Ik ben "de eenzaamheid van de waanzin" (Ranne Hovius) aan het lezen. Opvallend hoe men telkens weer in de loop der tijden dacht dat men "geestesziekte" kon genezen en dat de uitvinders van de meest onzinnige behandelingen, zoals magnetisme, ook dachten te bewijzen dat hun therapie doeltreffend was. Lijkt me een aansporing om als professional nederig te blijven bij ons weten over wat werkt en wat niet werkt.
Zeer mooi boek trouwens met aandacht voor de relatie tussen literatuur en psychiatrie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten