Ook ik...

Als Dirk De Wachter zegt "eigenlijk zijn we allemaal psychiatrische patiënten" dan is dat niet zo. Bij mijn weten is hij nooit in opname geweest zijn. Toen Kennedy in 1963 zei dat hij een Berlijner was dan is dat niet zo. Hij was een Amerikaan. Dirk De Wachter heeft niet zelf aan de lijve ondervond hoe zwaar het lijden kan zijn van iemand in opname, net als Kennedy het lijden van de Berlijners niet zelf heeft ondervonden. Wij weten dat ook, dat dit niet zo is: dat De Wachter geen patiënt is, net zo min als Kennedy een Berlijner was.
En toch grijpt hun statement naar de keel en ontroert het omdat het zo een enorme uiting van respect en solidariteit is Zij zijn voorbeeldfiguren, rolmodellen, die bereid zijn via de media hun bekendheid ten dienste te stellen van een groep mensen die het moeilijk hebben. "Ik begrijp jullie. Ik ben dicht bij jullie. Ik wil jullie dragen. Ik wil één van jullie zijn." Het is zo een moedige en sterke uitspraak van verbondenheid. Het ontroert me dan ook heel erg om dit te lezen. In die zin zeg ik, in navolging van hen en van uit mijn eerder bescheiden plaats, "Ook ik ben een psychiatrische patiënt".

Kwartiermaken

"Tegenwoordig worden mensen door de overheid steeds vaker aangesproken op zelfredzaamheid; er wordt van hen verlangd dat ze zelfstandig meedraaien in de maatschappij. Voor sommige groepen mensen is dit te hoog gegrepen; dat heeft tot gevolg dat groepen zich terugtrekken uit de samenleving. Een kwartiermaker stelt zich de vraag hoe je dit kunt voorkomen." (Doortje Kal)