Ook ik...

Als Dirk De Wachter zegt "eigenlijk zijn we allemaal psychiatrische patiënten" dan is dat niet zo. Bij mijn weten is hij nooit in opname geweest zijn. Toen Kennedy in 1963 zei dat hij een Berlijner was dan is dat niet zo. Hij was een Amerikaan. Dirk De Wachter heeft niet zelf aan de lijve ondervond hoe zwaar het lijden kan zijn van iemand in opname, net als Kennedy het lijden van de Berlijners niet zelf heeft ondervonden. Wij weten dat ook, dat dit niet zo is: dat De Wachter geen patiënt is, net zo min als Kennedy een Berlijner was.
En toch grijpt hun statement naar de keel en ontroert het omdat het zo een enorme uiting van respect en solidariteit is Zij zijn voorbeeldfiguren, rolmodellen, die bereid zijn via de media hun bekendheid ten dienste te stellen van een groep mensen die het moeilijk hebben. "Ik begrijp jullie. Ik ben dicht bij jullie. Ik wil jullie dragen. Ik wil één van jullie zijn." Het is zo een moedige en sterke uitspraak van verbondenheid. Het ontroert me dan ook heel erg om dit te lezen. In die zin zeg ik, in navolging van hen en van uit mijn eerder bescheiden plaats, "Ook ik ben een psychiatrische patiënt".

Kwartiermaken

"Tegenwoordig worden mensen door de overheid steeds vaker aangesproken op zelfredzaamheid; er wordt van hen verlangd dat ze zelfstandig meedraaien in de maatschappij. Voor sommige groepen mensen is dit te hoog gegrepen; dat heeft tot gevolg dat groepen zich terugtrekken uit de samenleving. Een kwartiermaker stelt zich de vraag hoe je dit kunt voorkomen." (Doortje Kal)

Gent en Dordrecht

Leuk om te horen dat we met onze werkgroep Kwartiermaken Gent inspirerend konden zijn voor mensen in Dordrecht (Nederland) Saskia Kleefman-goud en collega's kwamen samen met Rokus Loopik bij ons in Gent op bezoek in het voorjaar en bouwen nu aan een Kwartiermakersproject in Nederland.

Compool

Ik leer een nieuw woord kennen dat een nieuwe wereld van mogelijkheden opent voor mensen met psychische kwetsbaarheid en werksituaties: "compool". Het is een systeem waarbij een pool van een aantal werknemers wordt opgebouwd voor een zelfde functie. Hierdoor is het mogelijk dat een werknemer een tijdje het werk onderbreekt en na ondersteuning en begeleiding weer aan de slag kan voor dezelfde job. De werkgever wordt continuïteit verzekerd doordat de werknemer die voor even niet aan het werk kan vervangen wordt door een andere werknemer. Het is een systeem dat helemaal valt onder IPS: individual placement and support. Je ondersteunt iemand terwijl hij aan het werk is. Dus niet: eerst opleiding, examen en indien je geslaagd bent dan pas een job, maar wel onmiddellijk een job en dan ondersteuning en begeleiding ter plaatse. Dit laatste werkt veel meer motiverend voor de werknemer.

Wonen na een opname in de psychiatrie

Er is een boek op komst dat zeer de moeite waard lijkt te zijn. Het heet "de moeilijke oversteek" Het gaat over wonen na een verblijf in bijzondere jeugdzorg, gevangenis of psychiatrie. Verschijningsdatum zal waarschijnlijk eind oktober of begin november 2014 zijn.

Hoopverlener

Ik ben altijd voorstander geweest om de lat zo hoog mogelijk te leggen als het gaat om mee te werken aan de re-integratie van cliënten in de maatschappij. Ook, en vooral, als het betekende dat je probeerde om veranderingen in de maatschappij zelf aan te brengen. Je gaat met de dromen en verwachtingen van je cliënt aan het werk. Je doet als hulpverlener een poging om mee te helpen bij het realiseren van deze dromen. Je probeert hierbij medestanders te vinden die je verder op weg kunnen helpen. Het is een creatieve zoektocht met vallen en opstaan.
Als je dit wil doen zijn er altijd wel hulpverleners die geneigd zijn om je aan te geven dat je niet realistisch bent. Het is volgens hen de taak om eerst realiteit binnen te brengen en dan via therapie te rouwen omwille van het niet bereiken van de verwachtingen. Deze hulpverleners gaan er aan voorbij dat er niet zo iets bestaat als een voor iedereen geldende realiteit. Trouwens, bij onze cliënten moet je geen realiteit binnen brengen. Die realiteit is er gewoon en ze hebben die vaak keihard aan de lijve ondervonden. Goed dat ze nog dromen hebben overgehouden...
Ik heb als hulpverlener de ervaring dat je door sommigen al te snel voor een dromer wordt gezien als je maatschappelijk iets wil veranderen voor en samen met je cliënten. Het leggen van netwerken en vooral het Kwartiermaken is een zeer realistische manier om echt iets van de doelstellingen van de cliënt waar te maken. Het werkt als je maar de moeite wil doen om er werk van te maken. En vooral je wordt van een hulpverlener een hoopverlener.En hoop is nu net iets waar we allen nood aan hebben, of je nu patiënt bent of niet.

Peter

We ondernemen sociale actie

Ochtendvergadering op de rehabilitatie-afdeling van het psychiatrisch centrum. Een patiënt wil dat er meer aandacht besteed wordt aan het zoeken naar werk, naar vrije tijdsbesteding en naar een woonst. We geven hem gelijk. 
Daar draait het om: je leven weer kunnen opnemen na het verblijf in de instelling. We botsen op praktische problemen, onder meer de lange wachtlijsten voor sociale woningen. Het zijn deze praktische hindernissen die je tot wanhoop kunnen drijven. Wie kan nu jaren in een instelling blijven enkel omdat je geen betaalbare woning vindt. We besluiten tot sociale actie. We gaan over tot protest. We willen ons laten horen. Het actie ondernemen schept een band tussen personeel en patiënten. Patiënten voelen zich door ons ernstig genomen. Ook wij, personeelsleden, blijven niet bij de pakken zitten. Zullen we als sandwichman op straat lopen met borden waarop geschreven staat: "wij zijn op zoek naar een betaalbare woning"? Het is maar één van de ideeën. En we gaan de pers inschakelen! Wie wil mee denken over sociale actie of wil meedoen is welkom in buurtcentrum Cardijnwijk (Sleidinge) op dinsdag 29 juli om 10.15u.

(Patiënts of the psychiatric ward rehab and professionals are going to undertake social action. The waiting lists for social housing are too long. Maybe we will walk around in the city wearing posters "we are looking for affordable houses to let" Join us in this protest)

buurtproject Sleidinge

Een buurtproject in Sleidinge waar we van uit de psychiatrische instelling aan meewerken. Klik hier

Participatiewet in Nederland

Zwaar misbruik maken van het woord "participatie" om zeer liberale en hardvochtige principes door te voeren: je moet het maar durven. 
Het gebeurt nu in Nederland... Ik heb als Belg heel erg veel respect voor Nederlanders zoals Harry Gras, Rokus Loopik, Doortje Kal en Andries Baart maar niet voor de Nederlandse politici die het voor dit moment voor het zeggen hebben als ze het hebben over "vermaatschappelijking". Zij hebben het niet meer over "participatierecht" maar over "participatiedwang" met als bedoeling om te besparen op voorzieningen die door de staat moeten georganiseerd worden.

Herdenken

Gebeurtenissen die je nooit vergeet... Tien jaar geleden... Een ex-patiënt van het psychiatrisch centrum in Sleidinge schiet twee mensen dood in de frituur rechtover de instelling. Het dorp is in shock. Ook de patiënten en personeelsleden van de instelling zijn in shock. Het zal het startpunt zijn voor een meldpunt en het startpunt voor een gestructureerd intens overleg tussen buurtbewoners en instelling. We zijn trots op die samenwerking die uniek is voor België. Toch blijft het verdriet voor wat gebeurde. We denken ook vandaag aan de familie, vrienden en naasten van de slachtoffers. We zullen ze nooit vergeten. Denkend aan hen werken we intens verder aan verbondenheid voor allen die in deze gemeente wonen, werken en verblijven

Kwartiermaken...

Kwartiermaken is als hulpverlener aandacht hebben voor verandering in denkpatroon, houding en handelen van anderen tegenover je cliënt en tegenover mensen met een psychische kwetsbaarheid in het algemeen. Het gaat niet meer over de kenmerken van de cliënt maar over die van de buitenstaander in relatie tot je cliënt. Het houdt in dat je als hulpverlener bereid bent de omgeving te veranderen in functie van je cliënt en dat getuigt van een totale andere manier van denken over hulpverlening. Laten we samen het verschil maken...

Toneel met en over Sleidinge

Gisterenavond was er in CC Stroming (Sleidinge) de eerste bijeenkomst vanTarchief. Enkele Sleidingenaars willen een toneelstuk creëren met andere buurtbewoners rond verhalen van dorpelingen. De psychiatrische instelling maakt deel uit van dit dorp. Het is mijn bedoeling mee te werken aan dit toneelstuk om patiënten van deze instelling een gezicht te geven, maar vooral hun verhaal te laten vertellen, zodat ze niet langer als een aparte mensensoort onder de algemene noemer van "Knipper" (bijnaam die Sleidingenaars aan patiënten van deze instelling geven) worden geplaatst. Het zijn ook (tijdelijke) inwoners van Sleidinge, burgers, die net als iedereen een eigen achtergrond en een eigen verhaal hebben.Het wordt een mooi project!

Fietstocht Vinderhoute

Het leek een natte tocht te worden, onze fietstocht langs Lieve en Kale. Iemand in onze groep had eieren naar de Arme Klaren gebracht en het hielp. Vanaf 11.00u klaarde de hemel op voor de rest van de dag. Joseph Hamerlynck loodste ons via leuke tussenstops naar het cohousing-project in Vinderhoute. Enkele families wonen daar op een terrein en delen een aantal voorzieningen. Schitterend georganiseerd allemaal. Kiki gaf ons enthousiast uitleg. We zijn vooral geïnteresseerd of mensen met een psychische kwetsbaarheid hier zouden terecht kunnen om te wonen. Het is duidelijk dat dit een zeer zorgzame gemeenschap is waar kwetsbaarheid aanvaard wordt

Theater-muziek productie op Sleidinge.

We, personeelsleden en (ex)psychiatrische patiënten, zullen op Sleidinge ook zeker mee doen aan de theater-muziek productie van Tarchief Er zijn al flyers ter beschikking en er is een voorstelling van het project op 22 mei in Cultuurcentrum Stroming (Weststraat, Sleidinge)

Kwartiermaken op Sleidinge: nieuw project...

Op Sleidinge zal de tuin van de pastorij het terrein worden van een boeiend nieuw sociaal project. Mensen die sterk geïsoleerd geraakt zijn, onder meer (ex)psychiatrische patiënten, kunnen er terecht om samen met buurtbewoners van het dorp in deze prachtige tuin groenten te telen, de druivelaar te onderhouden, bomen te snoeien... We werken uiteraard heel erg graag mee om dit project alle kans tot slagen te geven. Met dank aan de mensen van het OCMW voor de voorzet en de coördinatie. Alweer een zuiver Kwartiermaken-project...

Net terug van het Overlegplatform

Net terug van het Overlegplatform. We stellen ons de vraag hoe we ook buurtbewoners die onze werking niet kennen of niet overtuigd zijn van het belang van onze werking, of negatief staan tegenover onze werking nog meer kunnen betrekken bij wat we doen. 
We kijken terug op de tentoonstelling in onze instelling. Op zondag alleen al zouden er toch een 200-tal mensen zijn langs geweest. Ook de kunstenaars waren tevreden van de opkomst. We nodigen buurtbewoners uit om volgende week woensdag in Gent aanwezig te zijn bij het bezoek van Nederlandse vrienden-collega's. We zullen het dan over Kwartiermaken hebben. We hebben het over een tweetal nieuwe projecten op Sleidinge waar wij uit de instelling ook aan meedoen (waarover later meer). Het drugoverlegplatform is opnieuw gestart op Sleidinge. En op dinsdag 9 mei organiseert Joseph opnieuw een fietstocht. (ex)patiënten, personeelsleden en buurtbewoners van de instelling zijn zoals steeds welkom... De volgende vergadering van het Overlegplatform is op maandag 30 juni 2014

Overlegplatform

Om maandag 7 april 2014 zijn buurtbewoners, personeelsleden en sympathisanten van het Psychiatrisch Centrum in Sleidinge welkom om mee te denken over de goede band tussen instelling en de buurt. We overlopen zoals steeds eerst de binnengekomen meldingen. Daarna hebben we het over de buurtprojecten die op komst zijn. Iedereen welkom in de Weststraat 135 om 20.00u

Werkgroep Kwartiermaken

Kwartiermaken. Deze namiddag een druk bijgewoonde bijeenkomst van onze werkgroep Kwartiermaken. Boeiende uitleg over de munt Torekes in de Rabotwijk en het lezen van een hoofdstuk uit boek van Doortje Kal over de urgentie van Kwartiermaken. Vooral boeiend is de discussie achteraf. Een munt in een eigen wijk zorgt voor een alternatieve economie die zeer laagdrempelig is en tegelijk de cohesie in de buurt verstevigt. Schitterend project!

Belang van "verwondering"

Kwartiermaken... Als Doortje Kal op zoek gaat naar beelden die helpen nadenken over het realiseren van gastvrijheid in de verhouding tussen professionals en hun cliënten dan heeft ze het over de term "verwondering". Ze verwijst daarmee naar Irigaray. Verwondering is één van die gebaren die het mogelijk maakt nieuwe waarden te scheppen, maar het kan vooral een soort van tussenruimte creëren, een plaats waar het verschil even kan en mag bestaan. Het is die tussenruimte die van groot belang is.

Vorige bijeenkomst Kiosk

Bijeenkomst van Kiosk was aangenaam en af en toe chaotisch gezellig. We hebben het gehad over internering, onder meer naar aanleiding van de resultaten van een onderzoek in het ochtendnieuws. Er zijn weinig geïnterneerden die hervallen nadat ze de juiste psychiatrische hulp hebben gekregen. 
Onze reporters zijn druk aan het werk geweest. Er was onder meer een interview met Jef Neve afgelopen weekend. U mag nog een verslag verwachten en er waren ook twee reporters bij het optreden van Filip Kowlier. Alles was te zien in het Cultuurcentrum Evergem. 
Er komt in de lente een nieuwe fietstocht. En dan was er natuurlijk het gedicht van Jason dat alles samenvatte. 

We hopen jullie volgende dinsdag 11 maart om 10.15u te ontmoeten in de Cardijnwijk, (Sleidinge) ontmoetingscentrum

sportbuddy

Bovenstaande cartoon geeft echt wel weer hoe we onze sportbuddy-werking in het psychiatrisch centrum zien. Sport als een ontmoetingsplaats, als insteek tot contact. Het mag snel, het mag traag en misschien wordt het ook wel gesprek...

Literatuur

Ik ben "de eenzaamheid van de waanzin" (Ranne Hovius) aan het lezen. Opvallend hoe men telkens weer in de loop der tijden dacht dat men "geestesziekte" kon genezen en dat de uitvinders van de meest onzinnige behandelingen, zoals magnetisme, ook dachten te bewijzen dat hun therapie doeltreffend was. Lijkt me een aansporing om als professional nederig te blijven bij ons weten over wat werkt en wat niet werkt.
Zeer mooi boek trouwens met aandacht voor de relatie tussen literatuur en psychiatrie.

Het verschil met de anti-psychiatrie

De huidige beweging rond vermaatschappelijking verschilt heel erg van de antipsychiatrie in de jaren '70 van vorige eeuw. De waanzin werd toen geromantiseerd als een gegrond protest tegen een burgerlijke samenleving. Vooral de familierelaties waren de oorzaak van waanzin volgens een aantal kritische psychiaters. Op dit ogenblik wordt gesteld dat we de juiste oorzaak van psychische kwetsbaarheid niet kennen en die wordt zeker niet meer bij familieleden gelegd. Ook zij zijn immers slachtoffer en ook partner in de zorg. Psychische kwetsbaarheid is geen reactie tegen een ziekmakende maatschappij maar we moeten wel iets doen aan het feit dat onze maatschappij mensen met een psychische kwetsbaarheid uitsluit.

Kwartiermaken Hasselt

Ik kijk uit naar het weerzien met Doortje Kal !
Hier vindt u meer info.

"Op basis van een lezing en een debat worden de participanten ingeleid in de theorie en praktijk van het kwartiermaken. Het uiteindelijke doel is het werkveld te prikkelen tot een bredere visie op zorg, met daarbinnen speciale aandacht voor de sociale integratie van mensen met een kwetsbare achtergrond, zodat deze mensen weer ten volle burger kunnen worden."

Gevaar van op korte termijn denken bij schaarste van tijd...

Postbodes zijn efficiënt. Wanneer?
Eerst worden jobs "geprofessionaliseerd" en "functioneel" gemaakt door de er aan verbonden sociale contacten als tijdverlies te zien en die meteen af te schaffen en zelfs te beboeten (zie de gasboetes voor de vuilnismannen in Antwerpen). Daarna ontstaat er een probleem. Plots blijkt dat men meer sociale diensten nodig heeft en die kosten teveel. Het sociale contact dat de postbode eerst spontaan en automatisch deed bleek precies wel een goedkopere oplossing en het wordt opnieuw ingevoerd, maar dan wel als opdracht. En dan krijg je allicht rare vragen rond wat met het beroepsgeheim van een postbode, en moeten we zo'n postbodes dan ook gaan opleiden... Om maar te zeggen ik doe een pleidooi om sociale contacten te laten gebeuren en ontstaan, ook tijdens beroepsactiviteiten. Blijkt zelfs op langere termijn voor een maatschappij de goedkoopste oplossing te zijn... Lees het artikel over de postbodes hier.

GSM

Mobilteam.

Hij kijkt naar de gsm voor hem op de tafel alsof hij die voor het eerst ziet. Daarnet zat hij nog in zijn zak en hij vertelt dit alsof het voorwerp zelf daardoor een verandering heeft ondergaan. Hij kijkt me aan en wacht even, niet dat een antwoord van mij hem verder zou helpen. Dit is denkwerk dat hij zelf moet leveren. Nu glimlacht hij en hij zegt dat het een scherm is. Hij vergeet even het geluid van het rinkelen en het vibreren van daarnet toen ik even belde naar zijn gsm om die te testen. Nee, een gsm is een scherm, dat is het. Ik knik bevestigend. Een gsm is een scherm. "En er zijn nog schermen": voeg ik er aan toe. "Jouw tv daar is een scherm en mijn laptop daar op de tafel is ook een scherm". Ik wijs mijn laptop ondertussen aan. Zijn glimlach wordt breder nu. "Een scherm". Hij spreekt het woord traag uit om nog wat na te genieten van deze oplossing die hij met veel moeite heeft gevonden. Hij is even in het bezit van een woord om een deel van de objecten rondom hem in te delen. Het denken kan nu even stil worden gelegd. Heel even maar. Er blijven immers nog zovele dingen over die nog niet zijn ingedeeld. Hij lijkt het in te zien. Hij buigt het hoofd en hij zegt dat hij even niet meer wil denken. Hij zegt dat hij er moe van wordt van dat denken, van dat denken dat nooit ophoudt. We glimlachen naar elkaar. We verstaan beide hoe ingewikkeld de wereld wel is voor hem.

Tentoonstelling

In het weekend van zaterdag 22 en zondag 23 maart 2014 vindt een tentoonstelling plaats in lokalen van Psychiatrisch Centrum Gent - Sleidinge VZW (campus Sleidinge). Patiënten en personeelsleden, maar ook buurtbewoners en andere geïnteresseerden kunnen meedoen. Dit kadert binnen de culturele veertiendaagse van het Meetjesland. Onze tentoonstelling is een onderdeel van een kunstenparcours. Mochten er teveel deelnemers zijn dan behouden we ons het recht om een selectie te maken. Meer info en inschrijvingen via peter.dierinck@pakt.be
Kijk hier voor het volledige programma

Kwartiermaken...

"Een patiënte hoorde bijvoorbeeld de stem van God,die hem de opdracht gaf in een klooster te gaan wonen en van daaruit in de hele wereld in de missie werkzaam te zijn. Wij hebben een afspraak gemaakt met de abt van een benedictijnenklooster om hierover met hem te gaan praten." 

(uit "De éénzame jager: psychiatrie en mythe" van Detlef Petry verschenen in "Middle Gate Geel '13", p.15)

psychiatrische diagnoses

Cliëntgestuurd werken betekent dat je je als hulpverlener kan losmaken van een medisch model maar ook dat je je kan losmaken van een diagnostisch model. Een maand geleden was ik op bezoek bij Aanloophuis Poco Loco en was ik in de gelegenheid een gesprek tussen de bezoekers daar mee te maken. Het ging over diagnoses die de mensen daar in de loop van de tijd hadden gekregen. Belangrijker voor hen was dat de diagnose die ze kregen tot gevolg hadden dat hulpverleners op een bepaalde manier met hen omgingen. De diagnose borderline bleek het meest nefast voor je geloofwaardigheid als patiënt. Je vraag wordt niet meer ernstig genomen, maar vaak geïnterpreteerd als een vraag naar aandacht. Een diagnose lijkt me vooral ok als je die als hulpverlener ook bespreekt met je cliënt en als je daarbij ook je kijk op je cliënt volgend op de diagnose bespreekbaar stelt. Een diagnose is niet zomaar een etiket. Het is in de eerste plaats relationeel. Het bepaalt je manier van kijken en je manier van omgaan met je cliënt. Ik zou zeggen laat je als hulpverlener vooral verrassen als de diagnose niet meer moest kloppen. Laat vooral plaats voor het individu achter het label. Stuur in overleg met je cliënt de diagnose bij en vooral: laat het spreken over diagnoses vallen als je cliënt daar geen belang aan hecht. Spreek er echter wel weer over als het etiket voor hem of haar negatieve gevolgen zou hebben

Samen aan de slag

Vandaag nogal wat ontmoetingen gehad waaruit zeer mooie nieuwe lokale projecten kunnen volgen voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Leuk ook om daarover enthousiasme met anderen te kunnen delen. Onze slagzin vandaag was: "minder vergaderen en meer gewoon aan het werk samen met cliënten"

Naar een gemeenschapsgerichte geestelijke gezondheidszorg

Vier dagen over gemeenschapsgerichte geestelijke gezondheidszorg, met ook speciaal aandacht voor Kwartiermaken. Een organisatie van Arteveldehogeschool

De recente ontwikkelingen opgestart vanuit artikel 107 van de wet op de ziekenhuizen bieden voor personen werkzaam binnen de geestelijke gezondheidszorg heel wat nieuwe uitdagingen en mogelijkheden. Uiteraard roepen deze nieuwe ontwikkelingen ook vragen en bedenkingen op. Tijdens deze vierdaagse vorming wordt er uitgebreid stil gestaan bij deze mogelijkheden, uitdagingen en kritische vragen.

Gemis

Hij is veel dikker geworden. Hij gebruikt al een tijd geen drugs meer en dan neemt je gewicht toe. Hij zegt het met wat spijt in zijn stem. Niet meer gebruiken zorgt voor betere sociale contacten, een betere gezondheid en minder geldgebrek, maar de drugs zorgden voor een immens gevoel van welbevinden. Ze zorgden voor een genot dat met niets te vergelijken is. Stoppen met druggebruik staat gelijk aan gemis. Wegblijven van de roes en het verdragen van het niet aflatende gemis is een strijd die hij helemaal alleen moet voeren. Er met mij over praten is al heel wat.
We eten samen. Hij heeft het over zijn familie. Hij zegt het niet met zoveel woorden maar hij mist hen. Hij wil zich groot tonen, niets laten blijken. Dit gemis lijkt minder bespreekbaar. Hij hoeft het mij niet opnieuw te vertellen. Ik ken hem lang genoeg om te weten hoe belangrijk zijn familie voor hem is. Hij geeft me het telefoonnummer van zijn dochter. Ik hoop samen met hem bij haar op bezoek te kunnen gaan. Deze ontmoeting zou iets van dat gemis omzetten in warmte en genegenheid.

Wat is "winter"? Mobilteam op bezoek...

Hij kijkt uit het raam. Ik vraag me soms af wat hij daar ziet en hoe hij denkt over wat hij daar ziet. Ik zeg hem dat het winter is, het seizoen winter. Hij herhaalt traag mijn woorden en vraagt me dan wat dat dan is "winter". Ik vertel hem dat er vier seizoenen zijn en ik noem ze op. Hij knikt en herhaalt nog eens zijn vraag, wat dat dan is "winter". Ik doe een onhandige poging om uitleg te geven en ik heb het over kou en donker. Niets in zijn blik zegt me dat we een stap verder gekomen zijn. Ik open mijn laptop, ga naar youtube en zeg hem dat ik een mooi lied ken over winter. Ik laat hem luisteren naar "Tombe la neige" van Adamo, in de hoop dat kunst me verder helpt. Hij zegt dat net als de sneeuw ook de regen valt. Hij glimlacht en zegt dat hij nog een zanger kent: Claude Francois. We kijken samen naar een clip van deze zanger. Hij neemt nu een stoel en gaat voor het eerst tijdens dit gesprek zitten, dichtbij het vuur. Er is nu contact met hem. We zijn samen aanwezig in zijn woonkamer en luisteren samen naar muziek. Straks zal ik weer weggaan en hem achterlaten... Ik heb op een kalender de dag aangeduid waarop ik terug bij hem op bezoek kom.

over kwetsbaarheid en eigen kracht...

Enkele zeer interessante artikels over participatie, kwetsbaarheid, eigen kracht... met de nadruk op het gevaar dat er geen aandacht meer zou mogen zijn voor kwetsbaarheid.

Verblijf in een kasteel in plaats van een opname?

Via een cliënte krijg ik een tip over een man die in een kasteel in Frankrijk een zorghotel wil beginnen voor mensen die het even wat moeilijker hebben en in plaats van een opname gewoon een periode wat willen onthaasten en dichter bij de natuur willen komen. 
Lijkt ons een schitterend plan. Afgelopen vrijdag zaten we, personeelsleden en ervaringsdeskundigen, samen in Aanloophuis Poco Loco om ervaringen uit te wisselen. Lieven, één van de oprichters van het kasteelproject valt ontzettend mee. We spreken zeker nog verder af en houden jullie op de hoogte van een komende trip naar het kasteel...

