Bij radio Klara

Gisteren rond tien uur in de voormiddag werden we vanuit het Overlegplatform, dit is de buurtwerking met onze instelling, verwacht in de Radio Klara studio om onze klassieke muziekkeuze voor te stellen.

De dagen ervoor vreesde ik dat zo'n bezoek aan een radio-studio nefast kon zijn voor de magie van het medium. Ik herinner me nog dat ik als klein kind gefascineerd naar het groene oog van de radiospeler keek. Ik snoof de ietwat stoffige geur op van het doek waarachter de luidspreker zich bevond en tegelijkertijd vroeg ik me af hoe groot die studio wel moest zijn om er zo'n orkest in onder te kunnen brengen. Ik leerde al snel dat ieder stukje muziek niet life werd gebracht en dat platenspelers een belangrijk onderdeel waren van een radiostudio maar toch bleef iets van dat magisch moment van het kind op de vloer voor de radio in mij hangen. Door het bezoek aan de studio gisteren is de magie voor wat radio doet niet verdwenen, integendeel. Het intieme van radio-maken is heel reëel. Slechts één presentatrice en één technicus zijn samen in de weer. Marc, de technicus van dienst werkt al meer dan 30 jaar voor de VRT. Hij heeft al heel wat evoluties meegemaakt. Evita, de presentatrice, springt in voor haar collega die op kerstverlof is. Beiden genieten ervan om een praatje te maken tussendoor, al is het maar om hun gasten, wij dus, op hun gemak te stellen. Ze luisteren zelf ook naar de gespeelde muziek en genieten ervan.

Het presentatiegedeelte lijkt een gastvrije leefplaats, kerstboom inbegrepen. Het rustige gebaar met de hand waarmee de presentatrice aan de andere kant van het raam de technicus aangeeft dat hij de plaat mag starten zorgt ervoor dat hij een aantal toetsen op zijn indrukwekkende computer indrukt waarop de muziek weerklinkt. Aan de bindteksten zelf is heel wat voorbereidend werk voorafgegaan. Dit is geen instant-radio, maar een goed voorbereid werkstuk.

Het voorstellen van onze buurtwerking aan de hand van zelf gekozen klassieke muziek gaf ons opnieuw de gelegenheid een aantal mensen: buurtbewoners, patiënten en personeelsleden van de instelling samen te brengen rond een project. Het mooie aan dit project was dat er nu mensen aan bod kwamen die het niet zo erg hebben voor volksfeesten en voor huifkartochten zoals we dit deze zomer hebben georganiseerd. We bereikten dus mensen die voordien tot een grote maar stille groep van sympathisanten behoren. De uitzending gaf ons ook de mogelijkheid om verenigingen waar we mee samenwerken eens in de bloemetjes te zetten en dan denk ik ondermeer aan het Cultuurcentrum Stroming, Klassiek op maat van de Krekenlandconcerten, de Rode Pomp...
Een aantal gekozen componisten, zoals Schumann en Wolf, gaven aan dat opname in psychiatrie niets te zien heeft met onkunde, onwil, incompetentie of lage intelligentie maar dat zelfs sterk getalenteerde en geliefde mensen het soms psychisch moeilijk kunnen hebben. Kortom dit was voor ons een geslaagd project.

Bezoek aan Kunstgalerij De Weverij

In de Dellaertsdreef kan U vanaf eind november naar beelden van Bruno De Smet en werk van Marc Mestdag kijken. Deze laatste, de eigenaar van de Galerij De Wever, stond ons deze voormiddag te woord. Hij heeft er een atelier en hij woont er ook.

Marc Mestdagh is de schoonzoon van de vroegere eigenaar van de weverij, Mr.Larmuseau. De naam van de weverij is echter vooral bekend als weverij De Paepe. Tijdens ons het bezoek laat Marc ons foto's zien waarin we de weverij zien zoals ze vroeger was, met enorme weefgetouwen. Er werden handdoeken en washandjes geproduceerd. De twee ruimtes zijn nu helemaal leeg gemaakt en de werken aan de muren trekken de blik. Papier en karton worden via collagetechniek met elkaar verbonden. Vele werken zijn beschreven met de woorden "nature morte", het Franse woord voor stilleven. De roestbruine kleur symboliseert de natuur die aan het sterven is, maar het geeft ook de indruk uit metaal te zijn samengesteld. Nogal wat werken dateren uit 1997. Het jaar nadien volgde er tot vorig jaar een periode zonder creatie. De periode waarin het vaderschap veel van zijn tijd opeiste.
Marc is een autodidact. Het is duidelijk dat zijn werk een hele evolutie kende. Van Mondriaan-achtige schilderijen tot werken die meer een geheel vormen. Er zijn vele motieven of gedeeltes van werken die op een andere manier weer terugkomen of verknipt terugkomen in andere werken.

In april is er een tentoonstelling tijdens de week van de amateurkunsten. Deze tentoonstelling zal lopen in samenwerking met Cultuurcentrum Stroming dat zich op amper een 50-tal meter van de galerij bevindt.

Meer info over de galerij kan U hier bekijken.

Overlegplatform Psychiatrisch centrum Sleidinge op Radio Klara

Als U woensdag 26 december tussen 10.00u en 11.00u afstemt op Radio Klara (Fm 90,4) dan hoort U daar muziek gekozen door patiënten, personeelsleden, buurtbewoners en sympathisanten van de instelling. De naam van het programma waarin we werden uitgenodigd heet Brede Opklaringen

Er zijn alvast drie rubrieken in dit programma. In de rubriek "de ontdekking" koos Ivan, een patiënt van onze instelling, voor een deel uit een vioolkwartet van Tanayev. In de rubriek "in het verlengde van de instelling" kozen we voor een deel uit een Bartoksonate gespeeld door Yuzuko Horigome. Wij, enkele Kioskreporters zagen haar vorige maand aan het werk in het Cultuurcentrum Stroming. Deze keuze geeft ons de gelegenheid iets te vertellen over de samenwerking tussen onze instelling en het cultuurcentrum. En tot slot wordt iemand van onze instelling verrast met een telefoontje vanuit de Klarastudio.

Op dit moment weten we nog niet zeker welke andere door ons gekozen muziekstukken zullen worden gespeeld, maar we willen alvast de vele mensen danken die ons hun favoriete nummers of suggesties hebben gestuurd.

Psychiatrisch centrum krijgt steun voor hulp aan jeugdzorg

Op vraag van Vlaams minister van Welzijn Steven Vanackere (CD&V) kent de Vlaamse regering ruim 280.000 euro toe aan Psychiatrisch Centrum Sleidinge (PCS). Met die centen kan die instelling voor geestelijke gezondheidszorg een jaar haar project voortzetten waarmee ze onder de noemer outreaching steun verleent aan de bijzondere jeugdzorg.PCS heeft een grote ervaring in de opvang, behandeling en begeleiding van jongeren die met ernstige psychische of psychiatrische problemen kampen, gedragsproblemen vertonen of drugs gebruiken.Daarvoor werd een jaar geleden in die instelling een speciale eenheid gerealiseerd. Daar kunnen jongeren van 14 tot 20jaar die in een crisissituatie zitten, worden opgevangen. Vaak is hun opvoedingssituatie problematisch of pleegden ze een misdrijf. Met een beperkte, maar intensieve behandeling worden de jongeren klaargestoomd om opnieuw te kunnen functioneren in de maatschappij.PCS biedt op die manier ondersteuning aan de gemeenschapsinstellingen en private voorzieningen voor bijzondere jeugdzorg in de regio Gent-Eeklo. (ivh)

"Als het over geld gaat, zijn we allemaal joden"

Een verslag over de theatervoorstelling "Naar Andorra" van Theater Stap door onze reporter HVD.

"Als het over geld gaat, zijn we allemaal joden"

Met deze en nog andere markante uitspraken werd de toon gezet voor een eigenzinnige productie, waarin 17 acteurs met overwegend het syndroom van Down (eigenlijk ligt het woord Mongooltje mij veel liever in de mond, maar naar het schijnt mag deze benaming niet meer...) a.h.w. de ziel uit hun lijf spelen.
Onder de titel "Naar Andorra" bracht Theater Stap, een gezelschap, bestaande uit zowel mindervalide als valide acteurs in het Cultuurcentrum Stroming een theaterstuk over discriminatie, integratie en gelijkwaardigheid in de samenleving. Bedoeling was om het aanwezige publiek te laten meekijken in het hart van mensen die omwille van hun 'anders' zijn worden verstoten of gemarginaliseerd.

In Andorra, een vredig ministaatje ergens in Europa, leeft iedereen een ogenschijnlijk rustig bestaan. Wanneer de jood André er zich wil integreren (jawel: integreren!) maken enkele inwoners hem met allerlei leugens en pesterijen meteen duidelijk dat hij er niet welkom is. De geweldplegingen tegen André nemen nog toe als blijkt dat de oorlogszuchtige en jodenhatende 'zwarten' uit één of ander buurland het landje dreigen binnen te vallen. Uiteindelijk gebeurt dit ook, en het verhaal bereikt een climax wanneer alle inwoners één voor één hun dierbaarste bezittingen moeten afgeven aan de bezetter, waarna zowel decorstukken als spelers letterlijk op één hoop worden gegooid!
De regisseur is er met deze productie wonderwel in geslaagd om met een cast van verstandelijk gehandicapte artiesten een beklijvend theaterstuk op poten te zetten, dat een staande ovatie verdient. Want, het moet gezegd, spelen met mindervaliden is en blijft een uitdaging die slechts weinigen aandierven en, meer nog, tot een goed einde brengen. En met dit stuk hebben alle deelnemers zichzelf duidelijk overtroffen!
De steeds terugkerende klaagliederen, het aanleggen van een treinspoor, de vlammende tekstflarden op videobeeld, nu eens weer op maagdelijk witte dan weer op bloedrode achtergrond geprojecteerd, dit alles toon dat "Naar Andorra" veel meer is dan zomaar een vertelselke uit vroeger tijden, maar een keiharde, benagstigende aanklacht tegen al het onrecht dat mensen met een afwijkend gedragspatroon vandaag de dag nog steeds wordt aangedaan. "Naar Andorra" is dan ook een schrijnend pamflet tegen elke vorm van uitsluiting en discriminatie in onze maatschappij. Het is alleen maar jammer te noemen dat niet iedereen de juiste weg vindt naar deze ontnuchterende voorstelling.

Jef Neve-trio in het CC Stroming te Sleidinge

Gisterenavond was het volop genieten van het kruim van de Belgische jazz. Het trio Jef Neve was te gast in het cultuurcentrum.

Piet Verbiest (bass), Teun Verbruggen (drummer) en Jef Neve (piano) spelen sedert vijf jaar samen en ze genieten er blijkbaar nog heel erg van. Zaterdagavond brachten ze een set in twee delen die uiteindelijk drie uur duurde.

De opener "Für Lise" werd door Neve geschreven voor de dochter van zijn squash-partner. Ander bekend werk uit de laatste cd was het zeer uitbundige "Second love" en "Nobody is illegal" waarin de muzikanten de kans kregen hun technisch kunnen te tonen. Een groot deel van het concert bestond ook uit nieuw werk. "Soul picture" het laatste nummer voor het bisnummer begint met een vrij lange bloedmooie piano-intro. Het belooft als de andere nummers op de in mei 2008 te verwachtten nieuwe cd even goed zijn.

Te Gek!?

Artiesten als Guy Swinnen en Jan De Wilde willen met een concerttournee een positief beeld tonen van de psychiatrie (bericht uit De Standaard van vandaag)

De nieuwe tournee gaat van start op 12 januari in De Egger te Scherpenheuvel. Deelnemers aan de tournee zijn Guy Swinnen, Jan De Wilde, Tom Helsen, Wannes Capelle en Essense.
Marc Hellinckx, de drijvende kracht achter het project werkt in psychiatrisch ziekenhuis Sint-Annendael in Diest. Op de plaats van de concerten zal telkens een infostand twee dagen lang informatie over geestelijke gezondheid bieden.

Wil U weten wanneer het concert in Uw buurt is kijk dan hier.

Plannen voor het volgend jaar

Misschien al een aantal data om in Uw nieuwe agenda te schrijven...

Op 25 januari organiseren we op de studiedag in Duffel "de patiënt als burger" een workshop rond onze buurtwerking.

We voorzien een gezellig samenzijn begin februari voor de deelnemers en medewerkers aan het Slenne Feest van vorig jaar. Ook nieuwe medewerkers voor de editie van 2008 zijn welkom.

En in maart slaan we de handen nog eens in elkaar voor een propere buurt. Patiënten, personeelsleden en buurtbewoners werken hiervoor samen.

Voor al deze activiteiten voorzien we later meer info.

Kunstgalerij: nieuwe afspraak

Het bezoek aan de kunstgalerij De Wever is verplaatst naar vrijdag 21 december om 10.00u.

Morgenavond is er Overlegplatform

Morgen om 20.00u komen buurtbewoners en personeelsleden van het psychiatrisch centrum samen om te overleggen, maar ook om info te krijgen over de werking van twee afdelingen van de instelling.

Gewoontegetrouw overlopen we eerst de binnengekomen meldingen uit de buurt. Deze worden uitgebreid besproken en we proberen telkens een analyse te maken van de cijfers. Zijn er meer meldingen dan anders? Zijn het steeds dezelfde melders?....

De afdelingen Varekai (pas opgerichte jongerenafdeling) en Dubbeldiagnose (psychose en druggebruik) vertellen over het dagelijks gebeuren op de afdeling. De nadruk bij de uiteenzetting ligt op het praktisch werk en minder op de theorie.

Nog even ook een stand van zaken over het uurtje uitzending op Radio Klara op 26 december.

Er is vanuit de gemeente een uitnodiging om deel te nemen aan de anti-zwerfvuilactie in maart 2008.

Op 25 januari verzorgt het overlegplatform een workshop op de studiedag "de patiënt als burger" in Duffel.

U bent van harte welkom morgenavond in het psychiatrisch centrum om mee te denken, mee te organiseren, of gewoon te komen luisteren.

Geel op Canvas

Het eeuwenoude systeem van gezinsverpleging in Geel blijft op wereldvlak bijzonder boeiend.
Deze avond zendt Canvas om 21.40u het eerste deel uit van een vierdelige documentaire.

De documentaire werd vorig jaar in één deel uitgezonden en dit jaar dus als een reeks van vier delen.
Geel is een film van Arnout Hauben over thuisverpleging in Geel.

De reportagemakers volgden gedurende één jaar - van Kerstmis tot Kerstmis - het leven van vier psychiatrische patiënten en hun gastgezinnen in de Antwerpse gemeente Geel.
Dat leverde een erg mooie, pakkende documentaire (80') op over een wereld waarin de grens tussen het normale en het abnormale vervaagt.

De film rukt de kijker even weg uit onze hypersnelle moderne maatschappij, waar traagheid en het ongewone taboe zijn.

Klara woont al 31 jaar bij haar 'broer' Jos. Zijn ouders namen haar in huis, maar na hun dood bleef Klara bij Jos wonen.
Samen hebben ze een evenwicht gevonden om vreedzaam samen te leven als broer en zus: Klara is de baas binnen, Jos buiten op het veld.
Maar net voor Kerstdag wordt hun harmonieuze leven verstoord: Klara wordt in het hospitaal opgenomen voor een operatie.

Robke en Eddie wonen in bij Jos en Jeanne. Robke is een Kroaat van een jaar of veertig. Zijn vader ontvluchtte het Joegoslavië van Tito en kwam met zijn vijfjarige zoon naar België.
Toen hij psychische problemen kreeg, liet zijn familie hem achter, en na veel omzwervingen kwam hij bij zijn nieuwe gezin in Geel terecht. Eddie overleefde een zwaar motorongeval. Sindsdien is hij muzikaal geworden en leeft hij met een lachafwijking. Robke en Eddie helpen hun pleegouders met het kweken van wedstrijdduiven. Op Kerstdag krijgen ze, zoals elk jaar, verse tabak en mogen ze voor één keer binnen roken...

Manda is vijfentachtig en een kwieke vrouw. Ze woont op haar boerderij met Leon. Manda nam in 1955 de zeventienjarige Leon in huis. Iedereen kent hem als een moeilijke en grillige patiënt. Ook dit jaar bereiden Leon en Manda samen het kerstfeest voor...

Geel is een kroniek van een verloren tijd, een verloren tijdsbesef in een verloren samenlevingsvorm. De film toont de personages in sobere, frontale tableaus, uit het leven gegrepen. Ze beslissen zelf wanneer ze in of uit het kader stappen. Hun verhalen eindigen waar ze begonnen: met Kerstmis. Zoals elk jaar blijft niets onveranderd en eist het leven soms zijn tol. Grote drama's in een kleine wereld. Het leven draait en keert op het ritme van de seizoenen.

Geel werd tijdens het 18e Seagate Foyle Film Festival in Noord-Ierland verkozen tot beste documentaire.

Geel is een documentaire van Woestijnvis voor Canvas
(tekst overgenomen van de Canvaswebsite)