"Als de psychiatrie geen antwoorden meer heeft..."

In een psychiatrische instelling doen hulpverleners hard hun best. Ze proberen heel vaak patiënten te leren omgaan met hun beperkingen. Dit valt onder de noemer van "herstel", het zoeken naar manieren om patiënten optimaal mogelijk gebruik te laten maken van de mogelijkheden die ze overhouden. Soms is dit niet voldoende. Het lijden kan moeilijk en zelfs ondraaglijk zijn. Patiënten blijven zoeken naar behandeling en ervaren daarbij dat de psychiatrie, ondanks de grote inspanningen om te helpen, te weinig antwoorden heeft. Jean (dit is een schuilnaam) is zo iemand. Hij heeft last van stemmen, al sedert 1984, en hij zoekt ook nu nog steeds naar een manier om er van af te komen. Het leven met de stemmen is ondraaglijk moeilijk voor hem. Wij van Kiosk willen heel graag ingaan op zijn vraag om andere mensen aan te spreken, mensen buiten de instelling waar hij verblijft, om hulp te zoeken. Misschien kan U wel iets doen voor hem. Neem dan gerust contact op met Kiosk via peter.dierinck@psygent.be

Hieronder kan U het verhaal van Jean nalezen...
Het is midden jaren ’80 en Jean werkt in een café. Een man nodigt hem uit om mee te werken in een zaak in Senegal. Jean gaat er heen maar door lange wachttijden voor vergunningen en verzekeringen loopt het zakelijke verkeerd af.
OP een avond in Afrika loopt het helemaal fout. Jean merkt dat zijn associé weg is. Als hij aan een kennis vraagt waar zijn associé heen is antwoordt deze dat hij bij een grote Marabou is gegaan. De associé keert terug en deze spreekt hem aan: “Ik ken heel Uw leven.” De avond daarop hoort Jean in een discotheek voor de allereerste keer een stem in zijn hoofd die hem aanspoort om te gaan dansen. Als hij antwoordt dat hij dat niet wil doen voelt hij een duw in zijn rug. Er is echter niemand in zijn buurt. De stemmen worden steeds erger en zijn associé neemt Jean mee naar een priester. Het helpt niet. De associé blijft contact hadden met marabous.
Jean keert terug naar België en hoopt dat het daar beter zal gaan. Niets is minder waar. Een relatie met een vriendin loopt op de klippen. Door de stemmen begint hij rond te dolen. Hij krijgt opdrachten, hoort de stemmen zeggen dat zijn moeder zal vermoord worden. Hij krijgt de opdracht van de stemmen om een auto te stelen en steelt ten einde raad de wagen van zijn baas. Hij bekent dan ook onmiddellijk als de politie hem tegen houdt. De baas die snapt dat Jean in moeilijkheden is besluit geen klacht in te dienen. De politie ziet de problemen ook en laat hem in de gevangenis opsluiten omdat hij landloper is. De stemmen blijven hem bedreigen en lastig vallen. Jean wordt overgeplaatst naar Wortel, in die tijd een open gevangenis voor landlopers. Hij komt uiteindelijk in de psychiatrie terecht. Hij krijgt medicatie maar dat helpt niet. De stemmen blijven en ook de vreemde waarnemingen, zoals mensen die van gedaante veranderen. Er volgen meerdere en andere instellingen maar niets helpt. Na al die tijd blijft Jean last hebben van stemmen. Hij kan zich bijna niet concentreren op een gesprek, kan zijn woorden niet vinden om te zeggen wat hij wil zeggen omdat de stemmen tussenbeide komen.
Jean denkt dat zijn problemen verband houden met de invloed van de Marabous die hij in Afrika heeft ontmoet. Het was alsof er iemand in hem is gekropen. Zijn spraak werd hem afgenomen en ook zijn bewegingen werden overgenomen vanuit deze voodoo-praktijken. Hij is eigenlijk op zoek naar iemand die de voodoo-invloeden ongedaan kan maken. Vandaar zijn oproep om zijn verhaal te laten publiceren via Kiosk.