Een andere munt dan de euro?

Onze volgende bijeenkomst van de werkgroep Kwartiermaken zal plaatshebben op 10 maart om 14.00u aan eetcafé Toreke, Vlotstraat 22. Pascal De Bock of Jan zullen er ons uitleg geven over de muntéénheid Torekes. We stellen ons de vraag of deze alternatieve vorm van economie laagdrempeligheid teweegbrengt voor de zwaksten, in verband met tewerkstelling. Kwartiermaken wat betreft tewerkstelling zal dan ook ons onderwerp zijn... Leuk om ook mensen van vzw Domos te ontmoeten
Met dank aan Kristel Van Raemdonck voor het organiseren van de bijeenkomst.

Omgeving

Een cliënte heeft een conflict met een buurvrouw. Ik ga bij buurvrouw langs. Cliënte is tevreden dat ik dit wil doen. Dit is altijd even balanceren... Wat is voldoende info zodat buurvrouw wat begrip kan opbrengen voor de moeilijkheden van mijn cliënte? Wanneer geef ik teveel info zodat ik de privacy van mijn cliënte zou schenden? 
Ergens tussenin ligt een haalbare middenweg. Hulpverleners geven in het belang van hun cliënt en de omgeving info zodat meer begrip kan ontstaan. We brengen hierdoor mensen samen. Ook dat is Kwartiermaken.

Werkgroep Kwartiermaken

Wat is het mooiste wat er kan gebeuren als je veel verscheiden mensen: (ex)psychiatrische patiënten, ervaringsdeskundige, buurtbewoner, hulpverleners en organisator van een buurtcentrum... samen zet? Dat elkeen ongedwongen over de eigen positie en de eigen gevoeligheden kan praten en dat men elkaar niet alleen begrijpt maar ook een manier vindt waarop we beter met elkaar kunnen omgaan. Laat dit nu zijn wat deze namiddag ook gebeurde in onze werkgroep Kwartiermaken.  
Ik kijk nu al uit naar de volgende bijeenkomst.

Mobilteam

Een man kijkt bezorgd naar de chaos in zijn kamer. Hij ontwent van hevig alcoholgebruik. Kerstmis en nieuwjaar zijn moeilijke dagen voor hem. Het alleen zijn is dan extra pijnlijk. Liever geen opname op een psychiatrische afdeling. Hij wil thuis kunnen blijven. Ik haal sigaren voor hem in de winkel om de hoek en blijf een uurtje bij hem. Veel moet er niet gezegd worden. Hij bedankt me voor mijn bezoek. Deze namiddag komt er iemand van de poetsdienst. Morgenvroeg gaat opnieuw een collega van mij, van het Mobilteam, langs. Hij kijkt er naar uit.

Over oud en over nieuw

We hebben het nieuwe jaar op een zeer aangename manier kunnen inzetten door samen te vieren met buurtbewoners van Sleidinge en Evergem. Dank aan de mensen van het Vermeylenfonds Evergem voor de organisatie.

Ik wil graag in de eerste plaats alle collega's van campus Sleidinge en campus Gent het allerbeste toewensen voor het nieuwe jaar, maar in het algemeen alle hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg. Aan alle cliënten, (ex)patiënten en ervaringsdeskundigen goede moed en de hoop dat hun verlangen om te participeren mag gehoord worden.

Dank ook aan alle burgers uit Sleidinge en Gent die het principe van gastvrijheid vasthouden in een wereld die altijd maar harder en meer gereglementeerd lijkt te worden voor wat afwijkt van wat als normaal wordt beschouwd. Wij willen heel graag creatief blijven opdat het afwijkende net een kleurtje kan geven aan het grijze en het uniforme. Leve het verschil!