Blijft U na het bekijken van het nieuws van zeven uur ook even hangen bij "Man bijt Hond"? Kijkt U dan ook het hele programma uit om Wim Helsen aan het werk te zien met "dag vrienden van de poëzie"? Vandaag was hij weer heel erg grappig toen hij het had over de dichter Redbad Fokkema. Het gedicht zelf dat hij voordroeg greep me aan en daarom heb ik het opgezocht zodat U het zelf nog eens kan nalezen. Onderwerp van het gedicht zijn psychiatrische patiënten van lang geleden... Meer bepaald de patiënten uit het gesticht Endegeest in Nederland.
Een klaaglied
Achter de westelijke weilandenbij de grenzen van het dorp,
De Drie Witte Palen en Het Witte Huis,
kwamen ons op de Endegeesterstraatweg
in den treure krankzinnigen tegen.
Zij liepen met spaden en wagens
dingen te doen die niemand begreep.
Zij waren niet kwaad, was ons verteld
door bewakers, zij waren niet goed
bij hun hoofd, daarom waren zij kaal.
Soms staken zij door de afrastering
van het gesticht ons dovenetels toe
met het verzoek ze te vullen, hetgeen
ons wonderlijk voorkwam en daarom
konden we het niet. Terug in het dorp
hoorden wij hen 's avonds hard huilen.
(uit "Elke dag is de eerste" 1980)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten