"Als het over geld gaat, zijn we allemaal joden"
Met deze en nog andere markante uitspraken werd de toon gezet voor een eigenzinnige productie, waarin 17 acteurs met overwegend het syndroom van Down (eigenlijk ligt het woord Mongooltje mij veel liever in de mond, maar naar het schijnt mag deze benaming niet meer...) a.h.w. de ziel uit hun lijf spelen.
Onder de titel "Naar Andorra" bracht Theater Stap, een gezelschap, bestaande uit zowel mindervalide als valide acteurs in het Cultuurcentrum Stroming een theaterstuk over discriminatie, integratie en gelijkwaardigheid in de samenleving. Bedoeling was om het aanwezige publiek te laten meekijken in het hart van mensen die omwille van hun 'anders' zijn worden verstoten of gemarginaliseerd.
In Andorra, een vredig ministaatje ergens in Europa, leeft iedereen een ogenschijnlijk rustig bestaan. Wanneer de jood André er zich wil integreren (jawel: integreren!) maken enkele inwoners hem met allerlei leugens en pesterijen meteen duidelijk dat hij er niet welkom is. De geweldplegingen tegen André nemen nog toe als blijkt dat de oorlogszuchtige en jodenhatende 'zwarten' uit één of ander buurland het landje dreigen binnen te vallen. Uiteindelijk gebeurt dit ook, en het verhaal bereikt een climax wanneer alle inwoners één voor één hun dierbaarste bezittingen moeten afgeven aan de bezetter, waarna zowel decorstukken als spelers letterlijk op één hoop worden gegooid!
De regisseur is er met deze productie wonderwel in geslaagd om met een cast van verstandelijk gehandicapte artiesten een beklijvend theaterstuk op poten te zetten, dat een staande ovatie verdient. Want, het moet gezegd, spelen met mindervaliden is en blijft een uitdaging die slechts weinigen aandierven en, meer nog, tot een goed einde brengen. En met dit stuk hebben alle deelnemers zichzelf duidelijk overtroffen!
De steeds terugkerende klaagliederen, het aanleggen van een treinspoor, de vlammende tekstflarden op videobeeld, nu eens weer op maagdelijk witte dan weer op bloedrode achtergrond geprojecteerd, dit alles toon dat "Naar Andorra" veel meer is dan zomaar een vertelselke uit vroeger tijden, maar een keiharde, benagstigende aanklacht tegen al het onrecht dat mensen met een afwijkend gedragspatroon vandaag de dag nog steeds wordt aangedaan. "Naar Andorra" is dan ook een schrijnend pamflet tegen elke vorm van uitsluiting en discriminatie in onze maatschappij. Het is alleen maar jammer te noemen dat niet iedereen de juiste weg vindt naar deze ontnuchterende voorstelling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten