden om de patiënten op onze afdeling een weekje vakantiesfeer te brengen.

Interview met Dirk en Valérie, dubbeldiagnose

Ter gelegenheid van de start van het woonproject van @14, volgende maandag, hadden we een gesprek met Dirk (coördinator) en Valérie (sociaal assistente) van de afdeling dubbeldiagnose.

In dat woonproject dat gelegen is in de Wurmstraat 14, de plaats van het vroegere labo, kunnen 7 mensen wonen gedurende een maximum periode van één jaar. Het gaat om een resocialisatieproject. Dit betekent dat de bewoners aan het werk moeten om zich opnieuw te integreren in de maatschappij. De begeleiding verwacht van hen ondermeer inzet bij het zoeken naar een dagbesteding.

(meer uittreksels van dit interview leest U hier volgende week)

overlegplatform

Deze namiddag was er de start voor de nieuwe wedstrijd van het farmaceutisch bedrijf Lilly.

Als laureaat van vorig jaar kregen we de gelegenheid ons project "Het overlegplatform Psychiatrisch Centrum" nog eens voor te stellen. Voor de locatie werd het Sanderushuis (Polenstraat, Sleidinge) uitgekozen. Drie jaar geleden had hier de eerste bijeenkomst tussen buurtbewoners en instelling plaats. De omstandigheden waren toen bijzonder moeilijk. Een ex-patiënt van de instelling had enkele weken voordien twee mensen doodgeschoten in de frituur rechtover de ingang van de instelling. Buurtbewoners waren in shock. Ook personeelsleden en patiënten waren erg onder de indruk van het gebeurde.

Nu, drie jaar later, is er een intense samenwerking tussen buurt en instelling. Vorig jaar wonnen we dus de Lilly Reintegration Award voor deze werking.

De aanwezigen vandaag bestonden enerzijds uit hulpverleners die wilden deelnemen aan de nieuwe wedstrijd en anderzijds sympathisanten en deelnemers van ons project. Veel bekenden dus tussen de toeschouwers: Rachel (van Onderlinge Hulp), Jan (directeur maar vooral rots in de branding voor ons project) Guy, Ann, Bert (buurtbewoners) en Kurt en Christa (coördinatoren in onze instelling), Brigitte (verpleegkundige), Geert (wijkagent), Etiënne en Tony (Kioskmedewerkers) en last but not least schepenen Van Hove en Lehoucq en ook burgemeester De Wispelaere. Mooi volk dus. Het werd een aangename receptie achteraf. Nieuwe plannen om de samenwerking tussen instelling en Evergem verder uit te werken kwamen van overal aangewaaid. Jammer dat Dr. De Maere net iets te laat aankwam om nog van de sfeer te genieten.
Nog een extra woord van dank aan Lode Cappon, de vertegenwoordiger van Lilly, die alles had georganiseerd.

Overlegplatform op stap...

De vergadering gisteren ging door in het politiekantoor te Evergem. We werden ontvangen door Geert Martens (wijkagent) en Commissaris De Smet (verantwoordelijke interventiedienst). Aan het eind van de bijeenkomst kregen alle deelnemers: buurtbewoners en personeelsleden van het psychiatrisch centrum, een verhelderende uitleg rond de politiewerking. Wat me vooral bijbleef is dat er zoveel verschillende functies zijn binnen het politiekorps. Ook de term "gemeenschapspolitie" werd beklemtoond. De politie als onderdeel van andere groepen in de maatschappij waarbij het belangrijk is dat deze samenwerken. "Netwerk" is een term die niet alleen voorkomt in het werk met psychiatrische patiënten.

Het lijkt ons een goed idee om af en toe de vergadering op een andere locatie te laten plaatsvinden. Misschien trekken we daardoor nog meerdere buurtbewoners om deel te nemen.

Tentoonstelling Museum Dr.Guislain

Isolatie en Fantasie" en "Schets of Schim"

Het is altijd weer uitkijken naar nieuwe tentoonstellingen in het Dr. Guislain-museum. Outsiderart is een steeds terugkerend element bij ieder evenement daar en de kwaliteit is steeds hoog.

Tot en met 14 oktober 2007 lopen er twee tentoonstellingen: Schets of Schim (over architectuur en intuiïtie) en Isolatie en Fantasie (de Morgenthalercollectie uit Bern). Het is pas voor het eerst dat er in België werk uit die collectie te zien is. Het is de derde tentoonstelling die georganiseerd wordt met werk uit deze collectie en net als de twee vorige werd alles thematisch gerangschikt zoals "dingen" en "mensen" met een aantal onderverdelingen. En ik moet zeggen dat het in vergelijking met bvb de Prinzhorncollectie ietwat tegenvalt. Er is natuurlijk wel het werk van Wölfli waarvan hier één werkje te zien is, de rest is enkel leuk en weinig origineel. Veel van de tekeningen zijn nagetekend van foto's of doorgetekend. Niet dat dit minder interessant zou zijn, maar er werd vooral gepoogd alles realistisch uit te beelden. Eén uitschieter is "Wachtzaal in Waldau" van Kropf Léon Alphonse (papier en potlood, 36 x 45cm).

Een veel interessantere tentoonstelling is "Schets of Schim". Het is een tentoonstelling over het intuïtieve, irrationele en onbewuste in de architectuur. Je ziet er tekeningen en maquettes van outsiderkunstenaars naast die van architecten. Het is een tentoonstelling over het fascinerende en quasi ongrijpbare moment van de creatie. Je ziet er werk van ACM en Vindall. Een aanrader van deze laatste is het werk "De bibliotheek" dat zich in een zaal boven deze tentoonstelling bevindt.
Je wordt in deze tentoonstelling vooral getroffen door de maquettes van Stefan Häffner. (zie hieronder). In "Die Zukunfstadt" (2001-2005) bouwt hij gebouwen uit Frankfurt op schaal na in karton en hout. Vooral als je er met je neus gaat op zitten en naar binnen kijkt overvalt je het poëtische van zijn werk. De kamertjes zijn verlicht en in karton zijn stoeltjes, tafeltjes, computertjes aangebracht.

Bert Anciaux over psychiatrische patiënten

Ik hoop dat men het mij vergeeft als ik in deze periode net voor de verkiezingen een politicus aanhaal. Op de website van de Morgen zijn een zestal politici een goeie week al aan het bloggen en de volledige post van Anciaux kan U hieronder lezen.


"Zottekes om fier op te zijn

Als jonge stagiairadvocaat kwam ik ze al tegen, het uitschot van de maatschappij, de verworpenen der aarde. Ze werden weggestoken in duistere cellen. Ze werden opgesloten zonder enige vorm van proces. Ze werden opgevolgd door de ziekenboeg van de meest gruwelijke gevangenissen. Daar bleven ze zitten. Wegrotten. Zonder dat er nog iemand naar hen omkeek.

De geïnterneerden. Nooit echt verantwoordelijk voor hun daden, maar ook nooit meer welkom in de samenleving. Opgegeven mensen. Zelfs geen menselijke GAIA die erom gaf.
De situatie is natuurlijk wel wat verbeterd. Maar wezenlijk is er nog steeds geen beleid voor psychiatrische patiënten. Ik ben zielsgelukkig met de eerlijke inzet van vele vrijwilligers, maar structureel zitten we met ons beleid voor deze zieken nog in de middeleeuwen.

Ik kwam gisteren een oud-psychiater tegen op de markt in Vilvoorde. Sommige van mijn toenmalige cliënten moesten via hem passeren, voordat ze opnieuw een kans maakten op reïntegratie. Sommigen van hen waren minderjarige slachtoffers van beestachtige geweldplegingen. Het vaste ‘medicament’ waren elektroshocks. Dat was goed voor alles, gaande van behandeling tegen schizofrenie, het ‘genezen’ van homofilie en het voorkomen van gewelddaden. Die elektroshocks werden zelfs toegepast ter voorkoming van slapeloosheid en claustrofobie.

Goed, het is al enkele jaren geleden. Er zijn zeker schitterende instellingen en prachtige dokters werkzaam in de psychiatrie. Maar wezenlijk zijn de patiënten nog steeds rechteloos. Ze zijn nog steeds de paria’s van de samenleving. Zonder stem, zonder verhaal. Zelfs in de beste instellingen moet men dankbaar zijn voor de inspraak, voor het ontvangen respect. Rechten voor psychiatrische patiënten bestaan niet. Hun leven is overgenomen door de familie, door de dokters, door de verpleegkundigen. Nog steeds blijft de regeling voor collocatie uiterst bedenkelijk en vormen misbruiken schering en inslag.

Een samenleving moet zich wapenen tegen gevaren en misbruiken, maar anderzijds moeten we iedereen wapenen tegen misbruiken en geweld. Een zotteke is nog steeds een mens. Een psychiatrische patiënt moet met respect behandeld worden. In heel het verhaal rond justitie en volksgezondheid is deze groep mensen het meest verwaarloosd. De graad van democratie wordt gemeten aan de zorg die men besteedt voor de allerzwaksten. Onze democratie kan nog een stuk verbeteren. Deze rechtelozen rechten geven. Daar gaan we voor.

Bert"

Nieuw programma cultuurcentrum Evergem

Het oude seizoen is pas afgesloten en nu reeds kan U kennis maken met het programma voor 2007-2008. Meer info krijgt U als U op de titel hierboven klikt. We kijken ondermeer uit naar de try-out van Wouter Deprez

Voor Mathias

Op het Slenne Feest zal er ook een stand staan van Mathias. Hij stuurde ons volgend bericht...

Hallo Iedereen,

Ik ben Mathias Velghe. Ik lijd aan de spierziekte van Duchenne. Dit is een aandoening die de spieren langzaam doet afsterven. Daardoor kan ik niet lopen en zit ik in een electronische rolwagen.
De bedoeling van deze koekenverkoop is om geld in te zamelen om
een electronische sportrolwagen aan te kunnen schaffen. Deze heb ik nodig om mijn sport (rolstoelhockey) te kunnen blijven beoefenen. De rolwagen waar ik nu mee speel is dezelfde waarmee ik dagelijks rondrijd. Dit is zeer belastend voor de motor.
De sportrolwagen die ik mij wil aanschaffen (ottobock B-600 sport) voldoet aan al mijn verwachtingen. Aangepaste koeling op motoren en electronica, opgedreven snelheid, speciale hockey-beugel, ... .
De kosten voor aanschaf worden slechts voor een klein deel terugbetaald door het Vlaams Fonds. Het overgrote deel moet ik zelf bekostigen en daarvoor ben ik op zoek naar sponsors of andere vormen van hulp.
Rolstoelhockey speel ik al zeven jaar. Met mijn ploeg GIDOS- DRAGONS ben ik al drie keer Belgische kampioen in tweede klasse ook dit jaar zijn we kampioen in tweede klasse in België en we promoveren naar eerste klasse ook in Nederland zijn we kampioen in tweede klasse en promoveren we naar eerste klasse


Alvast bedankt
Mathias XXX

Kan U niet naar het volksfeest komen en wil U Mathias toch steunen door het aankopen van koeken? Zend ons dan een berichtje.

Volgende week is er een nieuw overlegplatform

Meer bepaald op woensdag 6 juni. Deze bijeenkomst voor buurtbewoners en personeelsleden van de psychiatrische instelling zal uitzonderlijk doorgaan in het politiekantoor van Evergem. We krijgen een rondleiding over de werking van de politie. De vergadering zal iets vroeger starten, namelijk om 19.45u.

We zullen de via het meldpunt binnengekomen berichten overlopen. We maken een stand van zaken op voor het Slenne Feest!. We bespreken de deelname van Kiosk aan de jaarmarkt en aan het mini-voetbaltornooi. We kijken al vooruit naar de huifkartocht die doorgaat op 15 augustus waaraan zowel patiënten, personeelsleden als buurtbewoners zullen deelnemen. In het najaar plannen we een studiedag in verband met vooroordelen. En tenslotte hebben we het ook over werk en vrijwilligerswerk op de gemeente voor patiënten.

OOk U bent welkom volgende week woensdag.

metawonen zoekt...

Bij metawonen, de buddywerking voor (ex-) psychiatrische patiënten zoekt men een maatschappelijk werker. Meer info hier

Etiënne heeft gezorgd voor aardbeientaart

Etiënne heeft gezorgd voor aardbeientaart. Beter kan een vergadering niet beginnen. We zitten samen met één doel: er een goed en aangenaam feest voor iedereen van maken op 8 juli. Iedereen: dat zijn patiënten en familie van patiënten, personeelsleden en buurtbewoners.

Sedert enkele jaren zijn de buurtbewoners medeorganisatoren en dat schept een extra band. We vieren niet alleen samen, maar we gaan ook samen aan het werk. Freddy zorgde voor het beschilderen van de borden. Tony zal de Kioskstand voor zijn rekening nemen. Steven, Inge, Donald en Sonja hebben nu al een plaats in de bar. Els heeft alle info voor de barbecue verzameld. Robert is alom aanwezig als Dj, als ontwerper van de affiche, als contactpersoon voor de optredens van enkele groepen. Habiba bakt Afrikaanse koekjes. Sonja en de Rode Kruis-medewerkers organiseren de volksspelen. Ook Evy komt helpen. Rachel zorgt voor de tenten en de tafels en zal reeds zaterdag de hele namiddag in de weer zijn bij het klaarzetten van het materiaal. Is de frigowagen al aangevraagd? Jawel. Dit jaar moeten we er wel voor zorgen dat onze sponsors nog een plaats hebben aan de barbecuetafel. De organisatie verliep nogal chaotisch op dat vlak. Enkele snoodaards waren erin geslaagd gratis te eten waardoor sommige ingeschrevenen letterlijk op hun honger bleven zitten. We hebben nadien alle benadeelden vergoed...
In de bijeenkomst deze middag zochten we voor dit jaar een streng maar rechtvaardig toezichter op het barbecuegebeuren. Robert kreeg de eer perfect samen te vallen met de hierboven vermelde omschrijving.

Brigitte, Anja, Annelies en Erwin lieten zich verontschuldigen op de vergadering maar ze zullen zeker aanwezig zijn om te helpen op zondag 8 juli. En nu maar hopen dat het niet regent. :-)

De eerste affiches zijn in aantocht...

8 juli komt steeds dichterbij en vanaf vandaag kan U op verschillende plaatsen aankondigingen vinden voor de rommelmarkt die we ter gelegenheid van Slenne Feest! zullen organiseren.

De rommelmarkt gaat door

op zondag 8 juli
van 8.00u tot 17.00u
in de Weststraat Sleidinge
(ter hoogte van het psychiatrisch centrum)
standgeld is 3 euro

De volgende voorbereidende vergadering voor het feest gaat door op vrijdag 25 mei om 13.45u op afdeling 2D.

Deze ochtend...

Deze ochtend kwam een reporter van AVS langs. Zijn oorspronkelijk plan was het maken van een videoreportage rond de "frituurmoorden" in juni 2004 waarbij een ex-patiënt van de psychiatrische instelling twee mensen doodschoot in de frituur rechtover de instelling.

Het interview deze ochtend duurde een uur en er zal slechts een tweetal minuten van gebruikt worden. De reporter vertelde me dat hij uiteindelijk zijn doel van de reportage had gewijzigd. Naarmate hij meer mensen sprak en interviewde kwam hij tot de vaststelling dat de buurtwerking van onze instelling een zeer positief resultaat heeft gekend. Hij voelde dat buurt en instelling naar elkaar toe waren gegroeid en dat er enthousiasme was ontstaan voor het project.

Zijn reportage zal een ander verhaal kennen: het zal gaan over de evolutie van de verhouding tussen instelling en buurt. Hij ondervond dat de oorspronkelijke vijandige houding uitgegroeid is tot een hechte samenwerking.

Het is nog niet zeker dat de reportage ook effectief zal worden uitgezonden en dan nog zal het ten vroegste voor september zijn.

Quiz

Wie is Patrick Audenaert? Het zou een quizvraag kunnen zijn waarop nogal wat Evergemnaars punten zouden scoren.

De man die we daarnet hebben geïnterviewd is medestichter en voorzitter van het EKV, het Evergems Kwisverbond. Hij heeft wat zijn hobby betreft twee dromen: zijn vereniging bloeiend te houden en het organiseren van een internationale sportkwis. Sport is één van zijn specialiteiten. Hij kent ondermeer alle winnaars van de Ronde Van Frankrijk uit zijn hoofd en hij studeert dagelijks in zijn rijk archief.

Hij organiseert ook zelf vaak kwissen en zijn grote voorbeeld is Herman Van Molle. Jammer genoeg zijn er niet echt veel meer goeie kwissen op tv, zegt Patrick en hij denkt met wat weemoed terug aan de IQ-kwis (die hij ooit zelf won), Van Pool tot Evenaar en Cinémanie. In Nederland is er vooral "Twee voor twaalf" en in Engeland "Mastermind". Wist U trouwens dat er een heus wereldkampioenschap kwissen bestaat. Ook al is een Engelsman wereldkampioen, de Engelsen hebben nooit eerder de Belgische topploeg verslagen.

Patrick geeft herhaaldelijk aan dat goeie kwissers daarom geen superslimme mensen zijn. Ze hebben vooral een goed geheugen en trainen het ook regelmatig. Hij blijft er zelf van houden om zijn gegevens te halen door het lezen van boeken en kranten, door het luisteren naar de radio en het kijken naar tv en niet door het klakkeloos van buiten leren van lijstjes. Het mag niet teveel papegaaienwerk worden. Je moet er zelf nog iets van opsteken.

Het kwissen is een echte rage geworden en toch is het niet makkelijk om nieuwe jonge mensen te vinden die zich willen aansluiten bij het kwisverbond. Laat dit interview dan ook een oproep zijn. Wie wil kwissen loopt gerust eens aan bij de vereniging en je zal merken dat het een echte vriendenclub is.

Wil U meer info?
schrijf dan naar patrick.audenaert@wol.be

De nieuwe Kiosk is er...

Het heeft een tijdje geduurd maar de nieuwe uitgave is er met artikels over psychiatrie maar ook met ideeën over uitstappen, het bereiden van een lekkere maaltijd enz.

Wil U de papieren Kiosk ontvangen stuur ons dan een berichtje met Uw adres.

Kiosk op de jaarmarkt: de foto's

Op maandag 7 mei verkochten Kioskmedewerkers soep ten voordele van de Slense organisatie Onderlinge Hulp. Hieronder enkele sfeerbeelden. Er was ondertussen ook een dankwoord van Rachel (Onderlinge Hulp) waarin ze verwijst naar de aangename samenwerking tussen de instelling en de vzw, met ook een speciale vermelding voor Tony.