En wat met je geliefde huisdier?

Je hebt lang getwijfeld. Je probeerde steeds verder te doen, dag in dag uit. Je voelde hoe je het uiteindelijk niet meer kon uitstellen omdat het volledig verkeerd dreigde te gaan en je kwam in opname in de psychiatrie. Je kent de afdeling en de mensen die er werken en je vertrouwt hen dat ze je kunnen helpen. Er is echter een groot probleem: het huisdier dat altijd aanwezig was en in je moeilijkste momenten troost bracht moet je achterlaten. Je bent ongerust want je wil het allerbeste voor je trouwe viervoeter. Het voortdurend heen en weer rijden tussen kliniek en je woning om voor voedsel en water te zorgen is moeilijk lang vol te houden. Een asiel is duur. Onderstaande tekst die wat is ingekort omwille van privacy is van iemand die bij ons is opgenomen.

Dinsdag 20 mei 2008
Ik ben vanmiddag naar mijn hondje geweest. Ze had nog altijd korrels en droog voer maar het water was bijna op en daarom gaf ik haar onmiddellijk koud water. Daarna heb ik haar halsbandje genomen en ben ik met haar gaan wandelen. Mijn hondje was zeer content. Ze kon vrij lopen. Rechtover de plaats waar ik train is een plein waar hondjes vrij kunnen lopen en ze deed daar haar pisje en haar kakje. Daarna riep of floot ik haar en ze was zo fier en content. Daarna ben ik op mijn gemak naar mijn woning gegaan en heb ik haar bandje losgemaakt. Toen ik de voordeur opendeed liep ze naar boven, naar het derde verdiep waar ik woon. Ze luistert zeer goed naar mij en naar mijn broer Danny ook. Hij las het briefje dat ik voor hem had klaargelegd. Hij komt ’s namiddags in mijn huis rusten. Ik weet dat hij er geweest is door de sigarettenrook. (...)

Dan ben ik naar de sociale dienst geweest en we gingen samen naar de Dexia-bank. Er stond echter slechts 20 euro op de rekening. (...) Mijn hondje Jane moet echter dringend haar spuitje hebben tegen allerlei ziektes en dat kost 50 euro. (...)

Donderdag 22 mei ’08
24.12u Ik ben naar mijn hondje geweest. Gelukkig maar… Ze had nog genoeg water en mijn broer Danny was er en hij had haar vers drinken gegeven. Maar het was nodig dat ik er was anders had mijn Jane geen eten meer gehad. Ik heb onmiddellijk haar bakje gevuld met korrels.

1.55u Gedaan met schrijven. Tot dan