Ontmoetingen

Een aantal ontmoetingen vandaag. Een jonge vrouw die via haar opleiding vrijwilligerswerk zoekt op onze afdeling. Een moeder van een psychisch kwetsbare dochter die het contact met haar dochter heel erg mist. Ze wil graag vrijwilligerswerk doen op onze afdeling. Ze wil mee zorg dragen voor de mensen die bij ons in opname zijn en net op het moment dat ik naar huis wil gaan komen twee buurtbewoners langs omdat ze zich ongerust maken rond iemand die bij ons in begeleiding is. Ze willen ons opmerkzaam maken op dingen die we niet zien. Ik ben al deze mensen, burgers, zo dankbaar voor hun betrokkenheid bij de hulp die we willen bieden aan mensen met psychische kwetsbaarheid. Ik vertel hen over de bijeenkomst die we deze namiddag hadden rond het te ontwikkelen buurtplein, de toekomstige ontmoetingsplaats tussen mensen van binnen en van buiten de instelling. Ik toon hen trots de plannen. Allen willen heel erg graag meewerken. Elk naar eigen gaven en sterkten... Het worden nog aangename, zeer aangename bijeenkomsten. Ik ben zo blij brugfiguur te kunnen zijn, een weg waarlangs mensen met elkaar in contact kunnen komen.

vergadering Kiosk

Morgen, dinsdag 29 november om 10.15u, komen we samen in buurtcentrum Cardijnwijk (Sleidinge). Iedereen welkom...

Ella en ik samen op weg met de auto

Haar hondje was haar enige metgezel. Door de stemmen in haar hoofd was dit het enige wezen waar Ella troost bij vond en het enige wezen dat haar verbond met wat je als mens aan liefde kan geven en ontvangen. Bij de opname die ze zo lang mogelijk had uitgesteld moest ze haar hondje naar het asiel brengen. Een hartverscheurend en verschrikkelijk moment. Ella sprak tijdens onze gesprekken met zoveel liefde over dit dier. Was hij nog in leven? Ze miste hem heel erg maar wou vooral dat hij het nu goed stelde, dat hij bij iemand was terechtgekomen die zorg voor hem droeg. Ons eerste doel tijdens deze opname was dan ook dat we dit zouden nagaan.
De mevrouw in het asiel wist bij wie het hondje was terechtgekomen, maar ze mocht het ons niet doorgeven. Dat waren de regels. Ons verhaal greep haar aan en ze wou voor ons iets speciaal doen: ze zou aan de mevrouw waar het hondje nu bij woonde vragen of ze met ons in contact wou komen.
Het nieuwe baasje woonde op zo'n 30 km van de instelling. Ella en ik samen op weg met de auto. Het was een schitterend weerzien. Het hondje herkende haar onmiddellijk en sprong vrolijk tegen haar op. Het nieuwe baasje bleek een oudere mevrouw die alleen woonde en heel erg veel zorg droeg voor het hondje. Ook zij bleek wat veréénzaamd en was heel erg tevreden met ons bezoek. Er stonden tassen klaar en ze had taart gehaald voor ons. Ella vertelde over de voorkeuren en gewoontes van haar hondje. Die door het nieuwe baasje onmiddellijk werden bevestigd. Ik heb Ella nooit eerder zoveel horen spreken met iemand anders. En het nieuwe baasje was heel blij met de info en ging er rekening mee houden. Ik ben nog verschillende keren samen met Ella naar deze plaats teruggekeerd en we gingen dan telkens een eind wandelen met haar hondje. Er ontstond een vertrouwensband tussen ons die het mogelijk maakte om ook over haar psychotische belevingen te praten. Ik denk nog vaak terug aan Ella en onze namiddagen bij het nieuwe baasje, steevast met koffie en taart, en aan het hondje dat voor Ella voor altijd "mijn hondje" is gebleven.

Opname in psychiatrie

Niemand had ooit als kind de droom om tijd, laat staan een leven, in de psychiatrie door te brengen. Doe er als hulpverlener dan ook alles (en ik bedoel dat ook vrij letterlijk "alles") aan om mensen te helpen er uit te geraken door hen hoop maar ook steun te geven op hun zoektocht. Voor wie dakloos en in opname is: zoek een woning, voor wie werk wil maak voor de patiënt de ingewikkelde structuren waar langs hij moet zoeken duidelijk. Wees niet te beroerd om als hulpverlener zelf aan te geven dat je het zelf ook allemaal niet meer weet maar blijf zelf vooral zoeken. Geef het zelf niet op. Blijf hoopvol ondanks de tegenslagen die je ontmoet op je pad.
Wie dan toch in de psychiatrie woont, zoals in psychiatrische verzorgingstehuizen, maak hen het leven er zo aangenaam mogelijk, blijf ook daar openingen maken naar buurten toe. Blijf bij de bewoner vooral de tijd nemen naar gevoelens van spijt en mislukking te luisteren omwille van een toekomst die ooit anders is gedroomd en is verlangd geweest. En vooral, wees present in alles wat je doet. Nabijheid is de basis voor ons werk...

Vlaamse Werkgroep Kwartiermaken

Op vrijdag 3 juni 2016 is er in Berchem een bijeenkomst rond Kwartiermaken. We, Doortje Kal en ik, willen u graag verwelkomen in Auditorium in het Huis van de Sport, Boomgaardstraat 22, Berchem van 13.30u tot 16.00u