zesde Vlaams Geestelijk Gezondheidscongres

Onder de titel 'Macht en kracht. Zorgrelaties in verandering' worden de netwerken van relaties binnen de geestelijke gezondheidszorg belicht: patiënt, hulpverlener, familie, maatschappij en regulerende of financierende instanties (werkgevers, ggz-instellingen, overheden). In een ideaal scenario zijn deze relaties perfect op elkaar afgestemd en gericht op het herstel van de patiënt. In minder gunstige scenario’s kan sprake zijn van hiaten, overlap, misverstanden tot zelfs misbruik en stigma.

Deze relaties zijn dynamisch. Zij wisselen naargelang van de mentale en functionele toestand van de patiënt (al dan niet beslissingsbekwaam, arbeidsgeschikt), aard van zorgverlening (mobiel, aan huis, ambulant, bemoeizorg, semi-residentieel, residentieel,…), maatschappelijke en financiële context.

Actuele trends in de geestelijke gezondheidszorg zijn hierbij van groot belang: toenemende aandacht voor patiëntenrechten, vermaatschappelijking van de zorg, de herstelgedachte, geïnformeerde keuze als alternatieven voor een paternalistisch model, participatie van patiënten en familie, kritiek op de aanwending van dwang, de uitbouw van zorg voor forensische patiënten.

Tijdens het zesde Vlaams Geestelijk Gezondheidscongres komen deze en vele andere onderwerpen aan bod. Beter in kaart brengen van de verschillende relaties (troeven, beperkingen, uitdagingen, gevaren) kan leiden tot betere organisatie van zorg, betere uitkomst voor patiënt, familie, hulpverlener en maatschappij.

Dit zesde Vlaams Geestelijk Gezondheidscongres gaat door op 18 en 19 september 2012 te Antwerpen. 

Het probleem zit niet bij de holebi’s, maar bij de diegenen die er niet mee overweg kunnen."

"Ik zou dan ook willen vragen aan alle holebi’s en vooral aan alle kandidaten voor de verkiezingen die holebi zijn, open kaart te spelen over hun geaardheid. De mentaliteit in onze maatschappij kan maar veranderen wanneer we als holebi’s duidelijk tonen dat we onze plaats hebben in de samenleving. Wetten en regels alleen volstaan niet voor een mentaliteitsverandering. Het probleem zit niet bij de holebi’s, maar bij de diegenen die er niet mee overweg kunnen." 
Aan het woord is Eddy Colombeen, gemeenteraadslid voor Groen in Evergem. Hij heeft zijn homoseksuele geaardheid nooit onder stoelen of banken gestoken. Het recente geweld tegen homo's verontrust hem.
Bron het Nieuwsblad

vandaag was er Kiosk vergadering

Vandaag zaten de redactieleden van Kiosk weer samen in buurthuis Cardijnwijk. We voorzien een nieuwe Kiosk die zal gaan over "kwartier maken". We maken plannen voor nieuwe projecten waar we op dit ogenblik nog niet veel over kwijt willen omdat ze nog in ontwerpstadium zitten.
Het was alweer een zeer vruchtbare bijeenkomst vandaag.
Binnen veertien dagen is er de fietstocht. De volgende kioskvergadering zal plaatshebben op dinsdag 28 augustus.

Isoleercel met lavendelgeur en achtergrondmuziek

Vreemd bericht hoor, maar blijkbaar wordt er in Nederland geëxperimenteerd met een nieuw soort separeercel. De patiënt kan met een touchscreen zelf licht, geur, kleur, geluid en temperatuur in de isoleerruimte bepalen.
Wat patiënten die moesten geïsoleerd worden het ergste vonden was de afhankelijkheid van de verpleging. Door dit nieuwe systeem hebben ze zelf toch nog wat controle op hun omgeving. Ze kunnen via een touchscreen een luxaflex openen, een spelletje spelen, naar muziek luisteren...
Meer over dit experiment kan je hier lezen.

Een derde van rusthuisbewoners neemt antipsychotica

Eén op de drie rusthuisbewoners in België neemt antipsychotica, meestal tegen gedragsstoornissen ten gevolge van dementie. De langdurige behandeling kan allicht gestopt worden bij drie op de vier van de naar schatting 40.000 bejaarden die ze gebruiken, zo concludeert Majda Azermai in haar doctoraatsproefschrift in de Medische Wetenschappen (Ugent). Bron: De Morgen (6 juli 2012)

Kiosk fietst ook...

Onze eigenste fietstocht (zonder bergen :-) begint steeds meer vorm te krijgen. Joseph werkt er hard aan. Hij heeft er voor gezorgd dat we in Ertvelde aan de Rosmolen zullen ontvangen worden door molenaar Johan die ons deskundige uitleg zal geven. We bezoeken ook het kasteel van Wippelgem. Binnenkort meer nieuws...

Hoogleraar Psychiatrie fietst 65.000 euro bij elkaar voor psychoseonderzoek

Fietsen voor geestelijke gezondheidszorg komt wel vaker voor de laatste tijd. Een Nederlandse psychiater fietst samen met haar vader de Mont Ventoux op en haalt daarbij een pak geld op voor onderzoek naar psychose.
Het hele project heet pedalen voor psychose-onderzoek en hier kan je alles nalezen. Leuke website is het. Er zijn nu al plannen om dit project volgend jaar over te doen.

Een van de oorzaken van het massale pillengebruik in de geestelijke gezondheidszorg is dat het steeds moeilijker wordt een therapeutische behandeling te krijgen

Volgens dokter Geert Dom, voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Psychiatrie, is het bijzonder moeilijk geworden om binnen een redelijke termijn een psychotherapeutische behandeling te krijgen: "We zitten met fenomenale wachtlijsten en enorme moeilijkheden om een diagnose of crisisopvang te bekomen. Er zijn zeker 500 psychiaters meer nodig, waarvan 250 voor kinderpsychiatrie, de ergst getroffen groep. Je ziet Centra voor Geestelijke Gezondheidszorg met vacatures die maanden blijven openstaan. Sommige hebben zelfs geen kinderpsychiater meer. Ook in ziekenhuizen raken steeds meer functies niet ingevuld. Er zijn ziekenhuizen waar één psychiater maandenlang op zijn eentje verantwoordelijk is voor de hele psychiatrische eenheid."

Lees meer in Knack

Bericht uit Nederland: zorg aan huis voor psychiatrische patiënten

In Nederland wil de overheid dat psychiatrische patiënten die beschermd wonen, zelfstandig gaan wonen. Ambulantisering, noemt men dit. Uitgangspunt is dat ambulante (woon-)begeleiding goedkoper is dan beschermd wonen omdat iemand in z'n eigen huis woont in plaats van in een instelling en omdat het contact tussen begeleider en cliënt minder intensief is. 
Het ambulante netwerk waarop deze cliënten moeten terugvallen, dient daar dan wel op ingericht te zijn. En dat lijkt momenteel nog niet het geval. De huidige ambulante cliënten geven aan dat zij zelfs tekorten ervaren in de ambulante ondersteuning op het gebied van sociale participatie, dat wil zeggen bij werk (vinden), dagbesteding en sociale contacten.
Meer hierover kan U lezen in Trouw. 

Foto's van Christopher Payne

Zoals reeds eerder aangekondigd loopt nu in het Guislainmuseum de tentoonstelling "Hier woont mijn huis". Je kan er naar foto's van de Amerikaan Christopher Payne gaan kijken. In 2009 ging hij op bezoek in een aantal grote en verlaten psychiatrische inrichtingen in de Verenigde Staten. Hij maakte indrukwekkende foto's. U kan een deel van deze foto's hier bekijken.
De meest indrukwekkende foto heb ik hiernaast afgebeeld. Je ziet netjes geordende urnen met de as van patiënten die overleden in de instelling. Ze woonden er, leefden er en stierven er. Hun stoffelijke resten werden bewaard maar niemand kwam deze afhalen. De urnen hebben allemaal hetzelfde uiterlijk. Sommige staan er al zo lang dat ze beginnen te roesten. Nu de instellingen zelf verlaten achterbleven wist blijkbaar niemand wat er met de as van deze mensen moest gebeuren. 

gezocht

het art & marges museum zoekt stagiairs (vanaf september)

meer info: info@artetmarges.be of 02 533 94 90

Het museum dat gelegen is in de Hoogstraat in Brussel stelt werk tentoon dat gemaakt wordt door nietprofessionele kunstenaars die zichzelf vaak niet eens kunstenaar beschouwen. Sommige van hen leven eerder aan de rand van de maatschappij, komen uit de gevangenis of uit instellingen...

Broer van Marianne Vos was psychotisch

Ik zag daarnet op Nederland 1 een reportage over het Nederlandse supertalent wielrenner Marianne Vos. 

In de reportage wordt er ook aandacht besteed aan de hechte familie waarin ze is opgegroeid. Haar broer Anton was tijdens haar kindperiode haar grote voorbeeld.  Ze fietsen samen. Snel blijkt dat Marianne erg getalenteerd is en vele wedstrijden wint. Het gaat even moeilijk in de familie als Anton een psychose doormaakt. Hij heeft angstaanvallen. Op dit moment gaat het weer beter met hem. Hij verzorgt de website van zijn zus en is in opleiding voor sportfotograaf. Meer over dit programma kan U hier bekijken. 

Bij de vorige Olympische Spelen won ze nog goud. Op zondag 29 juli komt Vos in actie in de wegwedstrijd in Londen, op woensdag 1 augustus volgt de tijdrit.

Buffalo Bustels

Bij de start van het nieuwe voetbalseizoen is het goed nog eens een mooi project rond integratie in de schijnwerpers te zetten. Sinds juli 2009 ruimen er tweewekelijks, na elke thuismatch, vier à acht patiënten de tribunes van het stadion in Gent op. Ze noemen zich de Buffalo Bustels, een naam die ze zelf bedachten, omdat ze meestal in de weer zijn met een bustel.' Bij de Buffalo Bustels gaat het om mensen die na een periode van acute pyschiatrische ziekte stappen zetten om opnieuw te functioneren in de maatschappij. Dankzij de Buffalo Bustels krijgen deze mensen de kans om hun arbeidsmogelijkheden te ontdekken. Het mogen deel uitmaken van de entourage van de topclub KAA Gent werkt hierbij motivatiebevorderend.
In 2010 werd het project bekroond met de Lilly Reintegration Award.
Dit project is een samenwerking tussen psychiatrisch centrum Gent-Sleidinge, campus Gent en KAA Gent. Sturende en stuwende kracht is Frederik De Clercq. Meer hierover lees je hier.

fietstocht

Joseph heeft voor ons een fietstocht gepland op dinsdag 14 augustus. Het wordt een tochtje naar Wippelgemkasteel, een molen, het Mottekasteel...
We vertrekken om 11.00u aan de receptie van campus Sleidinge (Weststraat 135)

betaalbare koopwoningen...

Op iedere bijeenkomst van Kiosk, ook gisteren, verrast Tony ons met een nieuw krantenknipsel dat hoopgevend is op het vlak van betaalbaar wonen.
Hij heeft artikels mee over Community Land Trust Gent – de Gentse Wooncoöperatie.

We vonden dit onderwerp zo interessant dat we voor de toekomst een interview plannen met één van de organisatoren.

Buddywerking haalt psychisch kwetsbare mensen uit hun isolement

Jo Vandeurzen laat weten dat er op dit moment al meer dan 200 buddy's zijn in Vlaanderen. Buddy' zijn vrijwilligers die samen iets leuks doen met mensen die geïsoleerd leven omwille van hun psychisch kwetsbaar zijn. 
 “De buddywerking vormt duo’s van psychisch kwetsbare deelnemers en vrijwilligers. Die duo’s doen samen dingen die ze leuk vinden. Wandelen, winkelen of naar de film gaan. Als het maar opbeurend is en het sociaal isolement van de deelnemers doorbreekt.” Mensen met een psychiatrisch verleden zien immers vaak alleen maar psychiaters of lotgenoten. De buddy staat centraal voor de gewone wereld. “Wij willen de ex-patiënt een contact in het ‘echte leven’ bieden. Geen hulpverlener die analyseert, maar iemand die er gewoon is. Als een brug naar de buitenwereld”,

In het Gentse is Metawonen toch wel een begrip geworden. U leest meer over hun werking hier.

Sleidinge: westvoordekermis

Op 24 augustus start Westvoordekermis en het is de 25ste editie. 
Het programma ziet er als volgt uit.
Vrijdag 24 augustus:

Receptie

Voorstelling en afhalen van het fotoboek '25 jaar Westvoorde'

Optreden 't Zonneken

Optreden Black Men

zaterdag 25 augustus

Namiddag voor de mindervaliden met optreden van J&B Band

Live rock en pop door Iever en Eendracht
The Return of the instuif DJ's met Jean Van Belle en Luc D'hondt

zondag 26 augustus

Luxe BBQ

Ontdek de ster met een hoofdprijs twv 200 euro voor een verblijf in de Efteling!!

Uitreiking prijzen Tombola: reis twv 400 euro en een hogedrukreiniger!

Quiz: Wie wordt de slimste familie van Evergem??

De organisatie zoekt nog medewerkers:  Je kan mailen naar dschuermans@scarlet.be of bellen op 0476 57 45 90.

studiedag "zelfmanagement bij psychisch lijden"

Op 12 oktober organiseert het Trimbos-instituut een studiedag over zelfmanagement bij psychisch lijden in Utrecht.
Het onderwerp zelfmanagement staat volop in de belangstelling in de zorg en daarbuiten. Patiënten worden gestimuleerd om meer en meer eigen regie te voeren over hun gezondheid. Dat is goed voor de patiënt en goed voor de behandeling. Er zijn echter nog veel vragen en dilemma's over de juiste aanpak van zelfmanagement.Lees meer hier

terugblik op de psychiater van den Hoofdakker

In het dichtervak was hij zeer succesvol onder het pseudoniem Rutger Kopland. Hij ontving verschillende prijzen. Als psychiater werd hij vooral bekend door zijn essays, maar hij beoefende meerdere stijlen en zijn onafhankelijke houding maakte hem kritisch jegens ongenuanceerde opvattingen en de tijdgeest. (...)
Van den Hoofdakker deelde zijn kritiek met de antipsychiatrische beweging; maar hij wees hun romantisering van de psychotische patiënt af, evenals hun verzet tegen behandelingen met pillen of elektroshock. Als medisch wetenschapper had hij vastgesteld dat die behandelingen werkten bij bepaalde groepen patiënten en paste hij ze toe. lees meer op Maandblad Geestelijke volksgezondheid-online

over internetcursus "depressievrij"

DepressieVRIJ is een internettraining voor mensen die eens of vaker een depressie hebben meegemaakt. De training DepressieVRIJ heeft tot doel het verminderen van de kans op een terugkerende depressie.
De deelnemers krijgen beter inzicht in de denkpatronen die hierbij een rol lijken te spelen, leren een passend denkpatroon te ontwikkelen, de stemming te monitoren en een preventieplan op te stellen om terugval te voorkomen.
Er loopt op dit moment een onderzoek naar de doeltreffendheid van deze cursus. Sinds de start van het onderzoek hebben 190 mensen deelgenomen. Vanwege het grote risico op terugval is het de bedoeling mensen 2 jaar lang te volgen. Ongeveer 50 mensen doen al 1,5 jaar mee aan dit onderzoek.
 Er worden nog deelnemers gezocht voor het sinds 2010 lopende onderzoek naar nieuwe methoden om via de website DepressieVRIJ.nl terugval na een depressie te voorkomen. Het onderzoek wordt in 2014 afgerond. Deelnemers kunnen zich tot eind 2012 aanmelden bij Gemma Kok.  g.d.kok@rug.nl  of 06-39616754. (dit laatste is een telefoonnummer in Nederland)

Vacature

Astrov is het steunpunt voor straathoekwerkprojecten in de provincie Antwerpen. In die hoedanigheid organiseert Astrov vormingen, intervisie, supervisie voor alle partners betrokken bij het straathoekwerk. Men is daar op zoek naar een projectuitvoerder. Deze man of vrouw zou ondermeer een provinciale studiedag organiseren aangaande outreach werk en dit in december 2012.

Meer info over deze vacature vindt U hier.

pessimist, optimist of realist?

Onderstaande tekst zag ik vandaag op een uithangbord van een bakkerij. Waren ze het daar beu om telkens weer hetzelfde verhaal over het slechte weer te horen?

"Een pessimist ziet de wind als een tegenstander, een optimist denkt dat morgen de wind wel weer in de juiste richting zal draaien, een realist draait de zeilen bij zodat hij van de wind kan profiteren."

over het boek Tegen de Tijdgeest

In het boek "Tegen de tijdgeest" kijken bedrijfseconoom Daan Muntjewerf, socioloog Egbert Tellegen en kunsthistoricus Huub Mous terug op de psychose die zij op jonge leeftijd doormaakten. 


Volgens de auteurs is er bij de behandelende psychiaters en hulpverleners onvoldoende belangstelling en begrip voor de geestelijke crisis waarin hun patiënten verkeren. Twee van de drie auteurs zijn in Boeken aanwezig: Egbert Tellegen en Daan Muntjewerf. Ook te gast is Ed Brand, werkzaam als (GZ-)psycholoog en uitgever van het boek.
Volgens de auteurs is het een gemiste kans dat er bij de behandeling van een psychose volledig op het ziektebeeld wordt geconcentreerd. Er wordt vooral gekeken naar het disfunctionele hersenproces. Maar het belang van de zaken die de psychiatrische inrichtingspatiënt geestelijk bezig hielden wordt onderschat. Brand: “Je vergeet eigenlijk dat er ook een persoon achter schuilt, die een verhaal heeft. Het verhaal en de persoon blijven goeddeels op de achtergrond in de psychiatrie.” Tellegen: “Wat ik voor de opname opschreef is nog altijd het beste wat me kon overkomen. Dat was het begin van de genezing, maar het werd gezien als pathologie.”
U kan een gesprek zien met de schrijvers via deze website. 

Transseksualiteit en ontmoeten

Vorige maand deed een medewerkster van ‘Kiosk’ een oproep tot samenhorigheid met de transseksuele medemens. Een onomwonden pleidooi tot het (h)erkennen en positief labelen van hun menselijke talenten en een uiting van verlangen en permanent bewust streven  naar wederzijdse verdraagzaamheid en respect.

Gardenia van Alain Platel

Toevallig kregen we met enkele medewerkers van Kiosk de kans om een voorstelling  van  ‘Gardenia’ in regie van Alain Platel en Frank Van Laecke, bij te wonen in het NTG Gent.  In deze theater/dansproductie brengen 7 oudere  transseksuelen en travestieten, in contrast en harmonie met een ‘jonge kerel’ en een ‘echte vrouw’, een uitzonderlijke getuigenis, een intiem relaas van hun woelige, opmerkelijke levens. Elk met een zoektocht, elk met een intrigerend verhaal. Soms grappig, soms overweldigend. Soms schrijnend, soms vertederend.  Zelf was ik van bij de aanvangsscène ‘gepakt’ door hetgeen zich afspeelde op scène:  opwellende ontroering vibreerde anderhalf uur lang doorheen mijn lijf. Exemplarisch daarvoor was zeker hun meeslepende versie van ‘de Bolero’  van Maurice Ravel. Het majestueuse en triomfantelijke  van die muziek en de idem dito, sublieme choreografie van Béjart en andere choreografen,  herinner ik mij nog heel goed.  Maar hetgeen op die muziek gebeurde in ‘Gardenia’ was ontdaan van het expliciet theatrale en anderzijds van een  authentieke éénvoud en subtiliteit: een samengaan van individuele argeloosheid en strikt groepssamenspel .

Choreograaf Alain Platel

De permanente transformaties via individueel  zelf ver(om)kleden en schminken van de acteurs/actrices tot vrouw, was de leidraad. Die dagdagelijkse handelingen achteloos vermengd met momenten van even spiegelen, even poseren, even imaginair ‘de catwalk’ aflopend zichzelf laten zien,  synchroon  met het passerende muziekfragment. De kleine gestuele accentjes als uitingen van kinderlijk belevingsplezier…

De gekende slotclimax van die muziek was een apotheose van een organisch ontstaande groepsdans-show met kleine dansante pasjes en precies getimede opzwiepende sacoches. De ganse zaal veerde, na het slotakkoord, spontaan, oprecht applaudisserend, recht…  Dit en gans die voorstelling was voor mij een explicitatie van de sublimatoire kracht van spel, dans, muziek, theater… zeg maar ‘de kunsten’.  Voorwaar een verheffende (troostende, genietende), wezenlijke herkennende  ‘ontmoeting’ van acteurs/actrices met de toeschouwers!

Joris

Verslag van een voordracht over langdurige psychiatrische zorg

Dirk De Wachter

Vorige maand ook, - erg inspirerend, die maand juni -, was ik aandachtige toehoorder van Prof. Dr. Dirk De Wachter, op een symposium in het vormingscentrum van het Dr. Guislain Psychiatrisch Ziekenhuis. Drie kwartuur sprak hij over ‘Goede langdurige zorg: de echte psychiatrie’. Het zal ook wel niet toevallig wezen.. . Maar, verrwijzend naar de filosoof Emmanuel Lévinas haalde hij ‘de ontmoeting’ aan, als primum movens (het oorspronkelijke) van de geestelijke gezondheidszorg. In dezelfde adem  waarschuwde  hij in zijn betoog voor  ‘het moeten’ , dat onder invloed van de modieuse, structuuropleggende economisering van het psychiatrische zorgsysteem, de echt ‘care’ sluipend dreigt te deficiteren, te ontwaarden, te ontmenselijken.  Voorbij het vlugge succes en het daaraan verbonden, misleidend najagen van sufficiëntie in het dagdagelijkse ‘handelen’,  openbaart zich daartegenover  ten zeerste,  de ware ‘ zin’: de verantwoordelijkheid van de een voor de ander.

 Kortom:  ‘Kleine goedheid’: samen genieten en gedeelde  tevredenheid om ‘het arbeiden‘(doen),  blijven als fundamentele uitgangspunten van de zorg best gehandhaafd. Het appel van  en de bestaansgrond, werking van  ‘Kiosk’,  is niet anders!

Joris

vereniging Uilenspiegel organiseert...

De patiëntenvereniging Uilenspiegel organiseert zijn jaarlijkse weekend van vrijdagnamiddag 21 tot zondagmiddag 23 september in het BLOSO-centrum te Genk. Ook dit jaar zorgen ze voor een gevarieerd programma met aandacht voor debat, spel en sport. Behoudens de uurregeling van Bloso voor ontbijt, middag- en avondmaal staat het iedereen vrij al dan niet deel te nemen aan de voorgestelde activiteiten.
Meer info vind je hier

bericht van buurtbewoner-medewerker

Als buur van de psychiatrische centrum Sleidinge neem ik deel aan de bijeenkomsten van het overlegplatform en “Kiosk”. 

 Ik engageerde mij ook om in de werkgroep rond kwartier maken, in het teken van de ambulante geestelijke gezondheidszorg na te denken over het bevorderen van de integratie van de bewoners van het centrum in de buurt, ons dorp, onze wijk.

Die werkgroep is druk doende met het voorbereiden van een symposium over kwartier maken dat volgend jaar zal doorgaan.

Ik probeer  u uit te leggen waarom ik een gedeelte van mijn vrije tijd ter beschikking stel van deze groepen.

Ik ken de psychiatrische centra vrij goed daar ik geboren ben in de onmiddellijke omgeving van de centra te Sleidinge. Mijn kinderjaren, mijn jeugd en mijn verder leven stonden regelmatig in verbinding met de centra.

Als kind moesten wij naar de mis in het ‘mannengesticht’, wij haalden kattenkwaad uit in den hof tot soms tot ergernis van de broeders. Wij zagen de bewoners van de instelling regelmatig in onze buurt en straat zonder ons daar vragen bij te stellen. Er heerste  een goede verstandhouding tussen de broeders en de bewoners van de buurt zodat er bij enige ergernis op problemen direct en goed werd opgetreden.

Dat de initiatieven van zowel 
het overlegplatform als van Kiosk 
op bijval kunnen rekenen was 
vast te stellen op 
de laatste ontmoetingsnamiddag
 ‘Een hart voor de buurt’ in februari.

Heel wat buurtbewoners kwamen af op dit evenement. 
Sommige met vragen, anderen met wat verwondering,
 soms ook bewondering voor het hele gebeuren.

Geen e-mail of telefoon, direct communiceren met een broeder was voldoende. Iedereen kende de broeders wel gezien zij regelmatig in het dorp aanwezig waren en sociale contacten onderhielden.

De structuur van de instelling veranderde, de cultuur van de buurt en de instelling onderging wijzigingen en de band tussen de instelling en de buurt verwaterde.

Hierdoor ontstonden misverstanden en groeide er hier en daar een zeker ongenoegen tegenover de instelling.

Het moet gezegd dat er bij de buurtbewoners enige vooroordelen vast te stellen waren, soms door gebrek aan informatie, soms door het verspreiden van minder juiste gegevens.

Na het oprichten van het overlegplatform was er een verandering vast te stellen in de verstandhouding buurt – psychiatrische centra. Overleg werd prioritair en informatie verstrekken via het overlegplatform en Kiosk waren zaken die duidelijk naar voor kwamen.

Het meldpunt dat werd opgericht bleek een schot in de roos. Buurtbewoners die problemen zagen of betrokken waren in feitelijkheden met residenten van de instelling konden vrij vlug melding maken van de zaken. Op die wijze was en is het voor de mensen van het psychiatrisch centrum ook mogelijk om adequaat en vlug op te treden bij eventuele probleemgevallen.

Bij het nader bekijken van de meldingen, ook op het overlegplatform, bleek dat niet altijd bewoners van het psychiatrisch centrum betrokken waren. Dikwijls maar niet altijd. Bij de meldingen waarbij het psychiatrisch centrum in de mogelijkheid was om op te treden of een oplossing te vinden, werd dit ook gedaan.

Soms kan het voorvallen dat er in het straatbeeld een gebeurtenis plaatsvindt die niet als de norm  beschouwd kan worden. Mensen die anders door het leven gaan, sommige bewoners van de psychiatrische centra leven, door hun anders zijn soms in een andere wereld. Dit aanvaarden en begrijpen vergt dikwijls heel wat empathie van de medemensen, en dan nog. Soms kan deze gebeurtenis schokkend zijn, soms hilarisch maar ik ben er van overtuigd dat er zelden of nooit blijk gegeven wordt van onwil of kwaad opzet.

Aanvaarden dat mensen anders kunnen zijn, anders kunnen reageren en zich soms anders gedragen is een hele opgave. Dit is echter geen onmogelijke opgave.

Het overlegplatform, Kiosk en de instelling werken voortdurend aan het verbeteren van het nabuurschap.

Op deze wijze ontstaat er een goede verstandhouding tussen enerzijds de bewoners van ons dorp en anderzijds de bewoners van de instelling.

Dat de initiatieven van zowel het overlegplatform als van Kiosk op bijval kunnen rekenen was vast te stellen op de laatste ontmoetingsnamiddag ‘Een hart voor de buurt’ in februari.

Heel wat buurtbewoners kwamen af op dit evenement. Sommige met vragen, anderen met wat verwondering, soms ook bewondering voor het hele gebeuren.

In het kader van de goede buurtwerking “Kwartier maken” zoals in Nederland, werken aan de integratie van het psychiatrisch centrum en zijn bewoners  is er nog heel wat werk voor de boeg.

Mensen die veel tegenwind ondervonden in het leven maar die ook de moed vonden om verder te doen, met vallen en opstaan, zich zelfs inzetten voor anderen door hun rijke ervaringen te delen met anderen verdienen onze bijzondere aandacht.

Zeker als dit het goede samenleven in onze buurt, ons dorp onze gemeente ten goede komt.
Een grotere participatie van de buurtbewoners in de werking van Kiosk en het overlegplatform zou welkom zijn.

Deelnemen aan een organisatie die het goede samenleven in onze buurt stimuleert kan enkel voldoening schenken als er voldoende respons is van de buurt, de bewoners en het personeel van de instelling.

Ik doe een warme oproep aan iedereen om de projecten alle kansen te geven door zoveel mogelijk deel te nemen aan de werkgroepen zoals het overlegplatform en Kiosk.

11/07/2012 Joseph Hamerlynck

een kaartje van lang geleden "ik ben al goed bijgekomen en ik hoop van U hetzelfde"

Bovenstaande kaartje (voorzijde-achterzijde) werd ooit verstuurd van  Institut Médical St.-Sébastien Geneeskundig instituut.(het huidige Mater Dei van Campus Sleidinge) Op de voorzijde staat een zicht op de "salle d'analyse - ontledingszaal". 

Op de achterzijde staat geschreven: 

"Beste Bomama, ik dank U voor de lekkere peren. Ik heb ze al binnengespeeld. Ik ben al goed bijgekomen en ik hoop van U hetzelfde... Nog vele hartelijke groeten van Joséphine."

Rutger Kopland overleden

In de nacht van 11 op 12 juli overleed psychiater Rudi van den Hoofdakker, als dichter en schrijver bekend onder zijn pseudoniem Rutger Kopland. Hij werd 77 jaar.
Kopland publiceerde sinds 1966 meer dan tien bundels met poëzie en essays. Hij ontving diverse onderscheidingen voor zijn poëzie, waaronder de PC Hooftprijs in 1988 voor zijn gehele oeuvre.

Ga nu maar liggen, liefste, in de tuin,

de lege plekken in het hoge gras, ik heb

altijd gewild dat ik dat was, een lege

plek voor iemand om te blijven.

Ik vernam zijn overlijden toen De Slegte me een nieuwsbrief stuurde en ik daar de foto van de dichter zag met naast zijn naam twee datums tussen haakjes, de eerste datum is 1934 en de laatste datum is 2012. Het is confronterend de einddatum te zien staan. Ik herinner me Kopland vooral van het interview waarin de vraagsteller Wim Kayzer was. Het was een deel van het programma "Van de Schoonheid en de Troost". Kopland had het daar over het verband tussen psychiater en dichterschap. Hij vond dat het twee aparte beroepen waren. Hij heeft het daar ook over de relatie met zijn moeder die dement was voor ze stierf. Een bevriend psychiater stuurde naar Kopland de foto's van de hersenen van zijn  moeder. Kopland beschrijft de ontzetting die hij voelt bij het zien van de foto's omdat hij weet dat hij daar, in die hersens moet aanwezig geweest zijn en dat hij daar, nu ze dood was, niet meer was.

studiedag in verband met vermaatschappelijking van zorg

Op dinsdag 9 oktober richt Politeia een studiedag in met als titel: Drugscongres "het drugsbeleid in Vlaanderen: anders en beter?" de studiedag gaat door in het Pand en ook Jo Van Deurzen zal aanwezig zijn.

Naast de gevolgen van de staatshervorming, staat de drugsector voor een tweede grote uitdaging. Namelijk de vermaatschappelijking van de zorg, de zogenaamde implementatie van artikel 107. De verslavingszorg staat vooralsnog aan de zijlijn (maar hoe lang nog?). De vermaatschappelijking van de zorg zal een grote impact hebben op de hele drugsector. Laagdrempelige zorgvoorzieningen en politie zullen in de toekomst nog meer worden geconfronteerd met chronische psychiatrische patiënten die in het straatbeeld opduiken. De concrete betekenis, de voor- en nadelen, de opportuniteiten en de gevaren van de vermaatschappelijking van de zorg voor de drugsector worden op het congres besproken door deskundigen uit de praktijk.

In de werkgroepen zal de vermaatschappelijking van de zorg vertaald worden naar de praktijk. Concrete thema’s zullen oplossingsgericht besproken worden en tools tot ondersteuning van de dagelijkse werking zullen worden aangereikt.

tentoonstelling bij art)&(marges

In de Hoogstraat in Brussel (Marollenwijk) kan U in het kleine maar fijne outsiderkunstmuseum nog tot 7 oktober kijken naar foto's waarop outsiderkunstenaars staan afgebeeld.


De fotograaf Gaël Turine doorkruiste België om hen te fotograferen. Hij deed dit zonder voyeurisme of paternalisme. Vele van hen verblijven in een instelling. Sommigen staan afgebeeld met een werk van hen op de achtergrond. In het museum zelf kan je de werken van de gefotografeerde kunstenaars ook zien. Ze hebben allen iets speciaals en uniek.
Mij vielen vooral Jacques Trovic (geb.1948) en Jeroen Hollander (geb.1976) op.
Trovic naait en breit en maakt wandtapijten. Hij leerde het van zijn moeder en zijn zus, maar hij wou meer dan bruikbare dingen maken. Hij wou iets moois maken. Het zijn vooral scènes uit het dagelijkse leven in Anzin die hij maakt in het kleine mijnwerkershuisje waarin hij woont. Bijna elk werk begint hij met een zon. Het zijn dan ook zeer vrolijke werken die je doen glimlachen. Ze ontlokken ook bewondering omwille van de doorgezette arbeid. Je kan er lang naar kijken en steeds meer details in je opnemen.

Hij werd geboren in Antwerpen en ontdekt door Jan Hoet. Hij had al verschillende solotentoonstelling en ook groepstentoonstellingen.
Jeroen Hollander laat zich inspireren door netplannen en dienstregelingen van het openbaar vervoer. Hij heeft ondertussen een hele collectie van verschillende steden. Zijn plannen zijn imaginair, maar zeer gedetailleerd. Een wirwar van lijnen en cijfers zorgen voor de illusie van een zeer goed uitgedacht en geordend netwerk van bussen en trams. Door ze te bekijken droom je van de verschillende manieren waarop je door de stad zou kunnen worden gevoerd en het idee dat je alles van die stad zou kunnen zien als je deze bussen en trams zou nemen. Het is alsof je op de vooravond staat van een pas te ontdekken grootstad en je overweegt welke richting je uit zou gaan om een winkelstraat of museum te bezoeken. Jeroen Hollander won in 2010 de Prijs Jonge Belgische Schilderkunst.

art et marges, Hoogstraat 312-314, Brussel, van 15 juni tot 7 oktober 2012

Nieuwsbericht over stemmen horen

Een onderzoek in Nederland eind vorig jaar wees uit dat zo'n 10 procent van de Nederlanders al eens een stem hoort. Meestal hoort men zijn naam uitspreken. Vaak is dit éénmalig. Het is maar de vraag of je dit echt stemmen horen kan noemen. Meestal komt het voor na stress of door weinig slaap. 


Neurowetenschapper Kelly  Diederen van het Universitair Medisch Centrum Utrecht heeft vijftien personen die stemmen horen onderzocht via fMRI-scans. Daaruit bleek dat  taalgebieden in de hersenen actief worden als de stemmen weerklinken. Maar ook dat deze gebieden  pas geprikkeld worden nadat een hersengebied dat betrokken is bij herinneringen en geheugen actief werd. Luister hier naar Kelly Diederen. 
Zeer bijzonder is dat zij stelt dat deze stemmen eigenlijk herinneringen zijn. 

Aankondiging wedstrijd: 50.000 dollar voor baanbrekend project in strijd tegen stigma geestelijk ziekzijn

Op 10 oktober 2012, wereldgezondheidsdag, zal Janssen Research & Development en het Museum Dr. Guislain voor de eerste maal de Dr. Guislain Award uitreiken. Dit nieuwe initiatief wil organisaties, individuen of projecten in de schijnwerpers plaatsen en belonen voor hun uitzonderlijke bijdrage op sociaal of cultureel gebied op het vlak van wegwerken van stigma's betreffende geestelijk ziek zijn. Dit zal voortaan elk jaar gebeuren met een transatlantische ceremonie. .
De winnaar ontvangt $50,000 en dit bedrag moet besteed worden om het project verder uit te werken. U kan zelf voor een project stemmen tot 4 augustus en dat kan hier

Documentaire psychiatrie "Uitbehandeld maar niet opgegeven"

Detlev Petry is een Nederlandse psychiater die zich toelegt op een groep 'opgegeven patiënten', bij wie behandeling niet meer helpt, die in kamers waar de ramen niet open kunnen, zonder privacy en gehuld in sigarettendampen, hun einde afwachten. Petry kan zich niet bij dit lot neerleggen. Hij gaat met de patiënten in gesprek en verdiept zich in hun geschiedenis, betrekt familieleden erbij, neemt ze mee naar de markt en viert sinterklaas met ze. Met een verbluffend resultaat. In de jaren dat Petry in Vijverdal werkt, daalt het aantal zelfdodingen tot het nulpunt.

Petry vecht jarenlang voor een beter leven voor de psychiatrisch patiënten, die hij liefst gewoon mensen noemt. Rehabilitatie is het sleutelwoord in zijn aanpak: hij haalt mensen uit hun isolement en geeft ze zoveel mogelijk hun plek in de samenleving terug.


Toen Petry in 2011 in pensioen ging schreef hij ook een boek over zijn werk en leven met dezelfde titel als hierboven opgegeven. "Eerst praten, dan pas pillen" is zijn devies. Hij heeft het ook vaak over de triade en bedoelt daarmee de samenwerking tussen patiënt, familie en psychiater. Hij wil zijn patiënten au sérieux nemen, ook als het over hun stemmen gaat en hij zoekt eerherstel voor hen, heeft aandacht voor hun geschiedenis. 

In de documentaire 'Uitbehandeld maar niet opgegeven' volgen we twee bewoners van de langverblijf-afdeling van het psychiatrisch ziekenhuis Vijverdal in Maastricht en hun psychiater Detlef Petry.

U kan de documentaire hier bekijken. (duur 75 minuten)

Mater Dei rond 1921, toen nog Institut Sébastien

Organisatie rond beeldvorming: Te gekke Tour de France

Op donderdag 12 juli start de tweede editie van de Tour de France Tegek!? Een aantal psychiatrische patiënten stappen met bekende vlamingen op de fiets. De koninginnerit van deze tour vindt plaats op maandag 16 juli. Dan wordt de Col du Tourmalet beklommen. Deelnemers zijn ondermeer Guy Swinnen, Kristien Hemmerechts, Regi Pinxten, Elke Vanelderen, Wouter Vandenhaute, Lucas Van Den Eynde, Rick De Leeuw...

Meer hierover leest U hier.

verhoogd antipsychoticagebruik bij kinderen

Het antipsychotica gebruik bij kinderen blijkt in een jaar tijd met een kwart te zijn gestegen en dat is verwonderlijk omdat deze medicatie wordt voorgeschreven bij stoornissen die zich vooral uiten bij volwassenen. Men heeft het dan over schizofrenie en bipolaire stoornis. De medicatie wordt dus voorgeschreven omwille van andere redenen en dat is verontrustend.

Meer hierover kan U lezen in De Standaard

vergadering Kiosk

Het werd een boeiende bijeenkomst vandaag. Jan had voor ons de deur van het buurtcentrum al geopend en hij had twee tafels voor ons naast elkaar geschoven. We worden nogal verwend in de Cardijnwijk. Voor het eerst in de geschiedenis van Kiosk heeft een buurtbewoner aangeschoven bij de redactie. We hebben het over allerlei woonvormen. Iemand heeft artikels meegebracht en leest er gedeeltes uit voor. We beslissen een papieren Kiosk uit te geven waarin de onderwerpen zullen staan die ook op de toekomstige studiedag zullen besproken worden. Het onderwerp waar we mee bezig blijven is integratie. Op welke manieren kunnen mensen met een psychische kwetsbaarheid  zich verhouden tegenover anderen? Hoe kunnen ze nog iets betekenen voor anderen?

We hebben het over recht op woonst. Ook de meeste hulpbehoevende mensen hebben het recht op een woonst. Een plaats waar ze kunnen verblijven zonder dat dit een ziekenbed moet zijn, zonder dat het een plaats in een ziekenhuis of een psychiatrisch centrum moet zijn. We hebben het over "ward in a house", een afdeling in een huis. Het hoeft als werking niet erg veel te verschillen van een dynamisch georganiseerde chronische afdeling. Het is belangrijk dat de bewoners daar huur betalen en geen ziekenbed. Door de vermaatschappelijking van de psychiatrie wordt er meer nagedacht over die vragen en zoekt men naar meer differentiatie wat betreft woonvormen. Er is nog veel werk aan de winkel maar de veranderingen zitten in de juiste richting. Het wordt een enthousiaste bijeenkomst vandaag. We maken plannen.
We willen nog meer mensen op de hoogte brengen van onze Kioskwerking. We voorzien een info-namiddag. We hopen anderen deelgenoot te kunnen maken van ons enthousiasme. Hoop doet leven.

Didier Peleman

Een mentaal gehandicapte op een kieslijst voor de gemeenteraadsverkiezingen? Er is nogal wat om te doen.
Deze morgen was er op radio 1 een interview met lijsttrekker Veli Yüksel van deze partij. Hem werd de vraag gesteld of dit een stunt was. De kandidaat in kwestie, Didier Peleman, woont in een tehuis voor begeleid zelfstandig wonen en kan niet schrijven. Ook een interview is een moeilijke opgave. De man wil wel een zitje in de gemeenteraad. Hij staat pas 20ste op de lijst dus is de kans daarop eerder klein, tenzij natuurlijk de pers hem op deze manier aandacht blijft geven.
Ik vraag me heel erg af waarom hij bijvoorbeeld minder recht zou hebben als bijvoorbeeld de bekende Vlamingen op de kieslijsten.Peleman zegt zelf in Het Laatste Nieuws: 'Het wordt hoog tijd dat iemand met een mentale beperking zijn stem laat horen via de politiek. Ik doe al járen vrijwilligerswerk voor gehandicapten en ik zeg altijd: 'Kom uit uw kot!' Mensen zoals ik leven te geïsoleerd. Ik wil dat ze meedoen met de maatschappij, niet in een hoekske blijven zitten.'

Opening nieuw buurthuis Cardijnwijk (2)

Afgelopen zaterdag was er de opening van het buurthuis in de Cardijnwijk. Deze plaats is belangrijk voor onze werking omdat ze zich heel dicht in de buurt van onze instelling situeert maar vooral omdat Kiosk er ook zijn uitvalsbasis zal hebben. We zullen hier op dinsdagochtend rond 10.15u onze vergaderingen doen en hopen daar personeelsleden, (ex-)patiënten en buurtbewoners te ontmoeten. Hieronder leest U alvast de openingsspeech van schepen Martine Willems.


Goede voormiddag iedereen,

beste wijkbewoners,  heer ere-burgemeester, collega’s uit gemeente-en OCMW-raad, dames en heren vanuit de VCA Cultuurcentrum en cultuurraad, afgevaardigden van de sportraad, de ontwerpers en aannemers , medewerkers van het gemeentebestuur, dames en heren,

Als schepen van cultuur en buurtwerking ben ik zeer tevreden u van harte welkom te kunnen heten op de langverwachte opening van het ontmoetingscentrum Cardijnwijk.

Het is vandaag een belangrijke dag in een heel lang verhaal. En sta me toe toch even terug te keren in de tijd en wel tot eind de jaren 60.

Ontstaan Septemberfeesten

Bij het ontstaan van de “Nieuwe Straat “, de Sanderuslaan, ontstonden ook de Septemberfeesten, een kermis voor de buurt en ver daarbuiten.

Ik herinner mij, als kind uit deze wijk, een kermis in een grote tent met heel wat activiteiten, zoals de tekenwedstrijd op zaterdagnamiddag, het schatten van het gewicht van een paar konijnen, het gelegenheids-kinderkoor voor het opluisteren van de mis op zondagvoormiddag ( hier gingen toch een aantal repetities aan vooraf ) en ook de koers die voorbij onze deur passeerde…

Bouw wijkhuis

En het is het bestuur van deze Septemberfeesten dat in 1987 de vraag stelde aan het gemeentebestuur van Evergem om hier een “wijkhuis” te bouwen. Het gemeentebestuur is hierop ingegaan en startte hier een pilootproject voor een “wijkhuis voor senioren en behoeftigen uit Evergem”. Dit was de 1^ste soort buurtwerking in de grote gemeente Evergem.

De gemeenteraad keurde in juni 1987 het concessiecontract en gebruiksreglement goed en er werd hier een oud schoolgebouw uit Mariakerke neergezet.

Maar de gemeente stelde toch wel een aantal voorwaarden :

-      er moest een VZW worden opgericht ( wat dus ook in 1987 – 25 jaar geleden - gebeurde )

-      de werking moest minimum 5 jaar bestaan ( dit is ondertussen reeds 25 jaar )

-      er wordt geen personeel van de gemeente ter beschikking gesteld

( dus alles met vrijwilligers wat tot op vandaag uiteraard nog zo is )

Vraag om vervanging

Reeds 17 jaar lang komt de vraag vanuit de VZW om het oude gebouw te vervangen.

- In 1998 werden alle gebreken opgelijst ( ik citeer er enkele : te klein, houten wanden vertonen vervormingen, enkelvoudige beglazing, hoge elektriciteitsrekening, plekken van sigaretten en gaten in de vloerbekleding,… )

De VZW maakte zelf een plan voor een nieuw gebouw en dit zou 4.500.000 Bf of 112.000 euro kosten.

- In 2001 stelde men , via officiële brief, opnieuw diezelfde vraag om te vervangen.

Afkeuring brandweer

Maar dan kwam het onvermijdelijke : in 2004 kwam de brandweer langs en stelde een negatief rapport op. Het gebouw werd dus afgekeurd.

Project VZW - KLJ

Hierdoor startte het gemeentebestuur in de jaren 2004-2005 een project op, samen met de plaatselijke KLJ omdat ook deze Sleinse jeugdvereniging op zoek was naar een nieuw lokaal.

Het bouwproject Cardijnwijk- KLJ , van de hand van architectenbureau Acke-Van Wynsberge, werd in mei 2006 door de gemeenteraad goedgekeurd, hoewel er geen overeenkomst was met de VZW Cardijnwijk, wat toch wel een cruciale tekortkoming was.

Omwille van de grootte van het project , kreeg het gemeentebestuur geen bouwvergunning , dus terug naar af.

Huidig project

Van zodra ik in 2009 bevoegd schepen werd, heb ik opnieuw het initiatief genomen en we zijn van voor af aan begonnen. Dezelfde ontwerper kreeg de opdracht een nieuw plan te maken , weliswaar enkel voor de VZW Cardijnwijk en zonder de KLJ. De gesprekken rond de overeenkomst werden hervat.

In de gemeenteraad van april 2010 werden de plannen voor de bouw en de gebruiksovereenkomst goedgekeurd.

Maar jammer genoeg kregen wij opnieuw geen vergunning. De plannen werden dan  aangepast zodat we een jaar later wel een vergunning kregen. We zijn ondertussen 2011.

Afbraak en nieuwbouw

In december 2011 was het dan zover. Het oude gebouw werd gesloopt om op 22 februari van dit jaar te starten met de bouw van het nieuwe ontmoetingscentrum.

Ondertussen werd door ons eigen gemeentepersoneel, dienst gebouwen, de volledige omgeving aangelegd met klinkers en keitjes, ook voorzien van een hellend vlak met balustrade.

Op 23 april was het gebouw klaar en kon het worden gebruikt.

U ziet het , dames en heren, het is inderdaad een lange weg geweest maar we zijn trots dit gebouw vandaag te kunnen openen.

Het ontwerp is dus van de hand van architectenbureau Acke-van Wynsberghe uit Assenede.

Het oude gebouw werd gesloopt door aannemer Van Hecke uit Waarschoot.

Het nieuwe gebouw werd door de firma Eagle Construct uit Opglabbeek opgetrokken;

Het is geen traditioneel gebouw met metselwerk, maar wel een modulair systeem , gefabriceerd in de fabriek en hier geplaatst. Dit is een snellere manier van werken. Op een goeie 4 maanden werd het gebouw vervangen.

Het gebouw bestaat uit 8 units ( dus 8 stukken ) van elk 3m op 6 m en heeft een totale oppervlakte van 144 m². Het bestaat uit een zaal met bar, keuken, berging, stookplaats, inkomsas en toiletten.

En ons eigen gemeentepersoneel heeft , naar mijn aanvoelen, prachtig werk geleverd met de omgevingswerken.

Het totale project heeft het gemeentebestuur ongeveer 200.000 euro gekost.

De VZW had haar inbreng en bekostigde het meubilair in de keuken, alsook de nieuwe geluidsinstallatie. In samenspraak met de brouwer, dhr. De Wilde, werden andere attributen aangeleverd, waarvoor onze hartelijke dank.

Maar als gemeentebestuur moeten wij uiteraard het geld van onze burgers goed besteden en daarom kan dit ontmoetingscentrum door alle verenigingen worden gebruikt.

De VZW Cardijnwijk geniet een voorrangsregeling nl elke dinsdag en donderdag huren zij het gebouw. Op de andere momenten kunnen ook andere verenigingen het gebouw huren, bij de gemeente ( voorlopig nog in het Cultuurcentrum ). Dus u hoeft niet bij de VZW aan te kloppen als u dit centrum wil gebruiken.

En als slot bedank ik graag

-      de buurtbewoners voor het geduld en misschien de hinder die jullie hebben ondervonden tijdens de bouwwerken
-      de ontwerpers, aannemers en ons eigen gemeentepersoneel voor het prachtige werk

-      en vooral de VZW Cardijnwijk . Niemand kan ontkennen dat deze VZW reeds 25 jaar lang prachtige diensten heeft bewezen aan de inwoners van de wijk en voornamelijk aan de senioren van Evergem. Een voorbeeld van buurtwerking waar men op andere plaatsen maar kan van dromen.

Verder wil ik nog meegeven dat dit ontmoetingscentrum niet kan gehuurd worden voor privéfeesten en privé-evenementen.

Bedankt en geniet vooral van de vele activiteiten in jullie nieuwe ontmoetingscentrum.

Martine Willems

Schepen van Cultuur, Bibliotheken, Jeugd en Toerisme

7 juli 2012

Kwartier maken

Ons buurtwerk rond campus Sleidinge en de integratie van de patiënten in onze gemeente heet in Nederland "kwartier maken". De meest bekende schrijfster rond dit onderwerp is Doortje Kal.

De samenleving biedt mensen met een psychiatrische achtergrond niet al te veel kans op sociale integratie en maatschappelijke participatie. Kwartiermaken staat voor de poging een maatschappelijk klimaat te bevorderen waarin meer mogelijkheden ontstaan voor deze groep om erbij te horen naar eigen wens en mogelijkheden.
Volgens de van Dale is een kwartiermaker iemand die belast is met de voorbereiding van een onderneming, een wegbereider, een voorloper. De 'onderneming' is hier een gastvrije samenleving voor mensen met een psychiatrische achtergrond of anderen die met uitsluiting te maken hebben.

We bereiden op dit ogenblik een studiedag voor rond dit onderwerp. In de vorige vergadering waren reeds twee buurtbewoners aanwezig. Naast deze mensen en de professionelen zullen ook patiënten en expsychiatrische patiënten bij de organisatie betrokken worden.  

Identiteit

Eind augustus verschijnt het nieuwe boek van Paul Verhaeghe met als titel "Identiteit".
Paul Verhaeghe durft duidelijk vraagtekens te stellen bij het idee van vooruitgang. Een boek om naar uit te kijken. U kan hem trouwens aan het woord horen tijdens de Gentse Feesten op maandag 16 juli bij een debat over De afbraak van onze verzorgingsstaat is begonnen. Het einde van het Europese sociale model?"

"Wie wij zijn wordt zoals altijd bepaald door de context waarin wij leven. Die context bepaalt op dit moment: Wie geen succes heeft zal ziek zijn. De dwang tot succes en geluk blijkt een keerzijde te hebben: het leidt tot verlies aan zelfbesef, tot desoriëntatie en vertwijfeling. De mens is eenzamer dan ooit, de liefde is moeilijk te bereiken en betekenisvol leven is diepgaand problematisch geworden."
  
debat tijdens Gentse Feesten op maandag 16 juli om 14.00u in NTG schouwburg
voorstelling van het boek "Identiteit" op 18 september om 20.00u in Balzaal van de Vooruit (Gent) toegang gratis

Opening nieuw buurthuis Cardijnwijk (1)

Deze middag was er de opening van het nieuwe buurthuis aan de Cardijnwijk. Schepen Martine Willems nam het woord en daarna was voorzitter van vzw Cardijnwijk Jan Willaert aan de beurt. Hij verwees tevens naar het 25-jarige bestaan van de vzw. Hij deed een opsomming van de organisaties die gebruik maken van het gebouw in de Cardijnwijk en vermelde daarbij ook de residenten van het Psychiatrisch Centrum. Burgemeester Erik De Wispelaere knipte het lint door. De belangrijkste aanwezigen tekenden het boek. Er werd nagepraat en iets gedronken terwijl Joris De Wildeman en co zorgde voor de muzikale omlijsting.