Haar hondje was haar enige metgezel. Door de stemmen in haar hoofd was dit het enige wezen waar Ella troost bij vond en het enige wezen dat haar verbond met wat je als mens aan liefde kan geven en ontvangen. Bij de opname die ze zo lang mogelijk had uitgesteld moest ze haar hondje naar het asiel brengen. Een hartverscheurend en verschrikkelijk moment. Ella sprak tijdens onze gesprekken met zoveel liefde over dit dier. Was hij nog in leven? Ze miste hem heel erg maar wou vooral dat hij het nu goed stelde, dat hij bij iemand was terechtgekomen die zorg voor hem droeg. Ons eerste doel tijdens deze opname was dan ook dat we dit zouden nagaan. De mevrouw in het asiel wist bij wie het hondje was terechtgekomen, maar ze mocht het ons niet doorgeven. Dat waren de regels. Ons verhaal greep haar aan en ze wou voor ons iets speciaal doen: ze zou aan de mevrouw waar het hondje nu bij woonde vragen of ze met ons in contact wou komen.
Het nieuwe baasje woonde op zo'n 30 km van de instelling. Ella en ik samen op weg met de auto. Het was een schitterend weerzien. Het hondje herkende haar onmiddellijk en sprong vrolijk tegen haar op. Het nieuwe baasje bleek een oudere mevrouw die alleen woonde en heel erg veel zorg droeg voor het hondje. Ook zij bleek wat veréénzaamd en was heel erg tevreden met ons bezoek. Er stonden tassen klaar en ze had taart gehaald voor ons. Ella vertelde over de voorkeuren en gewoontes van haar hondje. Die door het nieuwe baasje onmiddellijk werden bevestigd. Ik heb Ella nooit eerder zoveel horen spreken met iemand anders. En het nieuwe baasje was heel blij met de info en ging er rekening mee houden. Ik ben nog verschillende keren samen met Ella naar deze plaats teruggekeerd en we gingen dan telkens een eind wandelen met haar hondje. Er ontstond een vertrouwensband tussen ons die het mogelijk maakte om ook over haar psychotische belevingen te praten. Ik denk nog vaak terug aan Ella en onze namiddagen bij het nieuwe baasje, steevast met koffie en taart, en aan het hondje dat voor Ella voor altijd "mijn hondje" is gebleven.
