Ik voel me net een aftandse opgejaagde hond in een kegelspel.
Bowlingballen teisteren voortdurend mijn lichaam, mijn geest en ook mijn vel.
Altijd maar moet ik me vlug over en 't weer reppen,
anders krijg ik onverbiddelijl keiharde meppen.
Mijn leven lang tracht ik diverse moeilijkheden te ontwijken.
Waarom wil men toch telkens weer zware ballen naar Hectorke smijten?
Nooit of nooit maakte ik iemand het leven zuur of schopte ik rellen.
En toch zal er mij eenmaal zo een stug ding definitief neervellen!
Mijn hele lijf en ook mijn arme kop
werden bijna totaal maf geklopt:
"Geen enkele van de kegelspellen die ik kende,
hadden enig medelijden waar ik ook heen rende"
Ik ben er vast van overtuigd dat ik onder geen beding
het ooit of ooit van die lugubere kegelboldans win!
Dus gans mijn verder leven lang krijg ik, Hector levensmoede hond,
nog een pak bowlingballen naar mijn hoofd, mijn lijf en naar mijn kont...
Hector Peperstraete
Geen opmerkingen:
Een reactie posten