GSM

Mobilteam.

Hij kijkt naar de gsm voor hem op de tafel alsof hij die voor het eerst ziet. Daarnet zat hij nog in zijn zak en hij vertelt dit alsof het voorwerp zelf daardoor een verandering heeft ondergaan. Hij kijkt me aan en wacht even, niet dat een antwoord van mij hem verder zou helpen. Dit is denkwerk dat hij zelf moet leveren. Nu glimlacht hij en hij zegt dat het een scherm is. Hij vergeet even het geluid van het rinkelen en het vibreren van daarnet toen ik even belde naar zijn gsm om die te testen. Nee, een gsm is een scherm, dat is het. Ik knik bevestigend. Een gsm is een scherm. "En er zijn nog schermen": voeg ik er aan toe. "Jouw tv daar is een scherm en mijn laptop daar op de tafel is ook een scherm". Ik wijs mijn laptop ondertussen aan. Zijn glimlach wordt breder nu. "Een scherm". Hij spreekt het woord traag uit om nog wat na te genieten van deze oplossing die hij met veel moeite heeft gevonden. Hij is even in het bezit van een woord om een deel van de objecten rondom hem in te delen. Het denken kan nu even stil worden gelegd. Heel even maar. Er blijven immers nog zovele dingen over die nog niet zijn ingedeeld. Hij lijkt het in te zien. Hij buigt het hoofd en hij zegt dat hij even niet meer wil denken. Hij zegt dat hij er moe van wordt van dat denken, van dat denken dat nooit ophoudt. We glimlachen naar elkaar. We verstaan beide hoe ingewikkeld de wereld wel is voor hem.

Tentoonstelling

In het weekend van zaterdag 22 en zondag 23 maart 2014 vindt een tentoonstelling plaats in lokalen van Psychiatrisch Centrum Gent - Sleidinge VZW (campus Sleidinge). Patiënten en personeelsleden, maar ook buurtbewoners en andere geïnteresseerden kunnen meedoen. Dit kadert binnen de culturele veertiendaagse van het Meetjesland. Onze tentoonstelling is een onderdeel van een kunstenparcours. Mochten er teveel deelnemers zijn dan behouden we ons het recht om een selectie te maken. Meer info en inschrijvingen via peter.dierinck@pakt.be
Kijk hier voor het volledige programma

Kwartiermaken...

"Een patiënte hoorde bijvoorbeeld de stem van God,die hem de opdracht gaf in een klooster te gaan wonen en van daaruit in de hele wereld in de missie werkzaam te zijn. Wij hebben een afspraak gemaakt met de abt van een benedictijnenklooster om hierover met hem te gaan praten." 

(uit "De éénzame jager: psychiatrie en mythe" van Detlef Petry verschenen in "Middle Gate Geel '13", p.15)

psychiatrische diagnoses

Cliëntgestuurd werken betekent dat je je als hulpverlener kan losmaken van een medisch model maar ook dat je je kan losmaken van een diagnostisch model. Een maand geleden was ik op bezoek bij Aanloophuis Poco Loco en was ik in de gelegenheid een gesprek tussen de bezoekers daar mee te maken. Het ging over diagnoses die de mensen daar in de loop van de tijd hadden gekregen. Belangrijker voor hen was dat de diagnose die ze kregen tot gevolg hadden dat hulpverleners op een bepaalde manier met hen omgingen. De diagnose borderline bleek het meest nefast voor je geloofwaardigheid als patiënt. Je vraag wordt niet meer ernstig genomen, maar vaak geïnterpreteerd als een vraag naar aandacht. Een diagnose lijkt me vooral ok als je die als hulpverlener ook bespreekt met je cliënt en als je daarbij ook je kijk op je cliënt volgend op de diagnose bespreekbaar stelt. Een diagnose is niet zomaar een etiket. Het is in de eerste plaats relationeel. Het bepaalt je manier van kijken en je manier van omgaan met je cliënt. Ik zou zeggen laat je als hulpverlener vooral verrassen als de diagnose niet meer moest kloppen. Laat vooral plaats voor het individu achter het label. Stuur in overleg met je cliënt de diagnose bij en vooral: laat het spreken over diagnoses vallen als je cliënt daar geen belang aan hecht. Spreek er echter wel weer over als het etiket voor hem of haar negatieve gevolgen zou hebben

Samen aan de slag

Vandaag nogal wat ontmoetingen gehad waaruit zeer mooie nieuwe lokale projecten kunnen volgen voor mensen met een psychische kwetsbaarheid. Leuk ook om daarover enthousiasme met anderen te kunnen delen. Onze slagzin vandaag was: "minder vergaderen en meer gewoon aan het werk samen met cliënten"

Naar een gemeenschapsgerichte geestelijke gezondheidszorg

Vier dagen over gemeenschapsgerichte geestelijke gezondheidszorg, met ook speciaal aandacht voor Kwartiermaken. Een organisatie van Arteveldehogeschool

De recente ontwikkelingen opgestart vanuit artikel 107 van de wet op de ziekenhuizen bieden voor personen werkzaam binnen de geestelijke gezondheidszorg heel wat nieuwe uitdagingen en mogelijkheden. Uiteraard roepen deze nieuwe ontwikkelingen ook vragen en bedenkingen op. Tijdens deze vierdaagse vorming wordt er uitgebreid stil gestaan bij deze mogelijkheden, uitdagingen en kritische vragen.

Gemis

Hij is veel dikker geworden. Hij gebruikt al een tijd geen drugs meer en dan neemt je gewicht toe. Hij zegt het met wat spijt in zijn stem. Niet meer gebruiken zorgt voor betere sociale contacten, een betere gezondheid en minder geldgebrek, maar de drugs zorgden voor een immens gevoel van welbevinden. Ze zorgden voor een genot dat met niets te vergelijken is. Stoppen met druggebruik staat gelijk aan gemis. Wegblijven van de roes en het verdragen van het niet aflatende gemis is een strijd die hij helemaal alleen moet voeren. Er met mij over praten is al heel wat.
We eten samen. Hij heeft het over zijn familie. Hij zegt het niet met zoveel woorden maar hij mist hen. Hij wil zich groot tonen, niets laten blijken. Dit gemis lijkt minder bespreekbaar. Hij hoeft het mij niet opnieuw te vertellen. Ik ken hem lang genoeg om te weten hoe belangrijk zijn familie voor hem is. Hij geeft me het telefoonnummer van zijn dochter. Ik hoop samen met hem bij haar op bezoek te kunnen gaan. Deze ontmoeting zou iets van dat gemis omzetten in warmte en genegenheid.

Wat is "winter"? Mobilteam op bezoek...

Hij kijkt uit het raam. Ik vraag me soms af wat hij daar ziet en hoe hij denkt over wat hij daar ziet. Ik zeg hem dat het winter is, het seizoen winter. Hij herhaalt traag mijn woorden en vraagt me dan wat dat dan is "winter". Ik vertel hem dat er vier seizoenen zijn en ik noem ze op. Hij knikt en herhaalt nog eens zijn vraag, wat dat dan is "winter". Ik doe een onhandige poging om uitleg te geven en ik heb het over kou en donker. Niets in zijn blik zegt me dat we een stap verder gekomen zijn. Ik open mijn laptop, ga naar youtube en zeg hem dat ik een mooi lied ken over winter. Ik laat hem luisteren naar "Tombe la neige" van Adamo, in de hoop dat kunst me verder helpt. Hij zegt dat net als de sneeuw ook de regen valt. Hij glimlacht en zegt dat hij nog een zanger kent: Claude Francois. We kijken samen naar een clip van deze zanger. Hij neemt nu een stoel en gaat voor het eerst tijdens dit gesprek zitten, dichtbij het vuur. Er is nu contact met hem. We zijn samen aanwezig in zijn woonkamer en luisteren samen naar muziek. Straks zal ik weer weggaan en hem achterlaten... Ik heb op een kalender de dag aangeduid waarop ik terug bij hem op bezoek kom.

over kwetsbaarheid en eigen kracht...

Enkele zeer interessante artikels over participatie, kwetsbaarheid, eigen kracht... met de nadruk op het gevaar dat er geen aandacht meer zou mogen zijn voor kwetsbaarheid.

Verblijf in een kasteel in plaats van een opname?

Via een cliënte krijg ik een tip over een man die in een kasteel in Frankrijk een zorghotel wil beginnen voor mensen die het even wat moeilijker hebben en in plaats van een opname gewoon een periode wat willen onthaasten en dichter bij de natuur willen komen. 
Lijkt ons een schitterend plan. Afgelopen vrijdag zaten we, personeelsleden en ervaringsdeskundigen, samen in Aanloophuis Poco Loco om ervaringen uit te wisselen. Lieven, één van de oprichters van het kasteelproject valt ontzettend mee. We spreken zeker nog verder af en houden jullie op de hoogte van een komende trip naar het kasteel...

Een andere munt dan de euro?

Onze volgende bijeenkomst van de werkgroep Kwartiermaken zal plaatshebben op 10 maart om 14.00u aan eetcafé Toreke, Vlotstraat 22. Pascal De Bock of Jan zullen er ons uitleg geven over de muntéénheid Torekes. We stellen ons de vraag of deze alternatieve vorm van economie laagdrempeligheid teweegbrengt voor de zwaksten, in verband met tewerkstelling. Kwartiermaken wat betreft tewerkstelling zal dan ook ons onderwerp zijn... Leuk om ook mensen van vzw Domos te ontmoeten
Met dank aan Kristel Van Raemdonck voor het organiseren van de bijeenkomst.

Omgeving

Een cliënte heeft een conflict met een buurvrouw. Ik ga bij buurvrouw langs. Cliënte is tevreden dat ik dit wil doen. Dit is altijd even balanceren... Wat is voldoende info zodat buurvrouw wat begrip kan opbrengen voor de moeilijkheden van mijn cliënte? Wanneer geef ik teveel info zodat ik de privacy van mijn cliënte zou schenden? 
Ergens tussenin ligt een haalbare middenweg. Hulpverleners geven in het belang van hun cliënt en de omgeving info zodat meer begrip kan ontstaan. We brengen hierdoor mensen samen. Ook dat is Kwartiermaken.

Werkgroep Kwartiermaken

Wat is het mooiste wat er kan gebeuren als je veel verscheiden mensen: (ex)psychiatrische patiënten, ervaringsdeskundige, buurtbewoner, hulpverleners en organisator van een buurtcentrum... samen zet? Dat elkeen ongedwongen over de eigen positie en de eigen gevoeligheden kan praten en dat men elkaar niet alleen begrijpt maar ook een manier vindt waarop we beter met elkaar kunnen omgaan. Laat dit nu zijn wat deze namiddag ook gebeurde in onze werkgroep Kwartiermaken.  
Ik kijk nu al uit naar de volgende bijeenkomst.

Mobilteam

Een man kijkt bezorgd naar de chaos in zijn kamer. Hij ontwent van hevig alcoholgebruik. Kerstmis en nieuwjaar zijn moeilijke dagen voor hem. Het alleen zijn is dan extra pijnlijk. Liever geen opname op een psychiatrische afdeling. Hij wil thuis kunnen blijven. Ik haal sigaren voor hem in de winkel om de hoek en blijf een uurtje bij hem. Veel moet er niet gezegd worden. Hij bedankt me voor mijn bezoek. Deze namiddag komt er iemand van de poetsdienst. Morgenvroeg gaat opnieuw een collega van mij, van het Mobilteam, langs. Hij kijkt er naar uit.

Over oud en over nieuw

We hebben het nieuwe jaar op een zeer aangename manier kunnen inzetten door samen te vieren met buurtbewoners van Sleidinge en Evergem. Dank aan de mensen van het Vermeylenfonds Evergem voor de organisatie.

Ik wil graag in de eerste plaats alle collega's van campus Sleidinge en campus Gent het allerbeste toewensen voor het nieuwe jaar, maar in het algemeen alle hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg. Aan alle cliënten, (ex)patiënten en ervaringsdeskundigen goede moed en de hoop dat hun verlangen om te participeren mag gehoord worden.

Dank ook aan alle burgers uit Sleidinge en Gent die het principe van gastvrijheid vasthouden in een wereld die altijd maar harder en meer gereglementeerd lijkt te worden voor wat afwijkt van wat als normaal wordt beschouwd. Wij willen heel graag creatief blijven opdat het afwijkende net een kleurtje kan geven aan het grijze en het uniforme. Leve het verschil!