Psychiatrie luidt noodklok over chronische patiënten
(bericht uit de krant "De Morgen" van vandaag)
De systematische afbouw van ziekenhuisbedden voor chronische psychiatrische patiënten maakt dat die patiënten steeds vaker op straat terechtkomen. De sector luidt de noodklok.
"De uitbouw van alternatieven verloopt veel trager dan de afbouw van bedden, zodat chronische patiënten tussen wal en schip terechtkomen." Dat zegt psychiater-psychotherapeut Dirk De Wachter, diensthoofd gezinstherapie aan het Universitair Centrum KU Leuven in een gesprek met De Morgen.
Aan de vooravond van de publieksdag Anders Gewoon, georganiseerd door de Vlaamse Vereniging Geestelijke Gezondheidszorg, vraagt De Wachter aandacht voor de groep chronische patiënten die in de vergeetputten van onze maatschappij terecht dreigt te komen.
Oorzaak van die ontwikkeling is een gebrekkige financiering. Volgens de Leuvense psychiater sluit de weinig benijdenswaardige situatie van chronische psychiatrische patiënten aan bij een maatschappelijke evolutie die zich ook weerspiegelt in de medische wereld, waar alles snel, meetbaar en spectaculair moet zijn.
"Het is een maatschappelijke keuze die niet alleen door politici wordt gemaakt. De academische wereld, de ziekenhuizen, de psychiaters, iedereen volgt. De chronische patiënt hoort niemand, ook niet binnen de psychiatrie zelf."
De afbouw van de chronische psychiatrische bedden hoeft, nog volgens De Wachter, op zichzelf geen slechte zaak te zijn, maar de alternatieven worden onvoldoende gefinancierd en te weinig gecoördineerd.
"Voor een relatief kleine groep blijft een chronisch ziekenhuisbed de enige oplossing, maar het overgrote deel van de patiënten kan onder bepaalde voorwaarden functioneren in de maatschappij. Structuren zoals begeleid wonen, psychiatrische thuiszorg, arbeidsrehabilitatie en dagactiviteitencentra helpen daarbij, alleen loopt de uitbouw ervan veel trager dan de afbouw van de chronische bedden. Patiënten vallen bijgevolg tussen wal en schip. Bovendien is er te weinig continuïteit van zorg. Als mensen met een chronisch psychiatrische problematiek van de ene naar de andere voorziening moeten, dan verliezen ze volledig het noorden en dreigt het isolement."
De Wachter vreest dat de situatie in de Verenigde Staten, waar veel daklozen in feite chronische psychiatrische patiënten zijn die nergens meer terechtkunnen, overwaait naar onze contreien. "Je hoeft geen psychiater te zijn om vast te stellen dat veel van die mensen chronische psychiatrische patiënten zijn.
Bij ons valt het, dankzij ons systeem van sociale zekerheid, al bij al nog mee, maar ik hou mijn hart vast. Chronische psychiatrische patiënten zijn sociaal de allerzwaksten. In de Verenigde Staten worden ze steeds meer aan hun lot overgelaten en wat daar gebeurt, waait vaak met een vertraging van vele jaren naar hier over." (Tom Cochez)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten