De Weststraat van Sleidinge

Ik hou wel van die naam, "de West-straat". In de papieren Kiosk hebben we zelfs een rubriek met die naam.

Als je naar het journaal kijkt en men heeft het over "de Wet-straat" (één 's' minder dan in Weststraat) dan weet je dat dit het centrum van het politieke gebeuren is. Men heeft het dan niet alleen over de officiële politiek maar over wat zich in de wandelgangen afspeelt. Hier gebeurt het. Hier wordt overlegd en hier worden beslissingen genomen. De naam van deze straat is meer dan een straat: het is een ontmoetingsplaats voor mensen van velerlei ideeën en opvattingen. Ze ontmoeten elkaar en ze praten met elkaar. Ze discussiëren en sluiten compromissen.

De Weststraat in Sleidinge is een lange straat die de psychiatrische instelling met het dorp verbindt. Het is de verbindingsweg tussen instelling en gemeente. Ook al ligt de instelling op een kruispunt waar vier straten samenkomen, enkel de Weststraat wordt druk bewandeld door patiënten. Het is alsof deze straat vooral de ontmoetingsstraat is tussen patiënten en buurtbewoners. De meeste telefoons van buurtbewoners naar het meldpunt komen vanuit deze straat. Hier lijkt de integratie tussen patiënten en buurtbewoners het duidelijkst in al zijn facetten. Niet dat ik iets tegen die drie andere straten heb. De Langendam, de Weegse, de Wurmstraat ook hun namen klinken als een bel, hen te bewandelen geeft rust en kalmte, maar ze voeren je van het centrum weg. Ze gaan op stap zonder een dichtbijgelegen doel. Ze voeren naar het platteland, naar Waarschoot, naar de watertoren. Evenzoveel zijn dit waardevolle bestemmingen, maar toch lijkt de verwachting van wat komen zal in niets op de verwachting van een ontmoeting op het dorp als centrale plaats van een gemeenschap.
Op deze lange weg naar het dorp zie je ze soms lopen: alleen of in groep, patiënten van onze instelling. Ze zijn op weg tussen dorp en instelling, tussen de veilige plaats van het gesticht en de open ruimte van de winkels, de cafés, het postpunt, de markt op vrijdag.
Vandaag ben ik langsgeweest bij een aantal bewoners van deze verbindingsweg met affiches voor het buurtfeest op 8 juli. Sommigen wonen hier al sedert hun geboorte, anderen zijn inwijkelingen. Ik maak kennis met hen en ze vertellen mij hun verhalen.
"Ik ben nog heel dikwijls bij jullie in het gesticht langsgeweest om varkens te slachten" hoorde ik vandaag een ex-slager vertellen. Zijn vrouw had me even gevraagd binnen te komen om een praatje te slaan met haar bedlegerige man. Hij is bijna helemaal verlamd. Hij was ooit voorzitter van de plaatselijke voetbalploeg. "Ik herken U niet" zegt hij, "Robert(Kioskmedewerker)?... ja, Robert natuurlijk wel. Ik ontmoette hem bij het voetbal regelmatig". "Problemen? Nee, met de mensen van de instelling hebben wij nooit last gehad, nee, dat niet, en mijn man is hier geboren" zegt de vrouw lachend. Die ene keer dat onze bloembakken van de vensterbank waren gegooid dachten we dat het patiënten waren en het bleken de buren geweest te zijn. Nee, met patiënten hebben we nooit last gehad" "Die keer dat er een patiënt met zijn hoofd tegen onze gevel geleund stond en nog een blikje bier opendeed" De man kijkt weg van het wielrennen op tv en hij glimlacht. "Die man was erg dronken en toch deed hij nog een blikje bier open. Dat zijn dingen die gebeuren, mensen drinken af en toe wel eens wat teveel. Dat is niet alleen bij patiënten" Man en vrouw glimlachen. "En die man die iedere dag aanbelde en een glas water vroeg, iedere dag. We hebben het hem met plezier gegeven. Nee echt last is dat niet. Ja, we gaan zeker langskomen op 8 juli. We zijn er vroeger zoveel geweest, in het gesticht. Ja, wij noemen dat nog altijd zo hé, het gesticht. Is het de mannenkant of de vrouwenkant waar het feest doorgaat? Ja, we weten wel dat het nu allemaal gemengd is maar voor ons blijft het toch de mannenkant en de vrouwenkant." Ondertuusen is de thuisverpleegster binnengekomen en de vrouw praat verder: "De mensen zijn nu zo snel geïrriteerd hé. Ze winden zich zo snel op, voor een kleinigheid beginnen ze al te reclameren. Vroeger was het toch anders, dan waren de mensen gemoedelijker en men was verdraagzamer. In een buurt gebeurt er altijd wel eens iets. De laatste tijd komen hier ook meer jonge mensen langs hé, met het buurtcafé. Dat is zo hé. Je zou je daar ook druk kunnen in maken, hé, maar wij doen dat niet."
Ik bedank hen voor de vriendelijke ontvangst. "Tot op 8 juli hé. Kunnen we ons nog inschrijven voor de barbecue? Mijn dochter zei het nog vorige week. Ma, zei ze, ga toch nog eens naar het gesticht voor het feest. Je kwam er vroeger zo dikwijls, ga er nog eens naartoe. Ja, we gaan zeker langskomen. Tot op het feest."
Als ik op de terugweg naar de instelling hun huis passeer hangt de affiche voor het raam. Ik groet hen in gedachten. Tot op 8 juli.

"Kom op tegen..."

In een interview met overspil, het tijdschrift van het overlegplatform GGZ Vlaams Brabant heeft Dr. Igodt het ondermeer over het stigma rond geestesstoornis

Prof. Igodt is gewezen diensthoofd van de dienst Psychiatrie UZ KULeuven en hoogleraar psychiatrie. Momenteel is hij nog steeds voorzitter van het overlegplatform VLABO en van Similes.
"het stigma, het taboe wegwerken rond een geestesstoornis is moeilijker dan het wegwerken van het aboe rond kanker. Maar acties zoals "kom op tegen kanker" geven mensen veel informatie en inzicht in de problematiek. Boegbeelden, bekende Vlamingen die vertellen over hun depressie of over een familielid met een psychische aandoening, hebben een impact op de bespreekbaarheid. Informatiecampagnes over depressie en suïcide op scholen en op het werk...
Mensen die kampen met psychische aandoeningen of psychiatrische ziekten horen ook thuis in de maatschappij! Ik zou graag de parallel willen maken met het integratiebeleid voor fysiek gehandicapten. Voor deze mensen zijn er inmiddels heel wat faciliteiten zodat ze kunnen werken, zodat ze naar school kunnen gaan temidden de anderen... Waarom trekken we dit niet open voor mensen met psychische stoornissen?"
(Uit "Overspil", mei 2007, nummer 36, met dank aan Popov voor het bericht)

Snelheidscontroles

Ivan Van Hove (lokale correspondent voor Het Volk - Het Nieuwsblad) laat weten dat er in de week van maandag 18 tot zondag 24 juni zeker snelheidscontroles in de woonkernen Assenede, Belzele, Evergem, Kerkbrugge, Sleidinge en Oosteeklo zullen plaats hebben.

voorbereiding, voorbereiding

8 juli is niet heel erg ver weg meer en de voorbereidingen voor Slenne Feest!lopen volgens schema.

Deze ochtend belde een medewerker naar Riba. Richard van Riba zal ons net als vorig jaar een koelwagen lenen zodat bij straf zomerweer de drankjes fris blijven. Nu nog eens terugbellen naar de brouwer zodat de drank de dag van levering in de koelwagen kan overgebracht worden. Vorig jaar werden bakken en flessen eerst overgebracht naar de sportzaal en enkele dagen later naar de koelwagen. We moesten veel te veel sleuren en trekken. De koelwagen en de brouwer gelijktijdig laten aanwezig zijn, is de boodschap.

Andere medewerkers bellen nog eens aan in de Weststraat met de vraag of bewoners affiches voor het feest achter het raam willen aanbrengen.

Joka

Vanuit de organisatoren van de Joka-kampen was er minder goed nieuws.

Ik kreeg deze week een berichtje dat een aantal deelnemers hadden afgemeld waardoor er op dit moment slechts twee kandidaten overbleven. Hopen dus dat zich nog andere jonge mensen zullen aanbieden om de patiënten op onze afdeling een weekje vakantiesfeer te brengen.

Interview met Dirk en Valérie, dubbeldiagnose

Ter gelegenheid van de start van het woonproject van @14, volgende maandag, hadden we een gesprek met Dirk (coördinator) en Valérie (sociaal assistente) van de afdeling dubbeldiagnose.

In dat woonproject dat gelegen is in de Wurmstraat 14, de plaats van het vroegere labo, kunnen 7 mensen wonen gedurende een maximum periode van één jaar. Het gaat om een resocialisatieproject. Dit betekent dat de bewoners aan het werk moeten om zich opnieuw te integreren in de maatschappij. De begeleiding verwacht van hen ondermeer inzet bij het zoeken naar een dagbesteding.

(meer uittreksels van dit interview leest U hier volgende week)

overlegplatform

Deze namiddag was er de start voor de nieuwe wedstrijd van het farmaceutisch bedrijf Lilly.

Als laureaat van vorig jaar kregen we de gelegenheid ons project "Het overlegplatform Psychiatrisch Centrum" nog eens voor te stellen. Voor de locatie werd het Sanderushuis (Polenstraat, Sleidinge) uitgekozen. Drie jaar geleden had hier de eerste bijeenkomst tussen buurtbewoners en instelling plaats. De omstandigheden waren toen bijzonder moeilijk. Een ex-patiënt van de instelling had enkele weken voordien twee mensen doodgeschoten in de frituur rechtover de ingang van de instelling. Buurtbewoners waren in shock. Ook personeelsleden en patiënten waren erg onder de indruk van het gebeurde.

Nu, drie jaar later, is er een intense samenwerking tussen buurt en instelling. Vorig jaar wonnen we dus de Lilly Reintegration Award voor deze werking.

De aanwezigen vandaag bestonden enerzijds uit hulpverleners die wilden deelnemen aan de nieuwe wedstrijd en anderzijds sympathisanten en deelnemers van ons project. Veel bekenden dus tussen de toeschouwers: Rachel (van Onderlinge Hulp), Jan (directeur maar vooral rots in de branding voor ons project) Guy, Ann, Bert (buurtbewoners) en Kurt en Christa (coördinatoren in onze instelling), Brigitte (verpleegkundige), Geert (wijkagent), Etiënne en Tony (Kioskmedewerkers) en last but not least schepenen Van Hove en Lehoucq en ook burgemeester De Wispelaere. Mooi volk dus. Het werd een aangename receptie achteraf. Nieuwe plannen om de samenwerking tussen instelling en Evergem verder uit te werken kwamen van overal aangewaaid. Jammer dat Dr. De Maere net iets te laat aankwam om nog van de sfeer te genieten.
Nog een extra woord van dank aan Lode Cappon, de vertegenwoordiger van Lilly, die alles had georganiseerd.

Overlegplatform op stap...

De vergadering gisteren ging door in het politiekantoor te Evergem. We werden ontvangen door Geert Martens (wijkagent) en Commissaris De Smet (verantwoordelijke interventiedienst). Aan het eind van de bijeenkomst kregen alle deelnemers: buurtbewoners en personeelsleden van het psychiatrisch centrum, een verhelderende uitleg rond de politiewerking. Wat me vooral bijbleef is dat er zoveel verschillende functies zijn binnen het politiekorps. Ook de term "gemeenschapspolitie" werd beklemtoond. De politie als onderdeel van andere groepen in de maatschappij waarbij het belangrijk is dat deze samenwerken. "Netwerk" is een term die niet alleen voorkomt in het werk met psychiatrische patiënten.

Het lijkt ons een goed idee om af en toe de vergadering op een andere locatie te laten plaatsvinden. Misschien trekken we daardoor nog meerdere buurtbewoners om deel te nemen.

Tentoonstelling Museum Dr.Guislain

Isolatie en Fantasie" en "Schets of Schim"

Het is altijd weer uitkijken naar nieuwe tentoonstellingen in het Dr. Guislain-museum. Outsiderart is een steeds terugkerend element bij ieder evenement daar en de kwaliteit is steeds hoog.

Tot en met 14 oktober 2007 lopen er twee tentoonstellingen: Schets of Schim (over architectuur en intuiïtie) en Isolatie en Fantasie (de Morgenthalercollectie uit Bern). Het is pas voor het eerst dat er in België werk uit die collectie te zien is. Het is de derde tentoonstelling die georganiseerd wordt met werk uit deze collectie en net als de twee vorige werd alles thematisch gerangschikt zoals "dingen" en "mensen" met een aantal onderverdelingen. En ik moet zeggen dat het in vergelijking met bvb de Prinzhorncollectie ietwat tegenvalt. Er is natuurlijk wel het werk van Wölfli waarvan hier één werkje te zien is, de rest is enkel leuk en weinig origineel. Veel van de tekeningen zijn nagetekend van foto's of doorgetekend. Niet dat dit minder interessant zou zijn, maar er werd vooral gepoogd alles realistisch uit te beelden. Eén uitschieter is "Wachtzaal in Waldau" van Kropf Léon Alphonse (papier en potlood, 36 x 45cm).

Een veel interessantere tentoonstelling is "Schets of Schim". Het is een tentoonstelling over het intuïtieve, irrationele en onbewuste in de architectuur. Je ziet er tekeningen en maquettes van outsiderkunstenaars naast die van architecten. Het is een tentoonstelling over het fascinerende en quasi ongrijpbare moment van de creatie. Je ziet er werk van ACM en Vindall. Een aanrader van deze laatste is het werk "De bibliotheek" dat zich in een zaal boven deze tentoonstelling bevindt.
Je wordt in deze tentoonstelling vooral getroffen door de maquettes van Stefan Häffner. (zie hieronder). In "Die Zukunfstadt" (2001-2005) bouwt hij gebouwen uit Frankfurt op schaal na in karton en hout. Vooral als je er met je neus gaat op zitten en naar binnen kijkt overvalt je het poëtische van zijn werk. De kamertjes zijn verlicht en in karton zijn stoeltjes, tafeltjes, computertjes aangebracht.

Bert Anciaux over psychiatrische patiënten

Ik hoop dat men het mij vergeeft als ik in deze periode net voor de verkiezingen een politicus aanhaal. Op de website van de Morgen zijn een zestal politici een goeie week al aan het bloggen en de volledige post van Anciaux kan U hieronder lezen.


"Zottekes om fier op te zijn

Als jonge stagiairadvocaat kwam ik ze al tegen, het uitschot van de maatschappij, de verworpenen der aarde. Ze werden weggestoken in duistere cellen. Ze werden opgesloten zonder enige vorm van proces. Ze werden opgevolgd door de ziekenboeg van de meest gruwelijke gevangenissen. Daar bleven ze zitten. Wegrotten. Zonder dat er nog iemand naar hen omkeek.

De geïnterneerden. Nooit echt verantwoordelijk voor hun daden, maar ook nooit meer welkom in de samenleving. Opgegeven mensen. Zelfs geen menselijke GAIA die erom gaf.
De situatie is natuurlijk wel wat verbeterd. Maar wezenlijk is er nog steeds geen beleid voor psychiatrische patiënten. Ik ben zielsgelukkig met de eerlijke inzet van vele vrijwilligers, maar structureel zitten we met ons beleid voor deze zieken nog in de middeleeuwen.

Ik kwam gisteren een oud-psychiater tegen op de markt in Vilvoorde. Sommige van mijn toenmalige cliënten moesten via hem passeren, voordat ze opnieuw een kans maakten op reïntegratie. Sommigen van hen waren minderjarige slachtoffers van beestachtige geweldplegingen. Het vaste ‘medicament’ waren elektroshocks. Dat was goed voor alles, gaande van behandeling tegen schizofrenie, het ‘genezen’ van homofilie en het voorkomen van gewelddaden. Die elektroshocks werden zelfs toegepast ter voorkoming van slapeloosheid en claustrofobie.

Goed, het is al enkele jaren geleden. Er zijn zeker schitterende instellingen en prachtige dokters werkzaam in de psychiatrie. Maar wezenlijk zijn de patiënten nog steeds rechteloos. Ze zijn nog steeds de paria’s van de samenleving. Zonder stem, zonder verhaal. Zelfs in de beste instellingen moet men dankbaar zijn voor de inspraak, voor het ontvangen respect. Rechten voor psychiatrische patiënten bestaan niet. Hun leven is overgenomen door de familie, door de dokters, door de verpleegkundigen. Nog steeds blijft de regeling voor collocatie uiterst bedenkelijk en vormen misbruiken schering en inslag.

Een samenleving moet zich wapenen tegen gevaren en misbruiken, maar anderzijds moeten we iedereen wapenen tegen misbruiken en geweld. Een zotteke is nog steeds een mens. Een psychiatrische patiënt moet met respect behandeld worden. In heel het verhaal rond justitie en volksgezondheid is deze groep mensen het meest verwaarloosd. De graad van democratie wordt gemeten aan de zorg die men besteedt voor de allerzwaksten. Onze democratie kan nog een stuk verbeteren. Deze rechtelozen rechten geven. Daar gaan we voor.

Bert"

Nieuw programma cultuurcentrum Evergem

Het oude seizoen is pas afgesloten en nu reeds kan U kennis maken met het programma voor 2007-2008. Meer info krijgt U als U op de titel hierboven klikt. We kijken ondermeer uit naar de try-out van Wouter Deprez

Voor Mathias

Op het Slenne Feest zal er ook een stand staan van Mathias. Hij stuurde ons volgend bericht...

Hallo Iedereen,

Ik ben Mathias Velghe. Ik lijd aan de spierziekte van Duchenne. Dit is een aandoening die de spieren langzaam doet afsterven. Daardoor kan ik niet lopen en zit ik in een electronische rolwagen.
De bedoeling van deze koekenverkoop is om geld in te zamelen om
een electronische sportrolwagen aan te kunnen schaffen. Deze heb ik nodig om mijn sport (rolstoelhockey) te kunnen blijven beoefenen. De rolwagen waar ik nu mee speel is dezelfde waarmee ik dagelijks rondrijd. Dit is zeer belastend voor de motor.
De sportrolwagen die ik mij wil aanschaffen (ottobock B-600 sport) voldoet aan al mijn verwachtingen. Aangepaste koeling op motoren en electronica, opgedreven snelheid, speciale hockey-beugel, ... .
De kosten voor aanschaf worden slechts voor een klein deel terugbetaald door het Vlaams Fonds. Het overgrote deel moet ik zelf bekostigen en daarvoor ben ik op zoek naar sponsors of andere vormen van hulp.
Rolstoelhockey speel ik al zeven jaar. Met mijn ploeg GIDOS- DRAGONS ben ik al drie keer Belgische kampioen in tweede klasse ook dit jaar zijn we kampioen in tweede klasse in België en we promoveren naar eerste klasse ook in Nederland zijn we kampioen in tweede klasse en promoveren we naar eerste klasse


Alvast bedankt
Mathias XXX

Kan U niet naar het volksfeest komen en wil U Mathias toch steunen door het aankopen van koeken? Zend ons dan een berichtje.