Niemand had ooit als kind de droom om tijd, laat staan een leven, in de psychiatrie door te brengen. Doe er als hulpverlener dan ook alles (en ik bedoel dat ook vrij letterlijk "alles") aan om mensen te helpen er uit te geraken door hen hoop maar ook steun te geven op hun zoektocht. Voor wie dakloos en in opname is: zoek een woning, voor wie werk wil maak voor de patiënt de ingewikkelde structuren waar langs hij moet zoeken duidelijk. Wees niet te beroerd om als hulpverlener zelf aan te geven dat je het zelf ook allemaal niet meer weet maar blijf zelf vooral zoeken. Geef het zelf niet op. Blijf hoopvol ondanks de tegenslagen die je ontmoet op je pad.Wie dan toch in de psychiatrie woont, zoals in psychiatrische verzorgingstehuizen, maak hen het leven er zo aangenaam mogelijk, blijf ook daar openingen maken naar buurten toe. Blijf bij de bewoner vooral de tijd nemen naar gevoelens van spijt en mislukking te luisteren omwille van een toekomst die ooit anders is gedroomd en is verlangd geweest. En vooral, wees present in alles wat je doet. Nabijheid is de basis voor ons werk...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten