Hieronder kan U in voorpublicatie uit de binnenkort te verschijnen papieren Kiosk al een verslag lezen uit de rubriek: DE EIGENZINNIGE NIEUWSSELECTIE VAN TONY. Onze reporter bracht een bezoek aan het activiteitencentrum De Moester in St.-Denijs Westrem. Hij bevond er zich ondermeer in het illustere gezelschap van Detlev Petry, psychiater in Maastricht, en één van de bezielers van activiteitencentra zoals deze.
Er valt een druilerige regen op het moment dat ondergetekende op het terrein van “De moester” aankomt en niettegenstaande dit krijg ik een hartelijke ontvangst van wat later Mr. Sioen, de hoofdverantwoordelijke van “De moester”, blijkt te zijn.
Binnen maakt ondergetekende kennis met de heer Pieter B. Hij zal me wegwijs maken in alle aspecten van het dagactiviteitencentrum. Blij verrast merk ik dat Pieter geen onbekende meer voor mij was. Ik had hem reeds vroeger ontmoet als dagverantwoordelijke in het aanloopcentrum Poco Loco en op de tentoonstelling die we in 2005 in PC Sleidinge hadden georganiseerd.
De uitleg die je hieronder over de Moester kan lezen komt dus uit de mond van Pieter en is ruimer dan wat we in de infofolder terugvinden.
Het dagcentrum “De Moester” werkt volgens de principes van de psychiater Detlev Petry en op de “rehabilitatiegedachte” van Dr. Douglas Bennet. Vooral de ideeën van Petry komen in volgende principes terug:
Tabula rasa
Men vertrekt praktisch van een ongeschreven blad. Bij de “intake” (kennismaking), moet de toekomstige medewerker weinig over zijn verleden vertellen , alleen het allernoodzakelijkste. Dit komt er op neer , dat hij/zij zelf mag invullen wat hij wil en dit op zijn intakeformulier. Er worden geen dossiers opgesteld.
Participatie
De deelname aan de werking van het dagactiviteitencentrum geschiedt vanuit een zekere vorm van chaos en Pieter verduidelijkt dit met: Er is geen structureringsopdracht. Vanuit deze manier ontstaat vanzelf een warme sfeer , waardoor men meestal begint te participeren aan één of meer mogelijkheden die het “Centrum” biedt. Ook ontstaat daardoor een deelname in groepsverband. De medewerkers, zo worden degenen die hier verblijven genoemd, nemen zelf initiatief in de bestaande mogelijkheden van het dagcentrum. Wat wil men hiermee bereiken en vooral wat beoogt de heer Petry hier mee te bereiken? De uiteindelijke doelstelling is dat de zaak wordt overgenomen door de medewerkers, m.a.w. dat de medewerkers zelf voor het reilen en zeilen van het dagcentrum zouden instaan. Dat de medewerkers uiteindelijk zelf de/of de verantwoordelijkheid (beginnen) op te nemen.
Rehistorisering.
Niettegenstaande de medewerkers weinig gegevens over zichzelf moeten vermelden , bestaat de mogelijkheid dat de begeleiding ervoor zorgt, of althans het probeer, de restactiviteiten van de medewerker te activeren, waaronder men mag verstaan “terug gaan naar het verleden, om de positieve punten terug te vinden en deze te realiseren in het heden”. In de folder wordt dit als volgt omschreven:
“Het als begeleiding gelijkwaardig ondersteunend aanwezig zijn om de cliënt (= de medewerker) te trachten te stimuleren, om de dagdagelijkse dingen met de daaruit voortvloeiende burgerrol, terug op te nemen”.
Empowerment:
De begeleiders en de medewerkers doen de dagdagelijkse dingen samen. Men richt zich veelal op de activiteit zelf en minder op het wel of niet behalen van de agogische doelen.
Fly-over:
Is het bord waarop men de taken noteert. Dit bord is het centrale punt van waaruit alle activiteit vertrekt.
Happy Hour (recent):
Niettegenstaande De Moester een drugs en alcoholvrije zone is, is er toch uitzondering en dit de vrijdag van 15 tot 17.00 uur, waar er een alcoholisch drankaanbod is. Weze hier opgemerkt, dat personen die eerder een alcohol-verslaving kenden, hier best rekening mee houden.
Activering en arbeidszorg:
Er is ook activering van dagbesteding op werk – en vrijetijdsgebied. Dit heeft als inhoud het helpen zoeken naar een geschikte dagbesteding buiten de muren van “De Moester”. Dit kan naast vrijwilligerswerk met daarbij contacten van ATB , VDAB … ook een geschikte opleiding zijn. Daarnaast is men sinds enige tijd gestart met een arbeid zorgatelier, namelijk een houtatelier waar er kinderspeelgoed en ander voorwerpen worden gemaakt, dit ook op bestelling.
Organisatie:
De moederorganisatie is “Hand in Hand” (organisatie van beschut wonen) , maar toch is het zo dat “De Moester” een vrij initiatief is en waarbij dit enkel gesponsord wordt door de werking van de Raad van Bestuur. Het is deze laatste, die instaat voor het verkrijgen van de werkingskosten van “De Moester” en het zijn grote sommen die nodig zijn, om de maandelijkse werking van dit Centrum te verzekeren.
Besluit:
Een proficiat gewenst, niet alleen voor de heer Detlev Petry, maar vooral aan diegenen die zowel de basis hebben gelegd van dit initiatief als aan diegenen die het uitwerken en verder zetten. Hoe ongelooflijk het ook is, ook voor ondergetekende, Initiatieven als deze zorgen ervoor dat men toch gaat moeten aannemen dat diegenen die positief denken over de psychiatrie, gelijk hebben. Ook de uitspraak dat men in psychiatrie het onmogelijke, mogelijk kan maken en dat in de psychiatrie alles mogelijk is kan, niettegenstaande het oorspronkelijk ongeloof van anderen en ook van ondergetekende, juist zijn.
Tot slot van dit alles nog even vermelden dat ondergetekende de dag doorbracht in de Moester in het bijzijn van de heer psychiater Petry Detlev tezamen met zijn genodigden uit Maastricht, Aken en Limburg.
bezoek en verslag door Tony Rosseel
Het is nog lang geen 1 november, meestal een datum waarop in de pers aandacht besteed wordt aan begraafplaatsen en funeraria. Wij van Kiosk konden het niet laten om langs te gaan op een plaats waar dierenliefde zover gaat dat mensen ook hun geliefde huisdier een echte begrafenis willen geven. Het gaat hierbij wel telkens om een crematie.
Sommige mensen willen hun dier in de tuin begraven maar dit is niet wettelijk. Vandaar dat het uitvaartcentrum een wettelijke plaats wil geven. De as van je dier kan je ofwel meenemen in een ring of ketting die je overal kan meenemen.
Op ons ingangskaartje staat: "In bed met de Mens". De zaal zit vol met meestal jonge mensen, zo vanaf 18 jaar denk ik, niet het piepjonge publiek, en ook wat minder jonge mensen.
Nogal wat patiënten nemen de uitdaging om tegen personeelsleden te spelen zeer ernstig en ze bereiden zich fysiek voor op de grote clash. Ik zag gisteren nog iemand trappen lopen om de conditie op peil te brengen. Een ander is druk aan het kilometers malen met de fiets. Wie niet kan meedoen zal komen supporteren. De personeelsleden hebben ondertussen al het voorstel gedaan om met gemengde ploegen te spelen en niet louter patiënten tegen personeel. Het voorstel werd gedaan onder het mom van integratie maar de werkelijke reden is dat ze zonder gezichtsverlies uit de strijd willen komen.
“Zijn we vertrokken” zei ik tegen mijn vriend en uitbater van het café Boldershof. We hadden juist de wagen volgeladen met het gerief van mijn discobar om een souper op te luisteren die de voetbalspelers van St. Joris Sleidinge hadden ingericht. Nadat ik Pierke, mijn geleidehond, in de auto geroepen had, reden wij naar het Esloschuurtje bij Beule waar het feest zou plaatsvinden. Nadat ik alles had afgeladen en geïnstalleerd had ik nog eventjes de tijd om Pierke zijn behoefte te laten doen. Het was reeds zes uur geworden. Zoals altijd keek ik eerst, als ik op vreemd gebied ben, waar mijn hond kon rondlopen zonder dat hij de kans zou krijgen om ver weg te lopen van mij.